*Tου Νίκου Νυφούδη, πρ. βουλευτή Β' Θεσσαλονίκης, εκπροσώπου της «Πρωτοβουλίας Εστίασης Θεσσαλονίκης» «Work from home», παρακινούν όλ...
*Tου Νίκου Νυφούδη,
πρ. βουλευτή Β' Θεσσαλονίκης, εκπροσώπου της «Πρωτοβουλίας Εστίασης Θεσσαλονίκης»
«Work from home», παρακινούν όλες οι κυβερνήσεις σε μία προσπάθεια να αναχαιτίσουν το δεύτερο κύμα διασποράς του COVID-19 και να διατηρήσουν παράλληλα την οικονομία των χωρών τους ζωντανή. Δεν μπορεί να τρέξει όλη η οικονομία από απόσταση, όμως ο τομέας των υπηρεσιών χρηματοπιστωτικού χαρακτήρα ή των υπηρεσιών τεχνολογίας ευνοούν σαφώς την αλλαγή του εργασιακού μοντέλου των γραφείων με εκατοντάδες εργαζόμενους και meetings μέχρι αργά το απόγευμα.
Θα μπορούσε άραγε το ελληνικό υπουργείο Ανάπτυξης να αξιοποιήσει την παγκόσμια -αν και τραγική- συγκυρία και να δηλώσει «Work from Greece»;
Θα μπορούσε η Ελλάδα να φέρει πίσω πολλούς από τους brain drainers του Λονδίνου; Γίνεται ήδη αυτόματα, φανταστείτε να υπήρχε ένα ολοκληρωμένο πλάνο. Έζησα στο Λονδίνο πολλά από τα τελευταία χρόνια, τόσο κατά την εκτόξευση της οικονομίας, όσο και κατά τη διάρκεια της καμουφλαρισμένης ύφεσης της τελευταίας τριετίας. Πήρα την προτελευταία πτήση επαναπατρισμού, αφήνοντας με πόνο καρδιάς κλειστά τα καταστήματα εστίασης που με τόσο κόπο φτιάξαμε. But that's life.
Από τις 24 Μαρτίου λοιπόν, παρατηρώ την εξέλιξη του εργασιακού μοντέλου που εξελίσσεται με μεγάλη ένταση στο Λονδίνο. Δεν είναι λίγες οι εταιρείες που σήμερα αδειάζουν τους ακριβοπληρωμένους ορόφους στο City και στο Soho, εκεί όπου οι τιμές ενοικίων μερικές φορές έφταναν και τις 200.000 λίρες το χρόνο για έναν όροφο, επιλέγοντας την εκμίσθωση πολύ μικρότερων γραφείων -κυρίως για τα μεγάλα στελέχη τους- και καθιερώνοντας την τηλεργασία για τα μεσαία και τα χαμηλότερα στελέχη τους.
Έχοντας μελετήσει προσεκτικά την αποδοτικότητα των εργαζομένων τους από το σπίτι, οι άλλοτε απολύτως αρνητικές στην τηλεργασία εταιρείες του Λονδίνου επέτρεψαν στους εργαζόμενούς τους να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής τους για «τα πατρικά τους» στην Ελλάδα, την Ισπανία ή την Ιταλία. Περιβάλλον Ελλάδας με μισθό Μεγάλης Βρετανίας. Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Και η «μαμά εταιρεία» χαρούμενη αλλά και ο εργαζόμενος χορτάτος.
Μπορεί όμως να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά μία τέτοια συνθήκη; Μπορεί η Ελλάδα να δώσει κίνητρα σε εταιρείες και εργαζομένους που δεν κατάγονται από την Ελλάδα να εγκατασταθούν εδώ και να δουλεύουν από απόσταση; Μία τέτοια καμπάνια ίσως να ήταν πολύ χρησιμότερη από την καμπάνια για το ελληνικό καλοκαίρι που δυστυχώς φαίνεται να μην τα πήγε και τόσο καλά το 2020, με τους οιωνούς να μην είναι καλοί και για το 2021. Θα ήταν σίγουρα πολύ αποτελεσματική μία τέτοια καμπάνια, αν η κυβέρνηση οργάνωνε ένα σχέδιο φορολογικών ελαφρύνσεων για τους νέο-εγκατεστημένους εργαζόμενους, ένα -δυσκολότερο είναι η αλήθεια- σχέδιο ενίσχυσης των κέντρων υγείας και των σχολείων σε συγκεκριμένες περιοχές δυνητικά υψηλής ζήτησης, όπως οι Κυκλάδες ή το Πήλιο και η ορεινή Πελοπόννησος και αν φυσικά εξασφάλιζε καλό και σταθερό σήμα το Διαδίκτυο σε αυτές τις περιοχές;
Τα κέρδη από την εγκατάσταση των εξ αποστάσεως εργαζομένων του Λονδίνου σε έναν μικρό ελληνικό τόπο θα ήταν εξαιρετικά υψηλά για τη χώρα. Εκτιμάται ότι διακόσιοι καλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι του Λονδίνου θα προσέφεραν στην πραγματική οικονομία του νησιού 300.000 ευρώ μηνιαίως. Οι ανάγκες σε διαμονή, σίτιση και υπηρεσίες καθημερινότητας θα πολλαπλασιάζονταν ραγδαία. Το ελληνικό καλοκαίρι δε θα ήταν μια καρτ ποστάλ για τους σκοτεινούς χειμώνες στον Βορρά, αλλά μία μόνιμη συνθήκη ζωής. «Πόσο θα ήθελα να μπορούσα να εργάζομαι στην Ελλάδα», λένε πολλοί από τους τουρίστες που την επισκέπτονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια και φυσικά οι περισσότεροι από τους 500.000 νέους που εγκατέλειψαν τη χώρα από το 2010 και μετά.
Τώρα είναι η ευκαιρία μας να τους βοηθήσουμε στην ευχή τους και να αλλάξουμε σε βάθος το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
«Μακεδονία της Κυριακής»
«Work from home», παρακινούν όλες οι κυβερνήσεις σε μία προσπάθεια να αναχαιτίσουν το δεύτερο κύμα διασποράς του COVID-19 και να διατηρήσουν παράλληλα την οικονομία των χωρών τους ζωντανή. Δεν μπορεί να τρέξει όλη η οικονομία από απόσταση, όμως ο τομέας των υπηρεσιών χρηματοπιστωτικού χαρακτήρα ή των υπηρεσιών τεχνολογίας ευνοούν σαφώς την αλλαγή του εργασιακού μοντέλου των γραφείων με εκατοντάδες εργαζόμενους και meetings μέχρι αργά το απόγευμα.
Θα μπορούσε άραγε το ελληνικό υπουργείο Ανάπτυξης να αξιοποιήσει την παγκόσμια -αν και τραγική- συγκυρία και να δηλώσει «Work from Greece»;
Θα μπορούσε η Ελλάδα να φέρει πίσω πολλούς από τους brain drainers του Λονδίνου; Γίνεται ήδη αυτόματα, φανταστείτε να υπήρχε ένα ολοκληρωμένο πλάνο. Έζησα στο Λονδίνο πολλά από τα τελευταία χρόνια, τόσο κατά την εκτόξευση της οικονομίας, όσο και κατά τη διάρκεια της καμουφλαρισμένης ύφεσης της τελευταίας τριετίας. Πήρα την προτελευταία πτήση επαναπατρισμού, αφήνοντας με πόνο καρδιάς κλειστά τα καταστήματα εστίασης που με τόσο κόπο φτιάξαμε. But that's life.
