Διάλογος με τον Γρηγόρη...

Άρθρο του Παναγιώτη Ν. Κρητικού  Γρηγόρης: Πρόεδρε, θέλω να λύσουμε ένα πρόβλημα που αφορά στην κρίση του 2010 και μετά. Πρέπει να ξεδιαλύνο...

Άρθρο του Παναγιώτη Ν. Κρητικού 

Γρηγόρης: Πρόεδρε, θέλω να λύσουμε ένα πρόβλημα που αφορά στην κρίση του 2010 και μετά. Πρέπει να ξεδιαλύνουμε ένα ζήτημα σε σχέση με το ποιός ευθύνεται περισσότερο για την κρίση εκείνη. Γιατί τη χρεώνουν όλοι στο Καστελόριζο και στο Γιώργο Παπανδρέου. Είναι έτσι;
Κρητικός: Όχι. Δεν είναι έτσι. Ο Γιώργος Παπανδρέου παρέλαβε την κρίση έτοιμη και πακεταρισμένη από τον Κώστα Καραμανλή, της οποίας, όμως, την έκταση και το βάθος δεν γνώριζε. Του τα απέκρυψε ο κ. Κώστας Καραμανλής, ο οποίος για να την ξεφορτωθεί προκήρυξε πρόωρες εκλογές, τις οποίες «αγωνιζόταν» καθ’ όλη την προεκλογική περίοδο του 2009 να τις χάσει.
Το λάθος του Γιώργου Παπανδρέου ήταν ότι, όταν κέρδισε τις εκλογές και είδε το βάθος και την έκταση του χρέους στο 15%, έπρεπε αμέσως να λάβει μέτρα και να τα χρεώσει στον μοναδικό υπεύθυνο, τον Κώστα Καραμανλή. Εκείνος, με τη διαβόητη διακυβέρνησή του στα έτη 2004 – 2009, με τον υπέρμετρο δανεισμό, διόγκωσε το δημόσιο χρέος. Τρόμαξε και προκήρυξε εκλογές. Λιποτάκτης της ευθύνης, αλλά όχι λιποτάκτης της Ιστορίας.
Γρηγόρης: Γιατί, όμως, αυτήν την ευθύνη την κάλυψε ο ΣΥΡΙΖΑ με πέπλο σιγής, με αποτέλεσμα να τη χρεωθεί ο Γιώργος με το Καστελόριζο;
Κρητικός: Θα σου απαντήσω και στα δύο. Καταρχάς, ο Καραμανλής «αμνηστεύθηκε» από τον ΣΥΡΙΖΑ χάρις στη συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (Καμμένου – Τσίπρα). Ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίχθηκε σε ανθρώπους του Καραμανλή. Υπήρξε με δύο λόγια πολιτική «ομερτά».
Έτσι, προέκυψε η οδυνηρή για τον λαό διακυβέρνηση μιας πενταετίας. Το Καστελόριζο προέκυψε, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου απέκτησε πλήρη εικόνα της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Αδιαφόρησε για το πολιτικό κόστος, έσωσε, όμως, τη χώρα. Όπως π.χ. ο Γεώργιος Παπανδρέου σε μια άλλη κρίσιμη ιστορική στιγμή έσωσε τη χώρα από την κομμουνιστική ανταρσία. Του χρέωσαν, όμως, τα Δεκεμβριανά του 1944.
Να μην αναφερθώ και στην άλλη μεγάλη εθνική προσφορά, αυτήν του Ανδρέα Παπανδρέου, με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, την εθνική συμφιλίωση, την οποία ξέχασαν οι ευεργετηθέντες. Αυτά είναι τα μεγάλα ραντεβού με την Ιστορία, την οποία ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει, φίλε Γρηγόρη.
Γρηγόρης: Πρόεδρε, χαίρομαι που ακούω αυτές τι επισημάνσεις. Δεν τις είχα, είναι η αλήθεια, αξιολογήσει.
