ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΠΙΜΕΛΕΙΑ! ΕΠΙΘΕΣΗ από Μαριέττα και Όλγα...

Ρωγμές στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ έχει δημιουργήσει το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη συνεπιμέλεια καθώς η διάσταση που...

Ρωγμές στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ έχει δημιουργήσει το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη συνεπιμέλεια καθώς η διάσταση που καταγράφηκε τις προηγούμενες ημέρες επιβεβαιώθηκε και κατά τη χθεσινή ημέρα όπου δεν έγιναν τελικά δεκτές στο σύνολό τους οι τροπολογίες που κατέθεσαν η Μαριέττα Γιαννάκου και η Όλγα Κεφαλογιάννη, οι οποίες άσκησαν δριμεία κριτική στον πυρήνα του νομοσχεδίου.

Τσιάρας: Συνιστά μεταρρύθμιση
Η συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής ολοκληρώθηκε χθες  και την ερχόμενη Τετάρτη το νομοσχέδιο εισάγεται για ψήφιση στην ολομέλεια της Βουλής. Σήμερα μάλιστα η κα Γιαννάκου άφησε αιχμές για «λόμπι» το οποίο έχει ρίξει πολύ χρήμα για να υποστηρίξει το νομοσχέδιο.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης Κώστας Τσιάρας ανέφερε ότι δύο ή τρία σημεία από τις τροπολογίες που κατέθεσαν οι δύο βουλευτίνες της ΝΔ έχουν γίνει δεκτά. Ωστόσο ο κ. Τσιάρας εμμένοντας στους βασικούς άξονες του νομοσχεδίου τόνισε ότι «όταν προσπαθεί κανείς να αντιμετωπίσει ή εν πάση περιπτώσει, να επιχειρήσει να λύσει ένα τεράστιο ζήτημα, είναι γεγονός ότι από τη μία πλευρά, θα αντιμετωπίσει την διαφορετική άποψη και μάλιστα με ένταση, όπως αυτή εκφράζεται αυτή τη στιγμή. Από την άλλη πλευρά όμως, αυτές οι προσπάθειες, στην πραγματικότητα, συνιστούν μεταρρυθμίσεις».

Μάλιστα ο κ. Τσιάρας συνέκρινε τις αντιδράσεις του νομοσχεδίου για τη συνεπιμέλεια με τις αντιδράσεις που είχε συναντήσει η κα Γιαννάκου, ως υπουργός Παιδείας για την τότε προωθούμενη μεταρρύθμιση λέγοντας ότι «όλο το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, πλην της Κυβέρνησης «στεκόταν απέναντι» σε αυτό. Αντιλαμβάνομαι τη διαφορετική άποψη και την ακούω, αλλά με δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή ήδη έχουμε εξαντλήσει κάθε είδους διάλογο, ήδη έχουν προηγηθεί πολλές προσπάθειες και διαφορετικής κυβέρνησης, αλλά και αυτής της σημερινής κυβέρνησης τουλάχιστον αυτούς τους 20 μήνες, να καταλήξουμε σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, το οποίο θα προστατεύει τα παιδιά».

Γιαννάκου: Το νομοσχέδιο δεν είναι πιστό με τη σύμβαση του ΟΗΕ
Πάντως η κα Γιαννάκου είχε αφήσει σοβαρές αιχμές για τους φορείς-συνομιλητές που επέλεξε το υπουργείο Δικαιοσύνης προκειμένου να διαβουλευτεί λέγοντας ότι «δεν συμμετείχαν παραδοσιακές γυναικείες οργανώσεις, όπως ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, στο διάλογο αυτό. Και είναι γεγονός, ότι το Υπουργείο δεν συνάντησε αυτές τις οργανώσεις. Αντίθετα, είδαμε απίθανες οργανώσεις,γονείς, συνεπιμέλεια, ενεργοί μπαμπάδες, τρομερές διαφημίσεις υπέρ του νομοσχεδίου, που σημαίνει χρήμα πολύ και μία πανομοιότυπη επιστολή, η οποία αποστέλλεται σε εμάς με mail, με διάφορα ονόματα χωρίς πραγματικά στοιχεία, δηλαδή, ψευδή».

Η πρώην υπουργός τόνισε δε ότι «το νομοσχέδιο δεν είναι πιστό, στη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών και στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. Είναι, επίσης, σίγουρο, ότι αφήνει ορισμένους υπαινιγμούς, όπως παραδείγματος χάριν, με αυτό το «εξίσου», το οποίο μπορεί να παραπέμψει αλλού. Όπως και η αναφορά στο 1/3 του χρόνου, που δεν είναι ενδεικτική, είναι υποχρεωτική, όπως αντιλαμβάνεστε, θα φέρει περισσότερες συγκρούσεις και ίσως, προσφυγή στη δικαιοσύνη».

