Για να ελευθερωθεί ο άνθρωπος θα πρέπει να μην ζει με τον φόβο της επιβίωσης...

" Λαϊκό Κίνημα " Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ Α. ΑΛΗΘΕΙΑ ή ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ; Στον αντίποδα της αλήθειας, της επιστήμης, της γνώσης βρίσκετα...

"Λαϊκό Κίνημα"

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

Α. ΑΛΗΘΕΙΑ ή ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ;
Στον αντίποδα της αλήθειας, της επιστήμης, της γνώσης βρίσκεται ο...

ιδεαλισμός. Είναι το αντίθετο και αντώνυμό της.
Ιδεαλισμός (εκ της πλατωνικής “ιδέας”, που έχει την βάση της στον Τιμαίο τον Λοκρό – προφανώς και στους “πυθαγόρειους”) είναι η πανάρχαια αντίληψη και πρακτική ότι τα πράγματα είναι έτσι επειδή έτσι πιστεύουμε εμείς πως είναι, χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε το “γιατί”, το “αίτιο” και την φύση του.
Η “θεωρία των ιδεών” είναι η απώτατη και ανώτερη ποιοτικά έκφραση του ολοκληρωτισμού και της αυθαιρεσίας. Η αλήθεια δεν ανάγεται σε κάτι αποδείξιμο και πραγματικό αλλά σε μία άγνωστη “ιδέα”, την οποία δεν μπορούμε όλοι να αντιληφθούμε (παρά μόνο οι “άριστοι”). Αυτοί δε που μπορούν να την αντιληφθούν, δεν μπορούν να την ορίσουν, να την αναλύσουν, παρά μόνο να την περιγράψουν και να την ερμηνεύσουν (σ.σ. “κατά το δοκούν” πάντα).
Συνεπώς κατά την “ιδέα” και τους θιασώτες της, τα πάντα εξηγούνται με αναγωγή στο πλάσμα της ιδέας, που είναι πάντα τέλειο, ίσταται εκτός του κοινώς αισθητού και οφείλει να καθοδηγεί τα γήινα μέσω της πίστης και της υπακοής σε όσους έχουν το “χάρισμα” της αντίληψής της ... .
Το φιλοσοφικό μαθηματικό ολοκλήρωμα της ιδέας δεν βάλλεται, αυτοπροστατεύεται πάντα από το αξίωμα που του προσδίδουν οι “άριστοι” αντιλήπτορες και ερμηνευτές του.

Β. Λίγη ιστορία...
Η θεωρία των ιδεών ανακαλύπτεται και εξελίσσεται στον αρχαίο ελληνικό κόσμο που λόγω της επιστήμης και της φιλοσοφικής της προσέγγισης έχει γεννηθεί παράλληλα η δημοκρατία, η αιτιοκρατία, έχουν ξεθεμελιωθεί δοξασίες, βασιλιάδες, αριστοκράτες, ιερατεία και κινδυνεύουν ένα σωρό “παραδόσεις” ανισότητας, άνευ πραγματικής απόδειξης.
Για τον λόγο αυτό και σε αντίδραση με την αλήθεια των πραγμάτων, με την αλήθεια και τα δίκαια του ανθρώπου, με την αλήθεια της ισότητας, με την αλήθεια της επιστήμης που εξηγεί και ανακαλύπτει αλλιώς τον άνθρωπο και τον κόσμο, γεννιέται η “ιδέα” και ο “ιδεαλισμός”.
Αν και στον “Φαίδωνα” ο Σωκράτης εμφανίζεται να έχει μία πρακτική αντίληψη της “ιδέας”, που δεν αποκλείει την επιστημονική ανακάλυψή της και κυρίως της αιτίας της, ο μαθητής του Πλάτωνας, προχωρά στο έργο του σε μεταφυσική αξιοποίησή της για να αιτιολογήσει καθετί όπως βολεύει τον ίδιο και την κοινωνική τάξη του.
Αυτά που αποκαλούμε “ολοκληρωτισμό”, αυταρχισμό, ανισότητα, κοινωνική αδικία και όλα τα παράγωγά τους έχουν την θεωρητική τους τεκμηρίωση στην “ιδέα” και στην θεωρία της. Εδράζονται πάντα σε ιδεαλιστικά κατασκευάσματα που είναι τεκμηριωμένα σε νεφελώδη αξιώματα, που δεν μπορούν να αντιληφθούν ως υπάρξεις και να ερμηνεύσουν άλλοι πλην των εκ γεννετής “αρίστων”.
Ενώ η επιστήμη μπορεί σήμερα να αναγνωρίσει ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε όμοιοι, ίδιοι βιολογικοί μηχανισμοί με τις ίδιες ανάγκες και στο μέλλον θα μπορεί να εξηγήσει τις επιμέρους διαφοροποιήσεις με αποδεικτική πληρότητα, αυτοί εγκαθιδρύουν και εξυπηρετούν την ανισότητα, την εκμετάλλευση και τις διακρίσεις υπέρ των αρίστων (ανθρώπων, ομάδων, εθνών, κρατών) στο ιδεαλιστικό αξίωμα ότι αυτοί φτιάχτηκαν από την “ιδέα” του άριστου, επικυρίαρχου των άλλων. Την δοξασία αυτή ενισχύουν με το επιχείρημα ότι εάν δεν υπήρχαν αυτοί θα υπήρχαν κάποιοι άλλοι επικυρίαρχοι διότι ο “θύτης”, απλός λαός, προλετάριος, δούλος, δεν είναι ικανός από μόνος του να διαχειριστεί την ζωή του και ο κόσμος δεν θα είχε “τάξη” εάν δεν υπήρχαν αυτοί ... .
Πέρα από την απόδειξη της αρχαίας δημοκρατίας, που στα θέατρα – εκκλησίες του δήμου της αντιμάχονταν οι δύο κόσμοι, και στα επιτεύγματά της, η σύγχρονη απόδειξη είναι τα επιτεύγματα των φιλοσοφικών και πολιτικών ρευμάτων του μαρξισμού και του αναρχισμού. Αποτελούν την επαναφορά της επιστήμης, την αλήθειας, του ορθού λόγου, της δημοκρατικής αρχαιότητας στην ζωή των ανθρώπων. Και δεν πρέπει να λησμονηθεί ότι οι αρχές και τάσεις αυτές της φιλοσοφίας, της πολιτικής, των κοινωνιών και των ανθρώπων πολεμήθηκαν βάναυσα από αυτοκρατορίες και ιερατεία και εξαφανίστηκαν τα ντοκουμέντα τους.