Σχετικά άρθρα
Η κυβέρνηση υποθηκεύει τα εθνικά συμφέροντα
Στην συζήτηση στην βουλή για το ελληνικό MeToo, πρωταγωνιστές ήταν…
Διάλογοι: Οι Τούρκοι δεν είναι μπουνταλάδες
Κρητικός: Δεν είναι μόνον αυτές. Θα σου επισημάνω μία ακόμα για τον Γιώργο, που αποδεικνύει το μέγεθος της υπευθυνότητάς του, και ανά μία για τον Σαμαρά και τον Τσίπρα, που αποδεικνύουν το μέγεθος της ανευθυνότητάς τους και την αχαλίνωτη βουλιμία τους για την εξουσία.
Άκουσε λοιπόν: Τον Ιούνιο του 2011, ο Γιώργος απηύθυνε δημόσια πρόσκληση στον Αντώνη Σαμαρά να κάνουν από κοινού Κυβέρνηση για να σωθεί η χώρα, πράγμα το οποίο αρνήθηκε ο Σαμαράς. Ήθελε να ασκήσει ανεδαφική αντιμνημονιακή πολιτική με τα τρία «Ζάππεια», επειγόμενος να αναλάβει την εξουσία με ένα ακόμα μνημόνιο.
Εάν ο κ. Σαμαράς είχε ανταποκριθεί στην πρόσκληση του Γιώργου Παπανδρέου, θα είχαν αποφευχθεί οι απανωτές εκλογές του 2012 με τις γνωστές εξελίξεις. Η αχαλίνωτη φιλοδοξία του κ. Σαμαρά να γίνει Πρωθυπουργός μια ώρα αρχύτερα συνέβαλε στην αχρείαστη Κυβέρνηση Παπαδήμου και στην πολιτική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ για την εξουσία.
Τον Δεκέμβριο του 2014, με την ευκαιρία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, ξεδιπλώνεται η βουλιμία για την εξουσία του άλλου μεγάλου φέρελπι, του εθνικού ολετήρα, του κ. Τσίπρα. Η μεγαλομανία να γίνει Πρωθυπουργός μια ώρα αρχύτερα δεν τον άφησε να συμπράξει στην εκλογή του κ. Δήμα.
Έτσι, οδηγηθήκαμε στις εκλογές του Ιανουαρίου 2015. Συνέπεια της εκλογής του κ. Τσίπρα ήταν ένα ακόμα δυσβάστακτο και εντελώς αχρείαστο μνημόνιο, ο Βαρουφάκειος τυχοδιωκτισμός του πρώτου εξαμήνου και το ακαταλόγιστο δημοψήφισμα του κ. Τσίπρα.
Όλα αυτά θα είχαν αποφευχθεί. Εάν οι δύο βουλιμικοί εξουσιομανείς Σαμαράς και Τσίπρας είχαν χαλιναγωγήσει το πάθος τους για την πρόωρη και μονοκομματική διακυβέρνηση, θα είχαμε αποφύγει και τα δύο μνημόνια και όλη την οδυνηρή περιπέτεια στην οποία περιήλθε η χώρα.
Συμπέρασμα, ο Γιώργος Παπανδρέου ανέλαβε την ιστορική ευθύνη με πολιτικό κόστος. Οι Σαμαράς και Τσίπρας ικανοποίησαν τη ματαιοδοξία τους σε βάρος της οικονομίας της χώρας. Έβαλαν πάνω από το συμφέρον της πατρίδας το προσωπικό μωροφιλόδοξο συμφέρον τους.
Γρηγόρης: Έτσι γράφεται η ιστορία, Πρόεδρε;
Κρητικός: Δυστυχώς, έτσι. Και οι δύο, όμως, θα λογοδοτήσουν ενώπιον του αδέκαστου δικαστηρίου της Ιστορίας. Θα έπρεπε, όμως, να λογοδοτήσουν σε Ειδικό Δικαστήριο. Είναι τεράστια η εθνική ζημιά που προξένησαν για να ικανοποιήσουν τις αχαλίνωτες φιλοδοξίες τους. Όπως τεράστια είναι και η ευθύνη του κρυπτόμενου και αμίλητου κ. Καραμανλή.