Το συγκλονιστικό ''αντίο'' στην Αμερικανίδα βιολόγο από τη μητέρα της

Συγκλονίζει ο τρόπος με τον οποίο αποχαιρετούν οι συγγενείς της την Αμερικανίδα βιολόγο Suzanne Eaton που δολοφονήθηκε στην Κρήτη. Η ...

Συγκλονίζει ο τρόπος με τον οποίο αποχαιρετούν οι συγγενείς της την Αμερικανίδα βιολόγο Suzanne Eaton που δολοφονήθηκε στην Κρήτη. Η μητέρα της, Γκλίντα περιγράφει πως η Σούζαν ήρθε στον κόσμο παραμονές Χριστουγέννων του 1959. Ήταν το δικό της χριστουγεννιάτικο δώρο, γεννημένη στις 23 Δεκεμβρίου.

“Η Σούζαν”, γράφει η μητέρα της, “είχε ασίγαστο ενδιαφέρον για τα πάντα γύρω της, αγαπούσε τα βιβλία και τη μουσικά, συνδύαζε τη ζωηρή φαντασία με μια ήρεμη, στοχαστική, σταθερή προσωπικότητα. Η Σούζαν κατάφερε πολλά”, συνεχίζει η μητέρα της:

“Ήταν ακούραστη κηπουρός, πιανίστα, είχε μαύρη ζώνη στο τάε κβο ντο, ήταν αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα και ταυτόχρονα προσέφερε πολλά στην επιστήμη της, τη βιολογία”.

Κατέρρευσε ο σύζυγός της

Ο σύζυγός της, Τόνι Χάιμαν κατέρρευσε όταν ενημερώθηκε χθες από την ελληνική αστυνομία όχι μόνο ότι συνελήφθη ο δράστης και ομολόγησε την πράξη του, αλλά ότι πριν η Σούζαν αφήσει την τελευταία της πνοή είχε βιαστεί.

Ο κ. Χάιμαν κατέρρευσε και έδωσε το τηλέφωνο στην αδελφή της Σούζαν Ίτον αρνούμενος να ακούσει και να δεχθεί ότι η γυναίκα του, η μητέρα των δύο παιδιών του είχε τέτοιο μαρτυρικό τέλος.

Γιος βιολόγου: Καμία δεν μπορούσε να ξεπεράσει τη δική μου μητέρα

Εξίσου συγκλονιστικά είναι τα όσα γράφει ο γιος της βιολόγου, Μάξ. Στο αποχαιρετιστήριο σημείωμα του αναφέρει μεταξύ άλλων για την μητέρα του: «Η μητέρα μου ήταν μια αξιοθαύμαστη γυναίκα. Κατάφερε να ζήσει μια ζωή με λίγες απογοητεύσεις, εξισορροπώντας την προσωπική της ζωή με την καριέρα της. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο καλά είχε επιτύχει αυτή την ισορροπία, όταν άλλες μητέρες γύρω μου ασχολούνταν αποκλειστικά με τη φροντίδα των παιδιών τους, αλλά καμιά δεν μπορούσε να ξεπεράσει τη δική μου μητέρα. Υποστηρικτική και ενθαρρυντική, υποστήριξε οτιδήποτε έβλεπε το παιδικό μου μυαλό και αυτή η περιέργεια μου έχει κολλήσει μέχρι σήμερα. Καθώς μεγάλωνα, η λαμπρότητά της ως επιστήμονας άρχισε να με γεμίζει.«Είχα πάντα απορίες και ερωτήσεις και εκείνη ανταποκρινόταν με ενδιαφέρον σε όποιο ζήτημα της έθετα. Πολλές φορές έτυχε να συζητήσω μαζί της κάποιο θέμα που με απασχολούσε στη διάρκεια των σπουδών μου και εκείνη μέσα σε λίγες ημέρες μάθαινε εξίσου καλά το αντικείμενο με τους καθηγητές μου.

«Η μητέρα μου όμως, ήταν κάτι περισσότερο από επιστήμονας. Η αγάπη της για τη μουσική την έκανε να λάμπει. Έχω πολλές ευχάριστες αναμνήσεις από εκείνη και τον πατέρα μου να παίζουν ντουέτα στο πιάνο, γεμίζοντας το σπίτι μας με έναν όμορφο, χαρούμενο ήχο που ήταν κάτι μοναδικό γι ‘αυτούς, και εγώ θα αγαπώ για πάντα αυτή την ανάμνηση».