Η εσωτερική κρίση στις ΗΠΑ... Δεν υπάρχει πιο σιχαμερός πυλώνας της αστικής Δημοκρατίας, από τα Μέσα Ενημέρωσης...

Της Ιωάννας Υψηλάντη Δεν υπάρχει πιο σιχαμερός πυλώνας της αστικής Δημοκρατίας, από τα Μέσα Ενημέρωσης. Όχι μόνον εδώ, αλλά...

Της Ιωάννας Υψηλάντη

Δεν υπάρχει πιο σιχαμερός πυλώνας της αστικής Δημοκρατίας, από τα Μέσα Ενημέρωσης. Όχι μόνον εδώ, αλλά... παντού!
Η εσωτερική κρίση στις ΗΠΑ, που οδηγεί, σε έναν νέου τύπου εμφύλιο, όχι μόνον εξηγείται, μονόπλευρα, υπέρ των Δημοκρατικών, αλλά συνοδεύεται και από πλήθος χαρακτηρισμών και συμπερασμάτων "ειδικών αναλυτών", που αγνοούν τον μισό πληθυσμό της χώρας.
Για όλα φταίει ο Τραμπ, που παρά την απίστευτη κάθε μορφής, επίθεση, που δέχθηκε, από την πρώτη κιόλας ημέρα της Προεδρίας του και σε όλη την διάρκεια της θητείας του, εξακολουθεί να επηρεάζει το μισό εκλογικό σώμα των ΗΠΑ. Αυτό δεν πρέπει να επιτραπεί! Και δεν πρέπει, γιατί, ακόμα κι αν δεν κέρδισε τις εκλογές-με τον τρόπο, που όλοι πλέον, γνωρίζουμε-θα είναι μια ηχηρή αντιπολιτευτική φωνή, σε όλα τα θεσμικά όργανα του κράτους.
Οι Δημοκρατικοί δεν εργάστηκαν τόσο σκληρά, για να μην επιβάλλουν, τελικά, την ατζέντα τους! Την πλήρη, δηλαδή, άλωση όλων των θεσμών, που δεν εξυπηρετούν τις επιδιώξεις τους.
Η ατζέντα αυτή έχει ήδη, ανακοινωθεί και προβλέπει:
- Επέκταση της σύνθεσης του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, από 9 μέλη, στα 15, διορίζοντας, αμέσως, νέους δικαστές, αποδεδειγμένα προσκείμενους, στους Δημοκρατικούς.
Και μόνον αυτός ο παντοδύναμος θεσμός είναι ικανός να καθορίσει το μέλλον των ΗΠΑ, για τις επόμενες δεκαετίες.
- Νομιμοποίηση, περίπου 11 εκατομμυρίων μεταναστών. Όχι, φυσικά, για ανθρωπιστικούς λόγους, αλλά για τα αναμενόμενα ψηφαλάκια, που θα προταθούν στο Δημοκρατικό κόμμα. Έτσι, θ΄αλλάξει η τρέχουσα εκλογική ισορροπία και οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θα δουν ποτέ ξανά, εξουσία.
- Αύξηση του αριθμού των Πολιτειών-κρατών, όχι με την προσάρτηση νέων, αλλά με την ανακήρυξη, ως τέτοιων, υπαρχόντων περιοχών, όπως το Πουέρτο Ρίκο, η περιφέρεια της Κολούμπια και η πόλη της Ουάσιγκτον. Μ΄αυτόν τον τρόπο, δεν θα έχουν μόνο νέα εκλογικά οφέλη οι Δημοκρατικοί, αλλά 2 επιπλέον Γερουσιαστές, αφού αυτές οι περιοχές, στο μεγαλύτερο, έως πολύ μεγαλύτερο μέρος τους, ψηφίζουν Δημοκρατικούς.
Οι Ρεπουμπλικάνοι, από την πλευρά τους, βλέποντας, όλες αυτές τις κινήσεις, έχουν μόνο έναν τρόπο ν΄αντισταθούν.
Να μην αναγνωρίσουν τις νόθες-τεκμηριωμένα με στοιχεία-εκλογές και να κερδίσουν έναν ακόμα Γερουσιαστή, στην Τζώρτζια, ώστε να έχουν την πλειοψηφία στην Γερουσία και να μπορούν ν΄αποτρέψουν τα σχέδια των Δημοκρατικών.
Μέχρι σήμερα, διαθέτουν 50 στους 100 γερουσιαστές και χρειάζονται μόνον έναν, απ΄αυτήν την Πολιτεία. Η καταμέτρηση των ψήφων εκεί, συνεχίζεται και οι διαφορές κυμαίνονται, στο 0,1%.(50,2% έναντι 49,9%). Αν τελικά και οι δύο Γερουσιαστές εκλεγούν από τους Δημοκρατικούς, τότε την καθοριστική ψήφο, για κάθε νομοσχέδιο, θα την δίνει, ως Πρόεδρος της Γερουσίας, η αντιπρόεδρος του Μπάϊντεν, Καμάλα Χάρις.
Έτσι, θα επιτευχθεί και η μονοκρατορία των Δημοκρατικών, για πολλά ακόμα χρόνια, ενώ η ύπαρξη μιας ισχυρής αντιπολίτευσης, που επί δεκαετίες δεν γνώριζε η Αμερική, θα βρίσκεται μόνο, στην σφαίρα της φαντασίας.
Και είναι πολύ επικίνδυνο, για τους Δημοκρατικούς, να βασιστούν σε μια ασταθή πλειοψηφία (διαφορά  ενός μόνο γερουσιαστή, στην Γερουσία και 5 βουλευτών, στην κάτω Βουλή), για να υλοποιήσουν την πολιτική τους. Εκτός κι αν δράσουν επιθετικά.
Οι Ρεπουμπλικάνοι, από την πλευρά τους, ευελπιστούν, στις εκλογές του 2022, για την ανάδειξη γερουσιαστών και δεν δείχνουν διατεθειμένοι να ακολουθήσουν τις ίδιες νόμιμες τακτικές, που πολύ άτσαλα κατέστρεψαν οι Δημοκρατικοί.