Ο λαός μου, στον οποίο ανήκω και τον οποίο αγαπώ, είναι ο γερμανικός λαός και το έθνος μου...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας « Ο λαός μου, στον οποίο ανήκω και τον οποίο αγαπώ, είναι ο γερμανικός λαός και το έθνος μου, το οπο...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Ο λαός μου, στον οποίο ανήκω και τον οποίο αγαπώ,

είναι ο γερμανικός λαός και το έθνος μου,

το οποίο λατρεύω με...
μεγάλη υπερηφάνεια,

είναι το γερμανικό έθνος, ένα ιπποτικό έθνος,

περήφανο και σκληρό έθνος.

Είναι αίμα του αίματος και σάρκα της σάρκας των Γερμανών εργατών και,

ως επαναστάτης γιος τους, ακολούθως έγινα επαναστατικός ηγέτης τους. [...]

Πιστός και σταθερός, ισχυρός χαρακτήρας και αποφασιστικός στη δράση,

γι' αυτό προσπάθησα να εκπληρώσω τη μεγάλη ιστορική αποστολή μας:

να φέρουμε τον σοσιαλισμό στην τελική νίκη»

Ernst Thälmann

Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας

"Antwort auf Briefe eines Kerkergenossen", Βερολίνο 1961, σελ.73

18 Αυγούστου 1944... ο Ernst Thälmann (Έρνστ Τέλμαν) δολοφονείται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ.
Ας τον θυμηθούμε με παραπάνω απόσπασμα, από τα τελευταία του γραπτά το 1944, λίγο πριν από το θάνατό του, σε μια απαντητική του επιστολή σε έναν νεαρό φυλακισμένο, όπου εκφράζει όλη την πατριωτική του υπερηφάνεια και όλη τη μαχητική ένταση προς τον σοσιαλισμό.
Μπορεί να εκπλήξει ορισμένους σημερινούς κοσμοπολίτες "αριστερούς της εποχής μας", πως δηλαδή ο κορυφαίος Γερμανός Κομμουνιστής, φυλακισμένος σε στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί, γράφει φλογερά λόγια αγάπης και λατρείας για το δικό του έθνος, ένα έθνος στο όνομα του οποίου διαπράχθηκαν φρικτά εγκλήματα.
Ένας πατριωτικός κι εθνικός διθύραμβος ενώ έχει υποστεί 11 χρόνια απομόνωσης στη φυλακή, βία και βασανιστήρια από τους ναζί.
Ακριβώς γι' αυτό ο κομμουνιστής ηγέτης Έρνστ Τέλμαν προτάσσει τον πατριωτισμό του. Από τη συνειδητοποίηση πως η ιδέα ενός έθνους των ναζί, που χρησιμοποιήθηκε για να υποτάξει και να εκμηδενίσει άλλους λαούς προς όφελος του γερμανικού κεφαλαίου, έπρεπε να αντιπαρατεθεί με το Έθνος της Σοσιαλιστικής Πατρίδας, προς όφελος των εργατών, των λαϊκών τάξεων, της συντριπτικής πλειοψηφίας του έθνους.
Σ΄ αυτές τις πολιτικές παρακαταθήκες βάδισε και βαδίζει η αριστερά που δεν έχει υποταχθεί κι ενσωματωθεί στο υπερεθνικό κεφάλαιο. Σ' αυτή την ιδεολογία το "Πατρίδα ή Θάνατος" του Τσε και του Φιδέλ, των σημερινών ανυπότακτων λαών στην πρώτη γραμμή απέναντι στον ιμπεριαλισμό.
Σε πλήρη διάσταση με την "αριστερά της εποχής μας", αλλά και την καθεστηκυία -ακόμη και την κατ' όνομα σήμερα κομμουνιστική-, που ποινικοποίησαν τον πατριωτισμό, που αντικατέστησαν την πατρίδα με τη χώρα... που χαρακτηρίζουν εθνικιστή τον Ανδρέα Παπανδρέου για το "Μακεδονία... το όνομά μας, η ψυχή μας", τα "ανοικτά σύνορα", την "αραβική άνοιξη", τις "πολύχρωμες επαναστάσεις" σήμερα στη Λευκορωσία, το Λίβανο, το Χονγκ Κονγκ, τα "ανθρώπινα δικαιώματα" του αυτοπροσδιορισμού, των ομοφυλοφίλων, των οργανώσεων του Σόρος, τις ΜΚΟ του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και της Ευρώπης του 4ου Ράιχ κ.α.π.
Για αυτή την "αριστερά", την ιμπεριαλιστική "αριστερά" στην πατρίδα μας, ανήκουν στην ακροδεξιά οι αγώνες που σηματοδοτει ο πατριωτικός λαϊκός λόγος: "Η Ελλάδα στους Έλληνες", "Το Αιγαίο είναι ελληνικό", "Μακεδονία... το όνομά μας είναι η ψυχή μας", "Ο Ελληνισμός της Κύπρου μας", ΟΧΙ στην παράνομη μετανάστευση...

«Χωρίς την απόκτηση της αυτονομίας και της ενότητας σε κάθε έθνος,

ούτε η διεθνής ένωση του προλεταριάτου, ούτε η ειρήνη και συνεργασία

αυτών των εθνών προς τους κοινούς σκοπούς θα μπορούσε να επιτευχθεί»

Φρίντριχ Ένγκελς