ΕΠΕΤΕΙΟΣ! ΟΤΑΝ (πριν από 65 χρόνια) ο βασιλιάς Παύλος έχριζε πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή....

Eftychis Vardoulakis   Σαν σήμερα πριν 65 χρόνια, 6/10/1955, ο Βασιλιάς Παύλος δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Κωνσταντίνο Καραμαν...

Eftychis Vardoulakis 

Σαν σήμερα πριν 65 χρόνια, 6/10/1955, ο Βασιλιάς Παύλος δίνει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Με βάση το Σύνταγμα του 1952 ο βασιλιάς μπορούσε να αναθέσει το σχηματισμό κυβέρνηση σε όποιον ήθελε αρκεί αυτός να λάμβανε ψήφο εμπιστοσύνης εντός 15 ημερών...
Η απόφαση ήταν εν πολλοίς μη-αναμενόμενη καθώς μετά το θάνατο του Παπάγου λίγες μέρες πριν, οι βουλευτές του Ελληνικού Συναγερμού είχαν ήδη αρχίσει να μοιράζονται σε στρατόπεδα ανάμεσα στους αντιπροέδρους της κυβέρνησης του εκλιπόντος πρωθυπουργού, τους Στ.Στεφανόπουλο και Π.Κανελλόπουλο, με πιθανότερο νικητή τον πρώτο. Ωστόσο η απόφαση αυτή προετοιμάζονταν από καιρό, καθώς όλοι έβλεπαν ότι και οι δύο πιθανοί διάδοχοι δεν έδιναν ούτε εγγυήσεις ενότητας του δεξιού χώρου, ούτε μακροπρόθεσμη προοπτική. Το διάστημα μάλιστα που ο Παπάγος ήταν ουσιαστικά εκτός καθηκόντων και διοίκηση ασκούσαν οι αντιπρόεδροι και κυρίως ο Στεφανόπουλος, το κυρος της χώρας είχε πληγεί τόσο με τους χειρισμούς στο Κυπριακό, όσο και με τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη. Το κενό ηγεσίας ήταν μεγάλο και είχε γίνει ακόμα μεγαλύτερο με την προηγηθείσα αυτοκαταστροφική ρήξη του Μαρκεζίνη (αδιαμφισβήτητο Νο2 του Συναγερμού και βαθέως τζακιού...) με τον Παπάγο η οποία οδήγησε στην απομείωση του πολιτικού ρόλου του.
Ο Βασιλιάς φαίνεται ότι βολιδοσκοπούσε διαθέσεις από καιρό και για το λόγο αυτό καλούσε βουλευτές και ζητούσε τη γνώμη τους για τα πολιτικά πράγματα. Όλοι έλεγαν τα καλύτερα για τον Καραμανλή, αλλά ουδείς τον πρότεινε, θεωρώντας ότι αποτελεί πολύ "προχώ" λύση για τα δεδομένα της συντηρητικής παράταξης. Ένας 48χρονος, τότε, επαρχιώτης, χωρίς διασυνδέσεις με τα βαθιά τζάκια της εποχής, αρχηγός της Δεξιάς; Έμοιαζε αδιανόητο...
Ο μόνος ο οποίος είχε πλήρη γνώση του σεναρίου Καραμανλή (το οποίο σύμφωνα με μετέπειτα έρευνες είχε "κλειδώσει" από το καλοκαίρι) ήταν ο πολυπράγμων Ευάγγελος Αβέρωφ ο οποίος, αν και προερχόμενος από το Κέντρο, βρέθηκε δίπλα στον Καραμανλή από την πρώτη στιγμή. Και ο μόνος από τους αντιπάλους που το είχε ψυλλιαστεί, ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (βουλευτής και ανερχόμενο στέλεχος του Κέντρου τότε) ο οποίος είχε πει ότι "αν βγει ο (Μακεδόνας) Καραμανλής το Κέντρο θα χάσει το πολιτικό προπύργιό του που είναι οι προσφυγικές Νέες Χώρες της βορείου Ελλάδος και θα περάσουμε πολύ καιρό στο περιθώριο" - όπως και έγινε.
Πρωταγωνιστής όλων των γεγονότων ήταν και ο Γεώργιος Ράλλης ο οποίος λίγες μέρες πριν είχε συναντήσει τον Βασιλιά, του είχε μιλήσει θερμά για τον Καραμανλή και στη συνέχεια ήταν και αυτός που ανέλαβε να καθησυχάσει τους "εξεγερμένους" βουλευτές του Συναγερμού στη βάση της απολύτως συμβατής με την εποχή αντίληψης "ποιοι είμαστε εμείς που θα πούμε όχι στην επιθυμία του Βασιλέως;".
Ο Καραμανλής φυσικά δεν έμεινε σε αυτό. Δεν αρκέστηκε στο βασιλικό χρίσμα, αλλά άρχισε αμέσως να δρομολογεί πρωτοβουλίες. Έφτιαξε νέο κόμμα (την ΕΡΕ, με διεύρυνση προς το Κέντρο), άλλαξε την πολιτική ατζέντα και τις διαιρέσεις της εποχής, κατέβηκε στις εκλογές, κέρδισε, ξανακέρδισε, εδραιώθηκε ως πανίσχυρος πολιτικός παράγοντας και αργότερα δεν δίστασε να έρθει και σε ρήξη με το Παλάτι, το οποίο επειδή τον ευνόησε σε εκείνη την κρίσιμη στιγμή, έκανε το μοιραίο λάθος να τον υποτιμήσει, θεωρώντας τον εσαεί του χεριού του.
Κάπως έτσι λοιπόν, χάρη στην ναρκισσιστική τρέλα του Μαρκεζίνη, τη διορατικότητα του Βασιλιά, τα ελαφρά κυβικά των αντιπάλων του, την "νομιμοφροσύνη" των βουλευτών της τότε Δεξιάς και φυσικά τα δικά του προσωπικά χαρίσματα, ξεκίνησε η εποχή Καραμανλή, του αναμφισβήτητα σημαντικότερου πολιτικού της μεταπολεμικής Ελλάδος.