Το γερμανικό «über alles»...

Του Γεωργίου Παπασίμου  Η απόφαση του ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας σχετικά με το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της Ε...

Του Γεωργίου Παπασίμου 

Η απόφαση του ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου της Γερμανίας σχετικά με το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ, εν μέσω της πανδημίας του COVI-19 και της προδιαγραφόμενης μεγάλης οικονομικής ύφεσης δημιουργεί ευλόγως μεγάλη αναστάτωση και μείζονα ερωτηματικά. Πρόκειται για δικαστική απόφαση με καθαρά νομικά κριτήρια ή αποτελεί κατά βάθος μια έμμεση πολιτική απόφαση για την επίτευξη της επικυριαρχίας του Βερολίνου στην ευρωζώνη.

Η αποτύπωση της πραγματικότητας, η φωτογράφηση των προθέσεων και ο χρόνος δημοσιοποίησης της, που συμπίπτει με τις διαπραγματεύσεις για τον μηχανισμό της χρηματοδότησης εξόδου της Ε.Ε. από την πανδημία του κορωνοϊού καταδεικνύουν ότι πρόκειται για το δεύτερο. Το ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο με την απόφαση του αμφισβήτησε τη νομιμότητα του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης με το οποίο η ΕΚΤ, διατηρεί χαμηλά τα επιτόκια δανεισμού στις υπερχρεωμένες χώρες της Ε.Ε., που στη πλειοψηφία τους είναι αυτές του Νότου. Σημειώνεται ότι η Ελλάδα που χρησιμοποιήθηκε ως πειραματόζωο καθ’ όλη την μνημονιακή περίοδο μετά την κρίση των τοξικών ομολόγων το 2008 εισήχθη σε αυτό το πρόγραμμα πρόσφατα λόγω της επελθούσας πανδημίας του κορωνοϊού.

Είναι αλήθεια ότι το ελλιπές Ευρωπαϊκό οικοδόμημα, που σε μεγάλο βαθμό είναι αποτέλεσμα και των γερμανικών στοχεύσεων μέσω των θεσμών της γερμανικής δεσποτείας, που έχουν εμφιλοχωρήσει εντός της Ε.Ε., προσφέρει νομικά επιχειρήματα στο Ανώτατο Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο να επιδοθεί σε αυτόν τον ιδιότυπο νομικό ακτιβισμό, αμφισβητώντας την αρχή της υπεροχής του δικαίου της Ε.Ε. έναντι του εθνικού δικαίου. Πλην όμως, η απόφαση αυτή είναι εντελώς επιλεκτική, αφορώντας ένα κρίσιμο θέμα για την γερμανική κυριαρχία εντός της Ε.Ε. Από ποιο ευρωπαϊκό θεσμό θα δανείζονται οι υπερχρεωμένες χώρες του Νότου. Από την ΕΚΤ μέσω της ποσοτικής χαλάρωσης, κάτι που τους επιτρέπει το χαμηλό δανεισμό και την πρόσβαση στις κεφαλαιαγορές ή από τον ESM (ευρωπαϊκό ΔΝΤ), το οποίο δημιουργήθηκε στη βάση των προγραμμάτων διάσωσης της Ελλάδος, Πορτογαλίας και Ιρλανδίας, που δανείζει με υψηλότερα επιτόκια και με όρους επικυριαρχίας. Η Ελλάδα, έχει μετατραπεί, μέσω του δανεισμού της από αυτόν, σε ιδιότυπη αποικία χρέους του Βερολίνου, αφού πρόκειται για γερμανικής εμπνεύσεως και συμφερόντων μηχανισμό.

Είναι προφανές ότι αν πληγεί η δυνατότητα της ΕΚΤ να προβαίνει σε προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης, που ουσιαστικά είναι έμμεσο τύπωμα χρήματος, κάτι που αποτελεί έγκλημα καθοσιώσεως για το γερμανικό κατεστημένο, η μοναδική δυνατότητα των ευρωπαϊκών χωρών, θα είναι να ενταχθούν στο ESM. Κάτι τέτοιο θα εγκαθιδρύσει την πλήρη πλήρους γερμανική χρηματοπιστωτική κυριαρχία στην ευρωζώνη.

Περαιτέρω, με την απόφασης αυτή δίνεται η δυνατότητα στον γνώριμο μας Βόλγκφαντ Σόιμπλε, πρόεδρο της γερμανικής ομοσπονδιακής βουλής να εμπλακεί μέσω αυτού του προβλήματος, ως σκιά της Μέρκελ, στη κρίσιμη διαπραγμάτευση, που αφορά τις απαιτούμενες οικονομικές παρεμβάσεις για την ύφεση που θα επέλθει από την πανδημία. Δηλαδή το μεγάλο πρόβλημα της χρηματοδότησης του ταμείου Ανάκαμψης που αποτελεί τη συμβιβαστική γαλλική πρόταση ενόψει της κάθετης άρνησης της Γερμανίας και των βορείων εξαπτερύγων της για την έκδοση ευρω-ομολόγου, που θα έδινε την δυνατότητα σ’ όλες στις χώρες της Ε.Ε. να δανειστούν τα απαιτούμενα κεφάλαια για την αντιμετώπιση της κρίσης αυτής, με χαμηλό επιτόκιο, αποτρέποντας έτσι, μια νέα κρίση χρέους.

Αντίθετα η πρόταση της Γερμανίας ήταν να υπάρξει δανεισμός και για τις επιπτώσεις του κορωνοϊού από τον ESM με όρους επικυριαρχίας! Αλλά και εν σχέσει με την γαλλική πρόταση για το ταμείο Ανάκαμψης παραμένει ως σήμερα μετέωρος ο τρόπος χρηματοδότησης του, λόγω της κωλυσιεργίας των βορείων χωρών.

Είναι προφανές ότι το μέλλον και η μορφή που θα λάβει η Ευρώπης, μετά την καταστροφική πανδημία του κορωνοϊού, εξαρτάται άμεσα από αυτά τα ζητήματα, όπως το πρόγραμμα της ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, τη χρηματοδότηση του ταμείου Ανάκαμψης, τον προϋπολογισμός της Ε.Ε. και κυρίως τη χρήση του ESM από τις υπερχρεωμένες χώρες. Η φανερή επιδίωξη του Βερολίνου είναι να επικρατήσει ως κυρίαρχο εργαλείο χρηματοδότησης ο ESM, έτσι ώστε να ενισχυθούν οι μηχανισμοί, που έχουν επιβληθεί με την νομισματική ένωση για την κυριαρχία της Γερμανίας στην ευρωζώνη.

Πρώτιστος στόχος του είναι η αφαίρεση της δυνατότητας της ΕΚΤ να προβαίνει σε προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης, που αποτελούν το οικονομικό οξυγόνο στις υπερχρεωμένες χώρες του Νότου. Εδώ ακριβώς στοχεύτει η απόφαση του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Συνταγματικού Δικαστηρίου με την οποία αμφισβητήθηκε η κρίση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου , που είχε αποφανθεί υπέρ της προηγούμενης ποσοτικής χαλάρωσης, με το επιχείρημα της υπέρβασης της αρμοδιότητας ως οργάνου της Ε.Ε. (ultra vires). Αυτό συνιστά «ωρολογιακή βόμβα» στα θεμέλια της ευρωπαϊκής έννομης τάξης και «δούρειο ίππο» για την επίτευξη του στρατηγικού σχεδίου της Γερμανίας για την ολοκληρωτική άλωση της Ε.Ε. από το γερμανικό οικονομικό imperium.