Του Νίκου Κλειτσίκα « Για τον ιμπεριαλισμό είναι περισσότερο σημαντική η πολιτιστική κατοχή των χωρών, από την στρατιωτική. Η...
Χθες στη Μέση Ανατολή ήταν η γιορτή της Μάνας!
Ακόμη δεν έχουν εκπολιτιστεί ώστε να είναι "αντιρατσιστές-αντιφασίστες", όπως στη "μεγάλη δημοκρατική ευρωπαϊκή οικογένεια", όπως αποκαλούν τη γερμανική "Ευρωπαϊκή Ένωση" που θεωρεί "ρατσισμό" τις αναφορές σε Μάνα, Πατέρα, Παππού, Γιαγιά. Αυτός ο "νέος ευρωπαϊκός πολιτισμός" επιβάλλει την κατηγορία του "ρατσισμού" (διώκεται ποινικά και στην Ελλάδα), τις παραδόσεις, την οικογένεια, τη μάνα και τον πατέρα, απέναντι στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ. Σήμερα οι φορολογούμενοι Ευρωπαίοι πολίτες πληρώνουν τεράστια ποσά για την "ισότητα του είδους", ούτε καν την ισότητα γυναίκας-άνδρα. Έτσι και στην πατρίδα μας (αρνούμαστε τον όρο χώρα), οι κυβερνήσεις όφειλαν κι οφείλουν να ενσωματώσουν στην ελληνική νομοθεσία τις επιταγές της "πολιτισμένης" Ευρώπης (κυβερνήσεις Τσίπρα, αλλαγή φύλου στα 15, υιοθεσίες από ομόφυλα ζευγάρια, γάμους και μόλις χθες τη νέα απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη...[Βλέπε, σε: Για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ! Για την "Ισότητα στην απονομή Δικαιοσύνης";]).
Στη μαρτυρική Συρία των Σελευκιδών του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Μάνα, η Γυναίκα έχει δεσπόζουσα θέση στην κοινωνία. Αποτελούν τον πυλώνα του έθνους και της Πατρίδας. Γι' αυτό η γιορτή της Μάνας παίρνει ένα γιγαντιαίο χαρακτήρα.
Φέτος, για 10η χρονιά "πρωταγωνίστριες" ήταν η Μανάδες της Συρίας που σε αυτά τα δύσκολα χρόνια της ιμπεριαλιστικής επίθεσης με την "αραβική άνοιξη made in USA", έχουν δει τους γιους και τις κόρες τους να δολοφονούνται από τους ιμπεριαλιστές και τους μισθοφόρους λακέδες των ιμπεριαλιστών. Οι Μανάδες που μετέφεραν στους ώμους τους τα φέρετρα των παιδιών τους, των ανδρών τους και που εθελοντικά εργάζονται στα Λαϊκά μαγειρεία για τα παιδιά της Συρίας στα χαρακώματα της μάχης, της Αντίστασης στους ιμπεριαλιστές και την τρομοκρατία.
Μάνα... είσαι η υπομονή, η δύναμη κι η τιμιότητα που κατάφεραν να ξεπεράσουν τη σκληρότητα του πολέμου με μια καρδιά που δεν γνωρίζει ήττες.
Στη Μάνα της Συρίας, που γεννάει και μεγαλώνει τα παιδιά της για να τα σηκώσει με τα χέρια της στους στυλοβάτες του μέλλοντος, παρά την πίεση των αντιπάλων και την πολιορκία των εχθρών, τους σηκώνει για να μετατρέψουν στιγμές αγωνίας και πόνου σε χαρά, και να αποκτήσουν σοφία και επιτυχία από ταλαιπωρία και τις δυσκολίες.
Στη Μάνα της Συρίας, που στηρίζει τα παιδιά της στην εργασία στο έπακρο των δυνατοτήτων τους, δημιουργώντας κάθε στιγμή μια νέα ευκαιρία για διατροφή, παραγωγή και ευλογία. Η Μάνα που πάντα φωτίζει τον τρόπο να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό, την πίστη από την προδοσία και την παραμέληση από την ευθύνη.
Στη Μάνα που βλέπει τη Συρία σε κάθε κόκκο της γης, από το Βορρά στο Νότο, βλέπει την Πατρίδα της σε κάθε σπίτι, σε κάθε χωριό και σε κάθε πόλη, και τη βλέπει σε κάθε πληγή, δάκρυ και χαμόγελο.
Στη Μάνα που χτίζει και ενισχύει την οικογένειά της και προστατεύει το Έθνος κι όλη την κοινωνία.
Σήμερα βρισκόμαστε στο τέλος μιας δεκαετούς περιόδου στην οποία έχει ανατραφεί μια νέα γενιά παιδιών, που είναι η γενιά του πολέμου: οι μητέρες αυτών των παιδιών πρέπει να κάνουν το καλύτερο δυνατό για να τους μεταδώσουν τις καλύτερες αξίες.
Έχουμε κερδίσει πολλές μάχες με την καθαρή μας θέληση, αλλά ο πόλεμος δεν έχει τελειώσει ακόμα κι εσύ, η Μάνα της Συρίας, είσαι το κλειδί για την πόρτα της νίκης... Είσαι σαν τα φτερά της Πατρίδας, που δεν σπάνε ποτέ και πάντα πετούν.
Το μεγαλύτερο πράγμα που μπορεί να κάνει μια Μάνα, είναι να καλλιεργήσει το αίσθημα ότι είναι αναπόσπαστο μέρος της Πατρίδας της και να μεταδώσει αυτήν την αξία στα παιδιά της, έτσι ώστε να φαίνεται καθαρά στην εργασία τους, στην αφοσίωσή τους και στην υπεράσπιση της πατρίδας τους.»
Άσμα Αλ Άσαντ
Γυναίκες, Μάνες κι Αντάρτισσες για την υπεράσπιση της Πατρίδας!
Σ' αυτές τις Μανάδες υποκλίνονται οι Ελεύθεροι του πλανήτη!
Το δικαίωμα τις ισότιμης συμμετοχής κι εργασίας στις δημόσιες υπηρεσίες το 1950, όταν και άσκησαν για πρώτη φορά το δικαίωμα εκλογής κι ανάδειξης στο βουλευτικό αξίωμα, αλλά και την Αυτοδιοίκηση.
[Βλέπε, Ιούνης 2017, σε: Η θέση της Γυναίκας στη Συρία!]
Οι λεγόμενες δικαιωματικές οργανώσεις,
οι φεμινιστικές οργανώσεις ποτέ δεν στήριξαν τον αγώνα των γυναικών της
Συρίας, όπως ποτέ δεν έχουν συμπαρασταθεί στις γυναίκες-εργαλεία
αναπαραγωγής στο δικτατορικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας.
Ποτέ δεν απασχόλησε όλους αυτούς και τα ΜΜΕ η θέση της γυναίκας στη Συρία. Τυχαίο και συμπτωματικό;
* Σε τι διαφέρει η "Ευρωπαϊκή Ένωση"... από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ;
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση