ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ από τον Γ. Μπουρνέλη: «ΚΑΛΥΤΕΡΑ να μην ανοίγει το στόμα του ο Τάκης Ζαχαράτος...»

Giannis Bournelis   Βλέποντας το «Στην υγειά μου ρε παιδιά» γιατί ο παρουσιαστής σε όλη την εκπομπή είναι με το ποτήρι στο χέρι...ότ...

Giannis Bournelis 

Βλέποντας το «Στην υγειά μου ρε παιδιά» γιατί ο παρουσιαστής σε όλη την εκπομπή είναι με το ποτήρι στο χέρι...όταν άρχισε ο ταλαντούχος Τάκης τις μιμήσεις έπαθα ντεκαντάνς, μία θολούρα και άρχισα να αναρωτιέμαι μήπως είμαι κακοπροαίρετος, μήπως είμαι ζηλόφθονος, μήπως είμαι απροσάρμοστος, μήπως ο κοροϊδοιός με χτύπησε στα αυτιά μέσα, άρχισα να αμφιβάλλω αν τα αυτιά είναι στη θέση τους ή μήπως μετακόμισαν στον Αυτιά.
Πήρα μερικές μπατονέτες και άρχισα να τις βάζω στα αυτιά μου αλλά δυστυχώς το αποτέλεσμα ήταν χειρότερο, ξεβούλωσαν και τότε δεν είχα καμιά αμφιβολία πως ο κοροϊδοιός δεν χτυπάει στα αυτιά όμως για να είμαι εκατό τοις εκατό σίγουρος έτρεξα στη δισκοθήκη μου και άρχισα να ακούω και να ακούω για να έχω μέτρο σύγκρισης και να είμαι αντικειμενικός στην κριτική μου.
Διαπίστωσα πως ο καλλιτέχνης είναι μάγος αφού δεν τους μιμείται αλλά τους προσεγγίζει λίγο στην αρχή του τραγουδιού και καταφέρνει να λένε πως είναι τέλειος και να ενθουσιάζονται λες και πήραν τα αναδρομικά της σύνταξης...
Θα τους πω με γεια τα αυτιά εκτός αν ο κόσμος θαμπώνεται από τις πετυχημένες μεταμφιέσεις, τους προβολείς ή με την κίνηση των ματιών όταν μιμείται την Αλίκη και την Άντζελα....και δεν μπορεί να ξεχωρίσει την ήρα απ το στάρι...Κάντε μέτρο σύγκρισης και πιστεύω πως θα με δικαιώσετε.
Πάντως εγώ αν είχα προσκεκλημένο το Φραγκούλη και είχα την φωνή του Ζαχαράτου δεν θα άνοιγα το στόμα μου θα προτιμούσα να φάω ένα μαγκάλι κάρβουνα παρά να ανοίξω το στόμα μου...εκτός αν είχα προσκεκλημένη τη Μπεζαντάκου
Έκανα και ένα ζάπινγκ και «Στα τραγούδια λέμε ναι» και εκατό τοις εκατό είμαι σίγουρος για τα αυτιά μου γιατί το αηδόνι του λαϊκού μας τραγουδιού και όχι μόνο, η Γλυκερία με συνεπήρε και με μάγεψε με τις φωνητικές τις ικανότητες όπως και ο Χατζηγιάννης και θα πω αυτό που λεω σε όσους θαυμάζω...ότι δεν είναι οι μόνοι αλλά είναι οι μοναδικοί. Στα τραγούδια λέμε ναι...και «στην υγειά μας» θα ευχηθώ πάντα με πιάτα και με τσιφτετέλια να ζήσουν όλα τα κοπέλια...