Γ. Η μαρξιστική σοβιετική επανάσταση αποτέλεσε και αποτελεί ένα τεράστιο πείραμα πραγματικής προόδου της ανθρωπότητας. Ανέβασε και εξίσωσε τον καταφρονεμένο “μη άριστο” άνθρωπο. Κατέρριψε όλα τα πολιτικά και φιλοσοφικά αξιώματα των “ιδεών” του ολοκληρωτισμού και ανάγκασε τους ιδεαλιστές να αλλάξουν πορεία σε κάθε χώρα που πιέζονταν, προφασιζόμενοι ότι οι σοφοί τους ανακάλυψαν νέες “ιδέες”.
Σε εσωτερικό δομικό φιλοσοφικό πλαίσιο (ανεξάρτητα από τον συνεχή πόλεμο της διεθνούς ιδεαλιστικής συμμορίας των αποικιοκρατών) η κατάρρευση είχε ένα βασικό ουσιαστικό στοιχείο – λόγο. Τα μαρξιστικά κράτη με ευθύνη των ανθρώπων που είχαν την ηγεσία τους (πολιτική και πνευματική) υπέπεσαν σε μία θεμελιώδη αντίφαση, ενώ η θεωρία και ο λόγος ύπαρξής τους ήταν η αλήθεια της ισότητας, της ομοιότητας, η επιστημονική, ορθολογική τεκμηρίωση της αλήθειας, υπέπεσαν στο “αμάρτημα” του ιδεαλισμού: διαμόρφωσαν μία τάξη “αρίστων” εδραζόμενων στην ιδέα της ανωτερότητας έναντι των λοιπών λόγω της κομματικής τους ανέλιξης. Από την ώρα που ο κομματικός ιδεαλισμός σάρωσε την αλήθεια της ισότητας, της ομοιότητας και δημιουργήθηκε τάξη αρίστων στα πρότυπα του ιδεαλισμού, από την ώρα που δημιουργήθηκε η “ιδέα της σοβιετικής επανάστασης” και του “κόμματος” μαζί με την ιδέα της “αιώνιας κοινωνικής τάξης” (και ας ήταν η εργατική αυτή ή οποιαδήποτε τάξη) χάθηκε, παραμερίστηκε, κυνηγήθηκε και εξοβελίστηκε η αλήθεια της διαρκούς αναζήτησης της αλήθειας, του ορθού λόγου, της εξέλιξης της πραγματικής γνώσης. Ο επαναστάτης, ο αναζητητής της αλήθειας και της γνώσης, ο άνθρωπος που αναλύει, κατανοεί και ψάχνει καταστρέφεται την ίδια στιγμή που “ιδεοποιεί” των εαυτό του, τους άλλους και τα πράγματα. Η γνώση περιέχει αλήθειες, ερωτήματα και απαντήσεις τεκμηριωμένες και όχι αξιωματικές ιδέες στα εξώκοσμα νεφελώματα, που δημιουργούν εκ γεννετής και εκ προορισμού αρίστους. Η γνώση δεν περιέχει θεότητες, αξιώματα, “άριστους”και ιδέες. Οταν αυτά καθορίζουν την κατεύθυνσή της γνώσης η ανθρωπότητα ολάκερη ξαναγυρνά στον φαύλο κύκλο της αυτοκαταστροφής, της προοριστικής απαξίωσης. Τίποτα δεν είναι ο,τιδήποτε επειδή το έπλασε μία ιδέα. Επιστήμη, γνώση, αλήθεια και ιδεαλισμός είναι έννοιες όχι μόνο ασύμβατες, αλλά αντίθετες.
Οταν το πείραμα της σοβιετίας μετατράπηκε σε ιδεαλισμό, από επαναστατικό, εξισωτικό, γνωστικό, μετατράπηκε σε ολοκληρωτισμό. Επαναλαμβάνω ότι η μήτρα του ολοκληρωτισμού είναι ο ιδεαλισμός, γιατί μόνο αυτός φτιάχνει μαθηματικά ολοκληρώματα βασισμένα σε αξιώματα – ιδέες. Αυτοί που κατηγόρησαν την σοβιετία για ολοκληρωτισμό είναι οι θιασώτες και ιερείς του παγκόσμιου ιστορικού και παρόντα ολοκληρωτισμού. Η ιδεαλιστική προσέγγιση και αντίληψη είναι η αιώνια μήτρα των ολοκληρωτισμών, των κοινωνικών διαχωρισμών, των πολέμων, των λεηλασιών ... . Το αποδεικνύει η συνεχής καταδίωξη κάθε ελεύθερης σκέψης, κάθε αντίληψης που είναι έξω από την δική τους προσέγγιση. Με την “ιδέα” της κοινωνικής ειρήνης, της “ευταξίας”, της αρμονικής συμβίωσης, της “αριστείας” της μεταφυσικής του νόμου που οι ίδιοι οι “άριστοι” φτιάχνουν μεταφέροντας το ιδεατό στην γη, φιμώνουν και εξοβελίζουν την ελεύθερη αναζήτηση της γνώσης και της αλήθειας. Την προσδιορίζουν μόνο αυτοί μέσα από τα “ιδρύματά” τους, την τεμαχίζουν, την κονιορτοποιούν, την τεμαχίζουν, την καίνε ξανά μαζί με τα αρχαία ελληνικά συγγράμματα και όταν βρεθούν σε δύσκολη θέση επικαλούνται για όλα τα βλακώδη αξιώματα των ιδεών: Ο Εβραίος είναι κακός γιατί είναι Εβραίος, ο Ρώσος είναι κακός γιατί είναι Ρώσος, ο ξένος είναι κακός γιατί είναι ξένος ... “.

