Μαρίνα Σταυράκη Πατούλη Βράδυ Παρασκευής. Ξεδιαλέγω πόνους μέσα από τα αμέτρητα μηνύματά σας. Σαν αγκάθια που προσπαθείς να βγάλεις χειρο...
Δεν άντεχε της είπε τόσο πόνο. Δεν σήκωνε τόσα δύσκολα. Την άφησε μόνη μ’ ένα παιδί. Την κακιά αρρώστια την ξεπέρασε. Τον κακό σύζυγο ποτέ.
Μία ιστορία από τις χιλιάδες που έχω λάβει τις τελευταίες ημέρες. Μία γυναίκα από τις πολλές που αισθάνομαι πλέον φίλες αληθινές. Μία ακόμη δύναμη που σβήνει τις δικές μου αδυναμίες. Βράδυ Παρασκευής. Με λιγότερη λάμψη, με περισσότερο φως. Το δικό σας φως που ήρθε άπλετο για να φωτίσει τα δικά μου σκοτάδια. Να γράφετε. Σε εσάς, σε εμένα, σε μια λευκή κόλλα χαρτί χωρίς παραλήπτη.
Γιατί σας το υπόσχομαι: Σε λίγο καιρό, όλες μαζί, θα γράψουμε ιστορία…
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση