Χατζάκης - Μυλωνάς: Οι δύο σκηνοθέτες παίζουν μαζί στο «Σλουθ» - Οι πρώτες φωτογραφίες

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ Πρώτος σου είχα προδώσει πως ο Σωτήρης Χατζάκης θα... χτυπήσει και φέτος με το...

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ

Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ

Πρώτος σου είχα προδώσει πως ο Σωτήρης Χατζάκης θα... χτυπήσει και φέτος με το διπλό ρόλο σκηνοθέτη-πρωταγωνιστή με το γερό «Σλουθ» που θα δούμε στο Από Μηχανής Θέατρο και πρώτος τώρα έρχομαι να «ανεβάσω» αποκλειστικό φωτογραφικό υλικό όπου ποζάρει με τον συμπρωταγωνιστή του, σκηνοθέτη Δημήτρη Μυλωνά που «επιστρέφει» μετά από καιρό στην υποκριτική. Οι δύο σκηνοθέτες «παντρεύουν» τις δυνάμεις τους στο αριστούργημα του Πίτερ Σάφερ που θα ανέβει στο «Από Μηχανής Θέατρο» του Μυλωνά στις 9 Μαρτίου και δεν θα τους χάσουμε!

Σημείωμα σκηνοθέτη

Δυο άντρες στη σκηνή. Ο ένας καλεί στο σπίτι του τον εραστή της γυναίκας του, ο άλλος ανταποκρίνεται και τον επισκέπτεται. Δυο μαχητές πρόσωπο με πρόσωπο. Και αρχίζει το παιχνίδι. Με πρόσχημα την γυναίκα, μια άλλη γυναικά, το χρήμα, την κοινωνική δύναμη, την ταξική θέση, την καταγωγή, την γοητεία, την ψυχική αντοχή, την συναισθηματική ανθεκτικότητα, το παιχνίδι θα εξελιχθεί άγριο αλλά και αστείο, αδυσώπητο, αλλά και κωμικό. Οι δυο παίκτες παίζουν το ρόλο του θύτη και του θύματος, του θηρευτή και του θηράματος εναλλάξ. Μεταμφιέζονται, αλλάζουν όψη, ψυχισμούς, συμπεριφορές και πεποιθήσεις. Τίποτα δεν μένει σταθερό, γιατί όλα υπηρετούν το παιχνίδι. Ένα παιχνίδι του φωτός, μέσα στο αιώνιο σκοτάδι. Οι δυο μαχητές, όπως οι σκακιστές, προβλέπουν τις άμεσες αλλά και τις κατοπινές κινήσεις αγνοώντας ότι η ζωή, είναι τελικά ο πιο απρόβλεπτος παίχτης.

Για αυτό και θα έχουν – στο έξοχο έργο του Άντονι Σάφερ – το τέλος που αξίζει στα απελπισμένα και για αυτό παιγνιώδη πνεύματα, αυτού του σκληρού αμετακίνητου κόσμου.

Λίγα λόγια για το έργο

Ένα τολμηρό θρίλερ με ανατροπές στην πλοκή που ξεγελούν με απρόβλεπτο τρόπο, σασπένς και αγωνία που αφθονούν. Διαμάχη και φθόνος ανάμεσα σε έναν ώριμο και έναν νεότερο άνδρα. Η μέχρι τελικής πτώσης σύγκρουση δύο ανδρών με έντονα στοιχεία χιούμορ, που έχει ως στόχο την κατάκτηση μιας γυναίκας και την κοινωνική καταξίωσή τους. Το μυστηριώδες θεατρικό παιχνίδι που έστησε πριν από περίπου 40 χρόνια ο Σάφερ, γοητεύει διαχρονικά τον θεατή. Γραμμένο το 1970, παρέμεινε το κορυφαίο του Βρετανού συγγραφέα και αυτό που τον έκανε διάσημο.

Φτιαγμένο με τα υλικά του θρίλερ πάνω στον καμβά μιας ιστορίας εκδικητικού πάθους, δίνει την αφορμή να ξετυλιχτεί μπροστά στα μάτια μας μια τελετή όπου συμπλέκονται τα στοιχεία του θεάτρου και της ζωής, της μυθοπλασίας και της πραγματικότητας. Οι δύο ήρωες- πρωταγωνιστές αυτής της τελετής συναινούν σε ένα παιχνίδι που έχει άλλοτε καρναβαλικό κι άλλοτε απλώς κανιβαλιστικό χαρακτήρα. Στο πλαίσιο του παιχνιδιού οι ρόλοι τους εναλλάσσονται, οι ταυτότητές τους ανατρέπονται. Ο θύτης γίνεται θύμα και το αντίστροφο. Το μίσος αποδεικνύεται το άλλο πρόσωπο της αγάπης. Η σκηνή αναδεικνύεται όχι απλώς ο καθρέφτης, αλλά η συμπυκνωμένη μεταφορά του κόσμου.

Το «Σλουθ» παίχτηκε για περισσότερες από 2.300 παραστάσεις στο West End του Λονδίνου και περίπου 2.000 παραστάσεις στο Broadway. Κέρδισε το Βραβείο Τόνι, ως το καλύτερο έργο του 1970. Δύο χρόνια αργότερα, διασκευάστηκε και για τον κινηματογράφο και ο σκηνοθέτης Τζόζεφ Μάνκιεβιτς το έκανε ταινία με τους Μάικλ Κέιν στο ρόλο του Μίλον Τιντλ και τον Σερ Λόρενς Ολίβιε στο ρόλο του Άντριου Γουάικ. Ο Ολίβιε κέρδισε το βραβείο των Κινηματογραφικών Κριτικών της Νέας Υόρκης και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.

Σύμφωνα με σημείωμα του ίδιου του συγγραφέα, το μυστικό της επιτυχίας του έργου, ίσως βρίσκεται στο ότι το έργο ουσιαστικά διακωμωδεί τις αστυνομικές ιστορίες και γενικά το αστυνομικό μυθιστόρημα, ενώ ταυτόχρονα, όπως σημείωσε ο κριτικός Κλάιβ Μπαρνς της Νέας Υόρκης, «περιέχει και αναδεικνύει όλες τις αρετές του αστυνομικού θρίλερ, παραμένοντας έτσι το καλύτερο δείγμα του είδους αυτού». Ο ίδιος προχωρώντας παρά πέρα, το χαρακτήρισε ως «το καλύτερο θρίλερ που γράφτηκε ποτέ» και δικαιολόγησε τον ισχυρισμό του αυτό, επειδή στο έργο αυτό αναγνώρισε την ύπαρξη μιας πληθώρας ψυχολογικών και κοινωνιολογικών επιπέδων, που προσφέρονται για επιλογή, ανάπτυξη και ερμηνεία στη θεατρική σκηνή.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μετάφραση: Αντώνης Σολωμού

Σκηνοθεσία: Σωτήρης Χατζάκης

Σκηνικά: Έρση Δρίνη

Κοστούμια: Γιάννης Μετσίκωφ

Σχεδιασμός Φωτισμού: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Επιμέλεια μουσικής: Σωτήρης Χατζάκης

Παίζουν

Δημήτρης Μυλωνάς

Σωτήρης Χατζάκης

Πρεμιέρα 9 Μαρτίου 2020 - 14 Απριλίου 2020

Παραστάσεις Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00

Κάτω Σκηνή