Ο Βαγορής είναι η Ελλάδα που αντιστέκεται... ανήκει στον Ελληνισμό που δεν συμβιβάστηκε, δεν παραδόθηκε!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας Κόρη πανώρια θα της πω άνοιξε τα φτερά σου και πάρε με κοντά σου μονάχα αυτό...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

Κόρη πανώρια θα της πω
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου
μονάχα αυτό...
ζητώ

Στην Α.

Ευαγόρας Παλληκαρίδης

Μεσάνυχτα... σαν τώρα...  13 προς 14 Μάρτη 1957, οι Άγγλοι αποικιοκράτες, τα ανθρωπόμορφα κτήνη απαγχονίζουν τον Μάρτυρα, τον Ήρωα και ποιητή...

Γράφει στο τελευταίο του γράμμα:

«Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τί σήμερα, τί αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».

«Ήταν μεσάνυχτα της 13ης προς 14ης Μαρτίου 1957

Οι συγκρατούμενοί του φώναζαν: «Θάρρος Παλληκαρίδη, θάρρος Παλληκαρίδη».

Όμως, ο εκ Τσάδας 18χρονος μαθητής του Ελληνικού Γυμνασίου Πάφου, ο ποιητής, ο ήρωας Ευαγόρας Παλληκαρίδης τους αποστομώνει: «Θάρρος έχω πολύ. Αυτή τη στιγμή περνώ την είσοδο του ικριώματος». Κοντοστέκεται μπροστά στη μακάβρια θηλιά και ψέλνει τον Εθνικό Ύμνο.

Οι δήμιοι τα χάνουν...

Φωνάζει ξανά στους... συναγωνιστές του: «Γεια σας αδέλφια! Γεια σας λεβέντες! Ελπίζω να’ μαι ο τελευταίος που εκτελούν. Αδέλφια συνεχίστε τον αγώνα. Εγώ βαδίζω στην αγχόνη γελαστός, αποφασιστικός και υπερήφανος».

12:02 ανοίγει η καταπακτή της αγχόνης και ο Βαγορής ανεβαίνει την ανηφοριά της Αθανασίας...

«Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου», γράφει στο τελευταίο του γράμμα και συνεχίζει: «Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τί σήμερα, τί αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».

Κι όμως, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης καθόρισε ο ίδιος τη μοίρα του.

Όταν στο «Ειδικό Δικαστήριο», την 25η Φεβρουαρίου 1957, απαγγέλθηκε το κατηγορητήριο από το «δικαστή» Σω, ο 18χρονος μαθητής δήλωσε περήφανα ένοχος.

Ερωτά ο αφελής Σω: «Έχεις να είπης τι διατί να μη σου επιβληθή ποινή;»

Και η απάντηση του Βαγορή: «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Εκείνο όμως το οποίον έχω να είπω είναι τούτο: Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος όστις ζητεί την Ελευθερίαν του. Τίποτα άλλο.»

Αυτή την ιστορία θα μάθουν τα παιδιά μας για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη! Γιατί θα τους την πούμε εμείς. Είτε τη γράψουν στα σχολικά βιβλία, είτε όχι!

Η 14η Μαρτίου 1957 θα μπολιάζει, παντοτινά, τη μαθητιώσα νεολαία με Αρετή και Τόλμη. Διότι χρειάζεται Αρετή και Τόλμη η Ελευθερία.»

Του Χρίστου Κ. Σενέκη

«(...) γιατί όποιος την πατρίδα του ξεχάσει
μήτε στα θεία δεν ομιλεί με σέβας.»
Ούγκο Φώσκολο, "Ύμνος στη Ζάκυνθο", 1802

[Βλέπε σε: Εγώ κλαίω την πατρίδα μου, που μου την έκλεψαν και ο τρόπος της κλοπής ακόμα με πονάει]

«Μου είπαν: Είσαι μικρός. Αν κάνεις ένα ακόμα βήμα θα σε αφανίσουν.

Είπα: Αν δεν το κάνω θα είμαι ακόμα πιο μικρός (...)

(...) όσος μού έμεινε χρόνος ανήκει στον αγώνα για λευτεριά και δικαίωση.

Τότε μόνο θα αναπαυθώ ζωντανός ή νεκρός,

όταν λεύτεροι πορευτούμε στον λεύτερο Πενταδάκτυλο.

Εγώ θα ξανανέβω στον Πενταδάκτυλο.

Αν δεν προλάβω να με πάτε σεις. Μου το χρωστάτε!»

Βάσος Λυσσαρίδης

[Βλέπε σε: Εγώ θα ξανανέβω στον Πενταδάκτυλο. Αν δεν προλάβω να με πάτε σεις. Μου το χρωστάτε!]

Ο Ευαγόρας είναι δικός μας! Ανήκει στον Ελληνισμό!
Διζωνική, Ομοσπονδία, συνομιλίες με τον κατακτητή;
Ούτε να το σκέφτεστε: Κάτω τα βρωμόχερά σας από την Κύπρο!