Οι αλλαγές δεν είναι προς το συμφέρον του παιδιού
Συμπλήρωσε δε πως «αυτά είναι ορισμένα ζητήματα, τα οποία τονίσαμε με την κυρία Κεφαλογιάννη και γι’ αυτό ακριβώς κάναμε αυτές τις τροπολογίες, προκειμένου να κάνουμε κάποιες ουσιαστικές αλλαγές, που θα αντιμετωπίζουν, άλλωστε και τα δύο φύλα εξίσου».

Η κα Γιαννάκου κατέληξε λέγοντας ότι «δεν αμφισβητώ το δικαίωμα της κυβέρνησης, το είπα από την αρχή, να κάνει τροποποιήσεις στο οικογενειακό δίκαιο. Αλίμονο. Και πιθανόν να χρειάζονται τροποποιήσεις και ίσως να χρειάζονταν άλλου είδους τροποποιήσεις. Αυτές όμως, οι οποίες έγιναν, δεν ανταποκρίνονται στο στόχο που υπάρχει και είναι και στόχος του Υπουργείου. Να δημιουργηθεί καλύτερο περιβάλλον για τα παιδιά, να ικανοποιηθεί το συμφέρον του παιδιού».

Για το θέμα ρωτήθηκε και η κυβερνητική εκπρόσωπος Αριστοτελία Πελώνη κατά την ενημερώση των πολιτικών συντακτών και χωρίς να μπει σε λεπτομέρειες περιορίστηκε να δηλώσει ότι «όλες οι βουλευτικές τροπολογίες μελετώνται και εξετάζονται. Η διαβούλευση, η σύνθεση απόψεων, το να ακούσει ή κυβέρνηση ή να διορθώσει όπου μπορεί ζητήματα, είναι και ο λόγος που γίνεται συζήτηση στις επιτροπές».

Δεν έγιναν δεκτές οι τροπολογίες για τα μείζονα
Πάντως οι δύο αλλαγές που έκανε δεκτές ο υπουργός Δικαιοσύνης αφορούν τα ελάσσονα και όχι τα μείζονα που έθεσαν οι δύο βουλευτίνες της ΝΔ.

Συγκεκριμένα ο κ. Τσιάρας στις νομοτεχνικές βελτιώσεις που κατέθεσε «οι διατάξεις του νόμου ερμηνεύονται και εφαρμόζονται σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, που δεσμεύουν τη χώρα, ιδίως με τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού» καθώς και ότι «αν τη γονική μέριμνα ασκούν και οι δύο γονείς, χωρίς να έχουν την ίδια κατοικία, ο ανήλικος έχει κατοικία, την κατοικία του γονέα με τον οποίο διαμένει».

Ωστόσο η κα Γιαννάκου και η κα Κεφαλογιάννη ζητούσαν μεταξύ άλλων να απαλειφθεί ο όρος «εξίσου» στη γονική μέριμνα, να αλλάξει το μαχητό τεκμήριο του 1/3 του χρόνου επικοινωνίας, να αποφευχθεί η σύγχυση στο ζήτημα της κατοικίας του ανηλίκου παιδιού μετά το διαζύγιο, να αποσυρθούν οι αναφορές στην οικογένεια του άλλου γονέα (αυτός είναι και ο λόγος που το νομοσχέδιο έχει γίνει γνωστό και ως «νομοσχέδιο της πεθεράς»), αλλά και να επιτρέπεται η μετακόμιση του γονέα με τον οποίο διαμένει το τέκνο (συνήθως της μητέρας) χωρίς την έγκριση του συζύγου, να μην επιφορτίζεται με υποχρεωτικότητα το δικαίωμα της επικοινωνίας, να μην απαιτείται ούτε καν πρωτόδικη καταδίκη σε περίπτωση οικογενειακής βίας ή σεξουαλικής κακοποίησης, αλλά να αρκεί η διαπιστωμένη από τις Αρχές πράξη.

Με βάση όλα αυτά, στο βαθμό που οι δύο βουλευτίνες της ΝΔ μείνουν συνεπείς στην κριτική τους στο νομοσχέδιο, κατά πάσα πιθανότητα θα το καταψηφίσουν, καθώς κανένα από τα μείζονα θέματα που έθεσαν δεν έγιναν δεκτά από την κυβέρνηση και τον υπουργό Δικαιοσύνης.

Σημειώνεται ότι σφοδρή κριτική έχει δεχτεί το νομοσχέδιο και από το σύνολο της αντιπολίτευσης η οποία έχει ταχθεί κατά του αναχρονισμού των διατάξεων του νομοσχεδίου με το επιχείρημα ότι έρχονται σε αντίθεση με το συμφέρον του παιδιού.