Ουρουγουάη... η φετινή πορεία της σιωπής για τους αγνοούμενους (Desaparecidos)...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας Μια ζωή χωρίς μνήμη δεν θα ήταν μια ζωή, όπως η νοημοσύνη χωρίς τη δυνατότητα έκφρασης δεν θα ήταν...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Μια ζωή χωρίς μνήμη δεν θα ήταν μια ζωή,
όπως η νοημοσύνη χωρίς τη δυνατότητα έκφρασης

δεν θα ήταν...
νοημοσύνη.
Η μνήμη μας είναι η συνοχή μας, ο λόγος μας,

η δράση μας, το συναίσθημα μας.
Χωρίς τη μνήμη δεν είμαστε τίποτα.

Κάθε χρόνο, το Μάη, οι Ουρουγουάνοι θυμούνται τους αγνοούμενους, τα αγνοούμενα μέλη των οικογενειών τους, που βασανίστηκαν, δολοφονήθηκαν, εξαφανίστηκαν από την αμερικανοκίνητη δικτατορία των δεκαετιών του '70 και του '80.
Οι δρόμοι του Μοντεβιδέο, στις 20 Μάη 2020, ήταν ασυνήθιστα άδειοι λόγω των περιορισμών που οφείλονται στην επιδημία του κορωνοϊού, αλλά αυτό δεν επηρέασε τη συμμετοχή που είχε έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Φαινόταν να υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι από τη συνηθισμένη εδώ κι 25 χρόνια πορεία μνήμης, την "Πορεία της Σιωπής"!

Η πρωτεύουσα ήταν καλυμμένη απ' άκρη σε άκρη με ασπρόμαυρες φωτογραφίες με τα πρόσωπα των αγνοουμένων και οι μαργαρίτες παντού, ένα σύμβολο της πορείας μνήμης των αγνοουμένων, το λουλούδι με το οποίο θυμούνται τα θύματα της φασιστικής τρομοκρατίας εκείνα τα σκοτεινά χρόνια, όχι μόνον της Ουρουγουάης αλλά κι ολόκληρης της Λατινικής Αμερικής.
Από τα μπαλκόνια ήχησε παντού η κραυγή «παρών»!. Στα σπίτια, σε όλους τους εργασιακούς χώρους, στους δρόμους, τις πλατείες τις γειτονιές οι οικογένειες κρεμούσαν φωτογραφίες των αγαπημένων τους συνοδευόμενων από το σύνθημα «Είναι μνήμη! Είναι παρόντες! Που βρίσκονται;» («Son memoria! Son presente! Dónde están?»).
Από το 1996 υπάρχει μια μέρα που η Ουρουγουάη σταματά, νεκρώνει. Κανένας δεν μιλάει, δεν υπάρχουν θόρυβοι στην πόλη κι επικρατεί νεκρική σιγή. Μπορείς ν' ακούς μόνον τα βήματα χιλιάδων ανθρώπων που βαδίζουν σε απόλυτη σιωπή, κρατώντας μια ασπρόμαυρη φωτογραφία και μαργαρίτες στην αγκαλιά τους: είναι η "Πορεία της Σιωπής"... κάθε 20 Μάη για 25 χρόνια, απαιτώντας την αλήθεια και τη δικαιοσύνη για τους εξαφανισμένους της αμερικανοκίνητης δικτατορίας στην Ουρουγουάη.
Φέτος, εξαιτίας του κοροναϊού, η πορεία ήταν εικονική, αλλά όχι μόνον. Στις 17:00 το απόγευμα εκατοντάδες οχήματα, ένα ατελείωτο καραβάνι, ενώ ένα "σιωπηλό τροχόσπιτο", ένα φορτηγό με γιγαντιαία οθόνη με πρόσωπα εξαφανισμένων πέρασε από την πόλη. Στις 19:00 μ.μ. μεταδόθηκε ένα βίντεο με τις φωτογραφίες των εξαφανισμένων (desaparecidos) ενώ τα ονόματά τους ανακοινωνόταν στα ραδιόφωνα.
Η "Πορεία της Σιωπής" πραγματοποιείται στις 20 Μάη για την επέτειο της δολοφονίας του πρώην γερουσιαστή της Ουρουγουάης Ζέλμαρ Μιχελίνι, που απήχθη στις 18 Μάη 1976 στο Μπουένος Άιρες μαζί με τον πρώην πρόεδρο της Βουλής των Αντιπροσώπων Έκτορα Γκουτιέρεζ Ρουίζ και τους μαχητές Ροζάριο ντελ Κάρμεν Μπαρρέντο και Γουίλιαμ Μπλάνκο. Τα πτώματά τους βρέθηκαν δύο ημέρες αργότερα στην πρωτεύουσα της Αργεντινής. Η "Πορεία της Σιωπής"... απαιτώντας την αλήθεια και τη δικαιοσύνη για τους εξαφανισμένους της αμερικανοκίνητης δικτατορίας στην Ουρουγουάη.

Μετά από 43 χρόνια... ο Andrea Speranzoni, αγαπημένος φίλος με τον οποία συγγράψαμε το "Φαινόμενα τρομοκρατίας - Ο ελληνικός νεοφασισμός μέσα από τα απόρρητα έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών" (η αναφορά στο βιβλίο δεν έχει εμπορικούς στόχους, καθόσον εξαντλημένο), με μια δίκη στην Ιταλία -επιτρέπει το Ιταλικό Δίκαιο αυτού του είδους δίκες για τα ανθρώπινα δικαιώματα-, μόλις τον Ιούλη του 2019, είχε μια ιστορική απόφαση σε παγκόσμιο πεδίο για τους "desaparecidos", τους δολοφονημένους κι αγνοούμενους στη Λατινική Αμερική του σχεδίου της Cia «Επιχείρηση Κόνδωρ».

Δεν είναι εύκολη δικαστική υπόθεση να καταδικαστούν αξιωματούχοι για συμμετοχή στο σχέδιο της μυστικής υπηρεσίας των ΗΠΑ (24 Λατινοαμερικανοί στρατιωτικοί σε ισόβια κάθειρξη).
Αυτή την ιστορική απόφαση ο φίλος συνήγορος πολιτικής αγωγής Andrea Speranzoni την αφιέρωσε:
«Στους κοινωνικούς Μαχητές και τους Ανθρώπους που αρνούνται τα εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας».
Για το σχέδιο της Cia στη Λατινική Αμερική, βλέπε: Επιχείρηση «Κόνδωρ» ή η Λέσχη του θανάτου
Η αναζήτηση της αλήθειας θα είναι διαρκής!

Κατά τη διάρκεια των αμερικανοκίνητων δικτατοριών στη Λατινική Αμερική στα τέλη του 1900, χιλιάδες δολοφονήθηκαν, εξαφανίστηκαν, βασανίστηκαν για τις πολιτικές τους ιδέες [Βλέπε και σε: Ατιμώρητο έγκλημα]. 

Περισσότερα για τη Λατινική Αμερική: ΕΔΩ

Όταν όλοι ξεχνούν.

η θύμηση είναι επαναστατική!