Από τις 24 Μαρτίου λοιπόν, παρατηρώ την εξέλιξη του εργασιακού μοντέλου που εξελίσσεται με μεγάλη ένταση στο Λονδίνο. Δεν είναι λίγες οι εταιρείες που σήμερα αδειάζουν τους ακριβοπληρωμένους ορόφους στο City και στο Soho, εκεί όπου οι τιμές ενοικίων μερικές φορές έφταναν και τις 200.000 λίρες το χρόνο για έναν όροφο, επιλέγοντας την εκμίσθωση πολύ μικρότερων γραφείων -κυρίως για τα μεγάλα στελέχη τους- και καθιερώνοντας την τηλεργασία για τα μεσαία και τα χαμηλότερα στελέχη τους.
Έχοντας μελετήσει προσεκτικά την αποδοτικότητα των εργαζομένων τους από το σπίτι, οι άλλοτε απολύτως αρνητικές στην τηλεργασία εταιρείες του Λονδίνου επέτρεψαν στους εργαζόμενούς τους να πάρουν τον δρόμο της επιστροφής τους για «τα πατρικά τους» στην Ελλάδα, την Ισπανία ή την Ιταλία. Περιβάλλον Ελλάδας με μισθό Μεγάλης Βρετανίας. Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια. Και η «μαμά εταιρεία» χαρούμενη αλλά και ο εργαζόμενος χορτάτος.
Μπορεί όμως να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά μία τέτοια συνθήκη; Μπορεί η Ελλάδα να δώσει κίνητρα σε εταιρείες και εργαζομένους που δεν κατάγονται από την Ελλάδα να εγκατασταθούν εδώ και να δουλεύουν από απόσταση; Μία τέτοια καμπάνια ίσως να ήταν πολύ χρησιμότερη από την καμπάνια για το ελληνικό καλοκαίρι που δυστυχώς φαίνεται να μην τα πήγε και τόσο καλά το 2020, με τους οιωνούς να μην είναι καλοί και για το 2021. Θα ήταν σίγουρα πολύ αποτελεσματική μία τέτοια καμπάνια, αν η κυβέρνηση οργάνωνε ένα σχέδιο φορολογικών ελαφρύνσεων για τους νέο-εγκατεστημένους εργαζόμενους, ένα -δυσκολότερο είναι η αλήθεια- σχέδιο ενίσχυσης των κέντρων υγείας και των σχολείων σε συγκεκριμένες περιοχές δυνητικά υψηλής ζήτησης, όπως οι Κυκλάδες ή το Πήλιο και η ορεινή Πελοπόννησος και αν φυσικά εξασφάλιζε καλό και σταθερό σήμα το Διαδίκτυο σε αυτές τις περιοχές;
Τα κέρδη από την εγκατάσταση των εξ αποστάσεως εργαζομένων του Λονδίνου σε έναν μικρό ελληνικό τόπο θα ήταν εξαιρετικά υψηλά για τη χώρα. Εκτιμάται ότι διακόσιοι καλά αμειβόμενοι εργαζόμενοι του Λονδίνου θα προσέφεραν στην πραγματική οικονομία του νησιού 300.000 ευρώ μηνιαίως. Οι ανάγκες σε διαμονή, σίτιση και υπηρεσίες καθημερινότητας θα πολλαπλασιάζονταν ραγδαία. Το ελληνικό καλοκαίρι δε θα ήταν μια καρτ ποστάλ για τους σκοτεινούς χειμώνες στον Βορρά, αλλά μία μόνιμη συνθήκη ζωής. «Πόσο θα ήθελα να μπορούσα να εργάζομαι στην Ελλάδα», λένε πολλοί από τους τουρίστες που την επισκέπτονταν όλα τα προηγούμενα χρόνια και φυσικά οι περισσότεροι από τους 500.000 νέους που εγκατέλειψαν τη χώρα από το 2010 και μετά.
Τώρα είναι η ευκαιρία μας να τους βοηθήσουμε στην ευχή τους και να αλλάξουμε σε βάθος το παραγωγικό μοντέλο της χώρας.
«Μακεδονία της Κυριακής»
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση