«Η παραπομπή Παπαγγελόπουλου και οι κίνδυνοι για τη δημοκρατία...»

Evangelos Antonaros   H μυστική ψηφοφορία στη Βουλή για την παραπομπή η μη του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου ειναι μια μεγάλη και — κατά τη...

Evangelos Antonaros 

H μυστική ψηφοφορία στη Βουλή για την παραπομπή η μη του Δημήτρη Παπαγγελόπουλου ειναι μια μεγάλη και — κατά την προσωπική μου εκτίμηση — κρίσιμη δοκιμασία για τη μεταπολιτευτική δημοκρατία μας που πήρε σάρκα και οστά πριν 46 ακριβώς χρονια αλλά και για το κόμμα της Νεας Δημοκρατίας που ίδρυσε λίγο αργότερα με συγκεκριμένες αρχές ο Κωνσταντίνος Καραμανλής.

Κρίσιμη γιατί θα δείξει αν το πολιτικό σύστημα, λιγότερο απο μισό αιώνα απο την πτώση της δικτατορίας και 30 χρόνια μετά την κατά τη πάγια γνώμη μου (και τότε και σήμερα) ατεκμηρίωτη παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο έχει μάθει κάτι απο τα σφάλματα του. Αν έχει μάθει ότι τους πολιτικούς σου αντιπάλους τους νικάς στην κάλπη κι όχι στα δικαστήρια — ειδικά όταν η παραπομπή αποφασίζεται με κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες. Κρίσιμη όμως και για ένα άλλο λόγο: Γιατί σήμερα το βράδυ θα ξέρουμε αν κάποιοι βουλευτές, ανεξάρτητα σε ποιο χώρο ανήκουν, πήραν τη γενναία απόφαση να ψηφίσουν, έστω και με την ισχυρή κάλυψη της μυστικής ψήφου, κατά συνείδηση. Ακριβώς όπως επιτάσσει το Συνταγμα, αλλά και η εκαστοτε εντολή του εκλογικού σώματος. Κι όχι με τη νοοτροπία της κομματικής πειθαρχίας.

Δεν ξέρω αν και πότε, εφόσον αποφασισθεί η παραπομπή του, θα δικασθεί τελικά ο Δημ. Παπαγγελόπουλος. Αλλωστε αυτό που δείχνει να ενδιαφέρει — κακώς — την κυβερνητική πλειοψηφία κι όσους συμπορεύονται μαζί της είναι να τον κρατούν όμηρο και να μιλούν συνέχεια για σκανδαλο ( πιστεύοντας έτσι ότι θα κανουν τον κόσμο να ξεχάσει όσα έγιναν απο τη Νοβάρτις) αδιαφορώντας και για την υπόληψη του κατηγορουμένου αλλά και για τις βλάβες μακράς διαρκείας που επιφέρουν στην πολιτική σταθερότητα. Και αυτά γιατί; Απλά για να βλάψουν τον πολιτικό τους αντίπαλο, το Σύριζα, που ούτως η αλλως νίκησαν κατα κράτος πριν ένα χρόνο και πήραν την ξεκάθαρη εντολή να κυβερνήσουν. Συνήθως τέτοιες τακτικές, ειδικά οταν εφαρμόζονται σε δυσκολες για το εθνος περιστάσεις όπως οι σημερινές, γυρνάνε μπουμερανγκ εναντίον όσων τις βάζουν σε τροχια.

Εξ ίσου λυπηρό είναι όμως ότι η κυβερνητική πλειοψηφία, χωρίς πάλι να πολυσκέφτεται τις επιπτώσεις στις δημοκρατικές διαδικασίες, έχει την πρόθεση να στείλει στο εδώλιο του κατηγορουμένου κι ένα μεγάλο αριθμό πολιτών, μεταξύ των οποίων εκδότες και δημοσιογράφους, των οποίων η ενοχή δύσκολα τεκμαίρεται από όσα έχω διαβάσει. Κι εδώ η βλάβη στη δημοκρατία μας που κουτσά στραβά πορεύθηκε ικανοποιητικά αυτά τα 46 χρόνια μπορεί να είναι ανήκεστη. Γιατι θίγεται η ελευθεροτυπία, η ελευθερη εκφραση της γνώμης ( που δύσκολα μπορούν να τιθασσεύσουν οι κυβερνώντες αλλα και οι αντιπολιτεύομενοι με την μεγάλη πια διάδοση των μέσων κοινωνικής δικαίωσης) αλλά και η εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουν οι πολίτες ότι τα μέσα ενημέρωσης και η δικαιοσύνη λειτουργούν χωρίς να ποδηγετούνται απο την πολιτική βούληση οιωνδήποτε. Οταν αυτο δεν συμβαινει η ακόμη κι αν αυτές οι λειτουργίες απειλούνται, τότε ο κινδυνος για τη δημοκρατία είναι άμεσος.