Αν και με την προ ημερών παρέμβασή του στην Βουλή ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμμέσως πλην σαφώς «διέγραψε» το όνομα του Αντώνη Σαμαρά από τη ...
Για τους γνωρίζοντες, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μετά την ομιλία του πρωθυπουργού στη συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση οι παρεμβάσεις υπέρ της υποψηφιότητας Σαμαρά από φίλα προσκείμενους σε αυτόν βουλευτές όχι μόνο δεν υποχώρησαν αλλά αντιθέτως πύκνωσαν. Μάλιστα ούτε τα ανεπίσημα μηνύματα προς τη λεγόμενη «σαμαρική» πλευρά να σταματήσουν αυτού του είδους οι δηλώσεις, δεδομένου ότι εκκρεμεί η ανακοίνωση των αποφάσεων από τον Κ. Μητσοτάκη, βρήκαν ανταπόκριση.
Ο κ. Σαμαράς φέρεται διατεθειμένος να αυξήσει κι άλλο την πίεση, κάνοντας επίδειξη εσωκομματικής ισχύος σε διάφορα επίπεδα και απειλώντας, με διάφορους τρόπους, να τεντώσει περισσότερο το σχοινί. Η πρωτοβουλία του να οργανώσει το βράδυ της Παρασκευής συγκέντρωση συνέδρων της ΝΔ «για ένα ποτό», με αφορμή την δέκατη επέτειο από την εκλογή του στην ηγεσία έναντι της Ντόρας Μπακογιάννη στις 29 Νοεμβρίου 2009, έχει ανάλογα χαρακτηριστικά. Επίσης οι παρεμβάσεις των φίλα προσκείμενων στον ίδιο βουλευτών, ακόμη και από αριθμητικής πλευράς, εντάσσονται σύμφωνα με πληροφορίες σε αυτή την τακτική η οποία μάλιστα θα γνωρίσει και την ανάλογη κλιμάκωση το επόμενο διάστημα.
Όπως συζητείται στους διαδρόμους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, οι «σαμαρικοί» διατείνονται ότι οι επιρροές τους φθάνουν τουλάχιστον στους 15 βουλευτές αλλά στην παρούσα φάση δεν σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν όλες τις δυνάμεις τους. Γι' αυτό και αποδίδεται ιδιαίτερη σημασία στο γεγονός ότι έως τώρα ανέρχονται σε 8-10 εκείνοι που βγήκαν μπροστά «υπογράφοντας» με δηλώσεις τους μια πιθανή υποψηφιότητα Σαμαρά για το προεδρικό αξίωμα. Ο αριθμός αυτός, όπως λέγεται, είναι απολύτως συμβολικός με δεδομένη την πλειοψηφία των 158 βουλευτών της ΝΔ και την ερμηνεία που κάλλιστα μπορεί να δοθεί ότι από αυτούς εξαρτάται η «δεδηλωμένη» της κυβέρνησης στην Βουλή.
Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης, κατά την παρέμβασή του στην Δευτέρα, μίλησε για «πρόσωπο το οποίο θα εξασφαλίζει τη μεγαλύτερη δυνατή συναίνεση» αν και η νέα συνταγματική διάταξη δίνει τη δυνατότητα για εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας ακόμη και με απλή πλειοψηφία. Ο πρωθυπουργός εξήγησε ότι αυτή η πρόβλεψη «δεν αναιρεί την πολιτική ευθύνη της εκάστοτε πλειοψηφίας» για ευρύτερη συναίνεση και μάλιστα προχώρησε ένα βήμα παρακάτω καθώς απευθυνόμενος προς την αντιπολίτευση έθεσε το ερώτημα: «Πιστεύετε πραγματικά ότι μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση με απόλυτη πλειοψηφία η οποία να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας με σχετική πλειοψηφία και να μπορεί να σταθεί σε αυτή την αίθουσα την επόμενη ημέρα;». Κατά τον τρόπο αυτό ανέλαβε ουσιαστικά τη δέσμευση ότι, για να μην αντιμετωπίσει πρόβλημα η κυβέρνηση, η πρόταση την οποία θα κάνει σε μερικές εβδομάδες θα πρέπει να συγκεντρώσει τουλάχιστον 151 «ναι» από τη ΝΔ.
