του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου Lifo.gr Βυθισμένα στην κοκορομαχία τους, τα κόμματα δεν σέβονται καν το πένθος 1.066 σπιτιών μόνο μέσα στο Δεκέ...
του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου
Lifo.gr
Όχι όμως σε περιόδους που πεθαίνουν 100 άνθρωποι τη μέρα από μια πανδημία.
Κάθε μέρα ―κάθε μέρα!―, 100 οικογένειες θάβουν το αγαπημένο τους πρόσωπο, τυλιγμένο με σελοφάν, σε μια άδεια εκκλησία, ανυπεράσπιστες απέναντι στην αρρώστια. Μόνο το πρώτο 11ήμερο του Δεκεμβρίου 1.066 σπίτια έζησαν μιαν σχεδόν εξωγήινη εμπειρία θανάτου.
Το πένθος απλώνεται βαθμηδόν σε ολόκληρη την επικράτεια- σε πόλεις αμήχανες, σαστισμένες, δρόμους άδειους, δυσοίωνους.
Κι όμως, τα επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων και οι παρατρεχάμενοί τους έχουν κορώσει, αναπηδούν με φτηνό πνεύμα από ευφυολόγημα σε μπηχτή και τούμπαλιν, επαναφέροντας εμμονικά στο δημόσιο διάλογο διαξιφισμούς που θα έκαναν θραύση σε άλλες, πιο ανέμελες εποχές.
Αν ο Τσίπρας νοίκιασε ένα σπίτι 500 ή 1000 ευρώ· αν ο πρωθυπουργός έκανε ποδήλατο στην Πάρνηθα ή στο Καλλιμάρμαρο· αν…
Φανερώνοντας μιαν ανατριχιαστική ανωριμότητα – κυρίως όμως μιαν πρωτοφανή ύβρι για το πένθος των ανθρώπων, διπλα τους, για τους οποίους υποτίθεται δουλεύουν και νοιάζονται.
Στα δικά μου χρόνια, όταν συνέβαιναν απείρως πιο μικρές εθνικές τραγωδίες, οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες και το ραδιόφωνο έπαιζε πένθιμα εμβατήρια. Οι πολιτικοί έδειχναν ένα πρόσωπο σοβαρότητας, ενσυναίσθησης και εμψύχωσης. Δεν έχει σημασία αν το πίστευαν ή όχι. Το έδειχναν. Κι αυτό αρκούσε για να επουλώσει κάπως την τραυματισμένη δημόσια εικόνα.
Σήμερα, βυθισμένοι στην κοκορομαχία τους, δεν έχουν πια αίσθηση του χώρου και του χρόνου, άφησαν τα πρώτα και καίγονται με τα δεύτερα. Μια τέτοια συμπεριφορά, που κρατάει μέρες, στην χειρότερη στιγμή της πανδημίας, δημιουργεί μια τρομερή αίσθηση αποκαρδίωσης και ανασφάλειας. Ο πολιτικός κόσμος δεν έχει αρθεί (ακόμη μια φορά) στο ύψος των περιστάσεων. Όσο για τα social media, αυτά πάντα ήταν ευεπίφορα στο fake δράμα και την ασημαντολαγνεία…
Ίσως αυτή η φωτογραφία με τους νεοσκαμένους τάφους για θύματα του κορωνοϊού στη Θεσσαλονίκη, τους βοηθήσει όλους να συνέλθουν.
Αυτό είναι το μόνο θέμα. Τα άλλα είναι μικροπολιτικό ψιλόβροχο.
Βυθισμένα στην κοκορομαχία τους, τα κόμματα δεν σέβονται καν το πένθος 1.066 σπιτιών μόνο μέσα στο Δεκέμβρη
Πολύ συχνά, συχνότατα, ο δημόσιος διάλογος κυριαρχείται από ασημαντολογίες που παρουσιάζονται ως η συντέλεια του κόσμου, για λόγους μικροπολιτικής.Όχι όμως σε περιόδους που πεθαίνουν 100 άνθρωποι τη μέρα από μια πανδημία.
Κάθε μέρα ―κάθε μέρα!―, 100 οικογένειες θάβουν το αγαπημένο τους πρόσωπο, τυλιγμένο με σελοφάν, σε μια άδεια εκκλησία, ανυπεράσπιστες απέναντι στην αρρώστια. Μόνο το πρώτο 11ήμερο του Δεκεμβρίου 1.066 σπίτια έζησαν μιαν σχεδόν εξωγήινη εμπειρία θανάτου.
Το πένθος απλώνεται βαθμηδόν σε ολόκληρη την επικράτεια- σε πόλεις αμήχανες, σαστισμένες, δρόμους άδειους, δυσοίωνους.
Κι όμως, τα επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων και οι παρατρεχάμενοί τους έχουν κορώσει, αναπηδούν με φτηνό πνεύμα από ευφυολόγημα σε μπηχτή και τούμπαλιν, επαναφέροντας εμμονικά στο δημόσιο διάλογο διαξιφισμούς που θα έκαναν θραύση σε άλλες, πιο ανέμελες εποχές.
Αν ο Τσίπρας νοίκιασε ένα σπίτι 500 ή 1000 ευρώ· αν ο πρωθυπουργός έκανε ποδήλατο στην Πάρνηθα ή στο Καλλιμάρμαρο· αν…
Φανερώνοντας μιαν ανατριχιαστική ανωριμότητα – κυρίως όμως μιαν πρωτοφανή ύβρι για το πένθος των ανθρώπων, διπλα τους, για τους οποίους υποτίθεται δουλεύουν και νοιάζονται.
Στα δικά μου χρόνια, όταν συνέβαιναν απείρως πιο μικρές εθνικές τραγωδίες, οι σημαίες κυμάτιζαν μεσίστιες και το ραδιόφωνο έπαιζε πένθιμα εμβατήρια. Οι πολιτικοί έδειχναν ένα πρόσωπο σοβαρότητας, ενσυναίσθησης και εμψύχωσης. Δεν έχει σημασία αν το πίστευαν ή όχι. Το έδειχναν. Κι αυτό αρκούσε για να επουλώσει κάπως την τραυματισμένη δημόσια εικόνα.
Σήμερα, βυθισμένοι στην κοκορομαχία τους, δεν έχουν πια αίσθηση του χώρου και του χρόνου, άφησαν τα πρώτα και καίγονται με τα δεύτερα. Μια τέτοια συμπεριφορά, που κρατάει μέρες, στην χειρότερη στιγμή της πανδημίας, δημιουργεί μια τρομερή αίσθηση αποκαρδίωσης και ανασφάλειας. Ο πολιτικός κόσμος δεν έχει αρθεί (ακόμη μια φορά) στο ύψος των περιστάσεων. Όσο για τα social media, αυτά πάντα ήταν ευεπίφορα στο fake δράμα και την ασημαντολαγνεία…
Ίσως αυτή η φωτογραφία με τους νεοσκαμένους τάφους για θύματα του κορωνοϊού στη Θεσσαλονίκη, τους βοηθήσει όλους να συνέλθουν.
Αυτό είναι το μόνο θέμα. Τα άλλα είναι μικροπολιτικό ψιλόβροχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση