Ελαιόλαδο: Η τιμή λιανικής πώλησης δεν συμβαδίζει ρεαλιστικά με την τιμή παραγωγού

του Βασίλη Τσάμη   Τα τελευταία χρόνια η αρνητική επίδραση της κλιματικής αλλαγής στην ελαιοπαραγωγή, η χαμηλή τιμή παραγωγού και πλέγ...

του Βασίλη Τσάμη 

Τα τελευταία χρόνια η αρνητική επίδραση της κλιματικής αλλαγής στην ελαιοπαραγωγή, η χαμηλή τιμή παραγωγού και πλέγμα άλλων προβλημάτων που προκύπτουν από την ανυπαρξία πλαισίου ελέγχου και υποστήριξης σε όλα τα επίπεδα έχουν φέρει τους ελαιοπαραγωγούς σε απόγνωση που βλέπουν το εισόδημα τους να συρρικνώνεται, όταν την ίδια ώρα τα έξοδα βαίνουν αυξητικά.

Αν προσπαθήσουμε να ιεραρχήσουμε τα προβλήματα,ώστε να αντιληφθούμε το πρόβλημα, τότε βλέπουμε ότι:

1. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα τόσο στην εσωτερική όσο και στην διεθνή αγορά είναι η υψηλή τιμή λιανικής πώλησης του ελαιολάδου η οποία φαίνεται ότι δεν συμβαδίζει ρεαλιστικά με την τιμή παραγωγού για το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο. Το γεγονός μετατρέπει το ελαιόλαδο σε είδος πολυτελείας με αποτέλεσμα να μην μπορούν να το καταναλώσουν όλοι. Όταν , για παράδειγμα, ο Έλληνας παραγωγός πουλά τα 5 λίτρα γύρω στα 10- 12 ευρώ και την ίδια στιγμή το ίδιο ελαιόλαδο πωλείται στην βόρεια Ευρώπη γύρω στα 50- 60 ευρώ είναι φανερό ότι κάποιος κερδοσκοπεί ανεξέλεγκτα σε βάρος του παραγωγού και του καταναλωτή ,με ότι αυτό συνεπάγεται για την ζήτηση του προϊόντος. Σε παγκόσμιο επίπεδο τα ελαιόλαδα αντιπροσωπεύουν μόλις το 2% του όγκου των βρώσιμων φυτικών ελαίων που πωλούνται.

2. Σοβαρό ανταγωνιστικό μειονέκτημα του ελληνικού ελαιολάδου είναι η χύμα διάθεση . Aυτό πρακτικά σημαίνει απώλεια εισοδήματος για τον παραγωγό δεδομένου ότι αν είχαν οριστεί αυστηρές προδιαγραφές εμπορίας για την ελαχιστοποίηση της χύμα διάθεσης και την προώθηση του Made in Greece ελαιολάδου ο παραγωγός θα είχε μεγαλύτερο κέρδος.

3. Τα τελευταία χρόνια αν και όλα τα δεδομένα δείχνουν ότι τα φαινόμενα που σχετίζονται με την αλλαγή του κλίματος επηρεάζουν αρνητικά την ελαιοκαλλιέργεια, μέχρι στιγμής δεν έχουμε δει από τις αρμόδιες αρχές προσδιορισμό των επιπτώσεων την κλιματικής αλλαγής και προώθηση μέτρων για την προστασία του εισοδήματος και την μείωση των επιπτώσεων στην ελαιοκαλλιέργεια κάθε περιοχής καθώς δεν αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο όλες οι ποικιλίες της ελιάς.

4. Την τρέχουσα ελαιοκομική περίοδο και ελαιοπαραγωγικές περιοχές της Ιταλίας , όπως η Τοσκάνη, το Αρέτσο , η Φλωρεντία , το Λιβόρνο , το Γκροσέτο και περιοχές της Ελλάδας , όπως η Κρήτη, έχουν παραγωγή ποιοτικά και ποσοτικά υποβαθμισμένη εξαιτίας του δάκου σε ποσοστό γύρω στο 55- 60 % σύμφωνα με δημοσιεύματα. Αν δούμε την εξέλιξη με όρους αγοράς σημαίνει ότι η τιμή παραγωγού έπρεπε να κινείται ανοδικά στις περιοχές που δεν επηρεάστηκαν από τον δάκο. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο και ως εξέλιξη φανερώνει ότι υπάρχει διεθνές καρτέλ που δρα ανεξέλεγκτα όσον αφορά τον καθορισμό των τιμών παραγωγού και λιανικής το οποίο επιτυγχάνεται με απάτες και παραποίηση του γνήσιου έξτρα παρθένου ελαιόλαδου.

5. Το συνεχώς αυξανόμενο κόστος παραγωγής μειώνει την παραγωγική ικανότητα.

Αν συνδυαστεί και με το υψηλό κόστος συγκομιδής μειώνει σημαντικά το περιθώριο κέρδους των παραγωγών.

Συμπέρασμα: Εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι η ελαιοκαλλιέργεια έχει εισέλθει σε περίοδο υψηλής αβεβαιότητας σχετικά με το άμεσο μέλλον της. Την ίδια στιγμή ,το ελλιπές πλαίσιο ελέγχου και υποστήριξης δεν δίνει κατευθύνσεις στον παραγωγό ώστε να λαμβάνει αποφάσεις βασισμένες σε εμπεριστατωμένη γνώση, όταν την ίδια στιγμή τα καρτέλ που διαχειρίζονται το ελαιόλαδο δρουν ανεξέλεγκτα σε βάρος των παραγωγών αλλά και σε βάρος των καταναλωτών.

Κατά συνέπεια, οι θεσμοί , δλδη η Ευρωπαϊκή Ένωση, το Ελληνικό κράτος και η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλουν να κατασκευάσουν ολοκληρωμένο πλαίσιο για την ελαιοκαλλιέργεια και την προστασία της γνησιότητας και της ποιότητας του ελαιολάδου με άξονα το συμφέρον του παραγωγού και καταναλωτή.