Δ. Η σύγχρονη ναζιστική Ουκρανία, που στηρίζει σύμπασα η “ιδεαλιστική διεθνής” αποδεικνύει το κοινό ολοκληρωτικό DNA του δυτικού κόσμου. Αναδιπλώθηκαν, αλλά δεν άλλαξαν ποτέ. Δίπλα σε αυτό σε αισχρό μόρφωμα γεννήθηκε στο Ντόνετσκ η νεότερη και ίσως η πιο πραγματικά ¨Λαϊκή Δημοκρατία” του πλανήτη. Την πολεμούν σύσσωμοι, δολοφονούν, επιβάλουν στερήσεις σε βασικά αγαθά, δημιουργούν πληρωμένους πεμπτοφαλαγγίτες για να την μετατρέψουν σε “ιδεαλιστική” και να την καταστρέψουν. Ο σκεπτόμενος άνθρωπος, ο άνθρωπος της ελευθερίας οφείλει να στέκεται δίπλα στους πολίτες της λαϊκής δημοκρατίας, να τους ενισχύει με λόγια και με πράξεις, γιατί την ελευθερία τους ακόμα και εάν την στήριξαν σε εθνική προέλευση την ονόμασαν “λαϊκή” , εξισωτική, αληθινή.

Ε. Ο ιδεαλισμός γεννήθηκε από τον άνθρωπο για να αιτιολογήσει τα θεμελιώδη εγκλήματά του έναντι των άλλων. Απέναντι στους θύτες για να “πείσει”, να χειραγωγήσει, να επιβάλει την βία, την στέρηση, τον φόβο και την ίδια την ελπίδα της μετάταξης. Απέναντι στους “άριστους” για να δικαιολογήσει και νομιμοποιήσει τα εγκλήματά τους, καθώς αυτοί ενεργούν δικαιωματικά ως όργανα της ανύπαρκτης “υπέρτατης ιδέας”. Στην πραγματικότητα “ιδέες” δεν υπάρχουν. Υπάρχει ύλη, ενέργεια και αίτιο μεταλλαγής αυτών που ουσιαστικά είναι ένα και το αυτό. Ακόμα και τα πιο “ανεξήγητα” είναι στην πραγματικότητα εξηγήσιμα και ο αγώνας της ανθρωπότητας θα πρέπει να είναι η ανακάλυψή τους. Για να ελευθερωθεί ο άνθρωπος θα πρέπει να μην ζει με τον φόβο της επιβίωσης, που σκόπιμα και συστηματικά δημιουργούν οι “ιδέες” και οι ιδεαλιστές. Οταν οι “άριστοι”, οι κυβερνητάδες, οι προφήτες, οι αξιωματούχοι, οι “δικαστές”, οι πλούσιοι, οι ολιγάρχες όλοι και οι κάθε λογής ιδεαλιστές, που λειτουργούν ως ολετήρες της ανθρωπότητας εξαφανιστούν και καταργηθούν, τότε θα έχει κάνει η ανθρωπότητα το πρώτο ουσιαστικό βήμα της απελευθέρωσης και της πραγματικής προόδου.