Στη διάρκεια των ημερών που ακολούθησαν στις αρχικές δηλώσεις υπέρ του κ. Σαμαρά προστέθηκαν -καθόλου συμπτωματικά- και άλλες. Μετά τους Μ. Βορίδη, Κ. Καραγκούνη, Αν. Κατσανιώτη και τους Μεσσήνιους Μ. Χρυσομάλλη και Π. Μαντά της πρώτης φάσης, ακολούθησαν οι Χρ. Στεφανάδης, Δ. Βαρτζόπουλος, Φ. Μπαλιαράκος και Στ. Γιαννάκης για να συμπληρωθεί την Παρασκευή η δεκάδα με τον Κ. Τζαβάρα. Ουδείς εξ' αυτών βεβαίως συνδέει επισήμως την προτίμησή του με θέμα εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, αλλά ήδη στα κυβερνητικά παρασκήνια η σημειολογία των αριθμών είναι πολύ ισχυρή.
Ενδιαφέρον έχει άλλωστε ότι οι υποστηρικτές της υποψηφιότητας Σαμαρά επιχειρούν να αμβλύνουν και τη διαπίστωση ότι το πρόσωπο του πρώην πρωθυπουργού δεν εξασφαλίζει ευρύτερη συναίνεση. Επί παραδείγματι, ο κ. Τζαβάρας -ο οποίος, ενοχλημένος διότι έμεινε εκτός κυβερνητικού νυμφώνος μετά τις εκλογές, «επανέκαμψε» στη σαμαρική πτέρυγα- προκειμένου να στηρίξει τα περί ευρύτερης αποδοχής της υποψηφιότητάς του προέβαλε την όχι και τόσο πολύ σχετική θεωρία ότι ο κ. Σαμαράς «κυβέρνησε μαζί με δύο άλλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜΑΡ». Κι αν αυτά λέγονται δημοσίως, στις κατ' ιδίαν συζητήσεις διακινούνται και απόψεις – περισσότερο ίσως ευσεβείς πόθοι- για τη δημιουργία εντυπώσεων, σύμφωνα με τις οποίες ο κ. Σαμαράς θα μπορούσε να αποσπάσει ψήφους και από βουλευτές άλλων κομμάτων, όπως από το Κίνημα Αλλαγής όπου γίνεται λόγος τουλάχιστον για έναν πρώην υπουργό και μια γυναίκα που δεν βλέπουν αρνητικά τυχόν υποψηφιότητα του πρώην πρωθυπουργού. Άλλωστε και οι δυο φέρονται να φλερτάρουν με την ιδέα μελλοντικής συνεργασίας με τη ΝΔ εν όψει της διαφαινόμενης αποσύνθεσης του ΚΙΝΑΛ.
Έως ποίου σημείου θα φθάσει η πίεση από τον κ. Σαμαρά προς τον κ. Μητσοτάκη είναι μέχρι στιγμής άγνωστο. Αρκετοί υποστηρίζουν πάντως ότι ο πρώην πρωθυπουργός τηρεί μια μαξιμαλιστική τακτική όχι διότι μπορεί να εφαρμόσει μέχρι τέλους μια γραμμή ανοικτής ρήξης ή να τον ακολουθήσουν σε αυτό όσοι βουλευτές τώρα τον υποστηρίζουν, εάν δεν εξασφαλίσει το χρίσμα για το προεδρικό αξίωμα, αλλά διότι έχει κατά νου και «Plan B». Κι αυτό έχει σχέση με τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης ο οποίος -αντιθέτως με τα θρυλούμενα- θα πραγματοποιηθεί εκτός απροόπτου όχι πριν αλλά μετά την προεδρική εκλογή. Υπολογίζεται όχι νωρίτερα από τον Μάρτιο. Στο πλαίσιο αυτό ο κ. Σαμαράς επιδιώκει να ενισχύσει τις δυνάμεις και τις επιρροές του τόσο σε κοινοβουλευτικό όσο και σε κομματικό επίπεδο ώστε ακόμη κι αν χάσει την προεδρία της Δημοκρατίας -κάτι που όπως γνωρίζει καλά και θα συμβεί- να μπορεί να «διαπραγματευθεί», στη συνέχεια, αυξημένα μερίδια στην κυβερνητική και κρατική εξουσία. Ορισμένοι θεωρούν πάντως ότι με δεδομένη και την πολιτική ψυχοσύνθεση του πρώην πρωθυπουργού, αυτό θα ισοδυναμεί όχι απλώς με τη διατήρησή του στο παιχνίδι αλλά και με την επιβολή μιας κατάστασης «ομηρίας» από πλευράς του έναντι του κ. Μητσοτάκη...
Ανδρέας Kαψαμπέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση