Η «γραμμή Μαζινό» του Τσίπρα για τις εκλογές...

Οι κινήσεις απελπισίας και τα νέα λάθη ενταφιάζουν μέχρι στιγμής την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ροκανίσει τη διαφορά των 9,3 μονάδων και ν...

Οι κινήσεις απελπισίας και τα νέα λάθη ενταφιάζουν μέχρι στιγμής την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να ροκανίσει τη διαφορά των 9,3 μονάδων και να εμποδίσει την αυτοδυναμία της ΝΔ στις εθνικές εκλογές. Από την άλλη πλευρά είναι φανερό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετωπίζεται πλέον και από το εξωτερικό (όπως μαρτυρούν η επίσκεψη Πάιατ αλλά και τα μηνύματα από τις Βρυξέλλες) ως ο επόμενος πρωθυπουργός ενώ οι εξελίξεις στο Κίνημα Αλλαγής φαίνεται ότι ανεξάρτητα από την αφετηρία τους διαμορφώνουν, την ίδια ώρα, σαφέστερα τις τάσεις εν όψει της 7ης Ιουλίου.

Στο Μέγαρο Μαξίμου βρίσκονται σε αδιέξοδο υπό το κράτος του πανικού που προκάλεσε το αποτέλεσμα της 26ης Μαΐου. Πριν ακόμη ο κ. Τσίπρας επισκεφθεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να ζητήσει και τυπικά τις εκλογές, η στρατηγική που προτάσσει κινείται στην ίδια λογική που έφερε τη συντριβή και στην ευρωκάλπη. Ακόμη και η ύστατη προσπάθεια να πάρει πάλι το αντιμνημονιακό λάβαρο κάνοντας κι ένα νέο γύρο παροχών κι ελαφρύνσεων τορπιλίζεται  από τη συμπεριφορά της νομενκλατούρας του ΣΥΡΙΖΑ. Οι αποκαλύψεις για την προεκλογική βιομηχανία βολέματος των θυγατέρων και άλλων συγγενών, όπως και συμβούλων, στην Βουλή προκαλούν παρενέργειες ανάλογες με την προ εβδομάδων κοτερολογία και ισοπεδώνουν ό,τι έχει απομείνει από το πάλαι ποτέ «ηθικό πλεονέκτημα» της κυβερνητικής παράταξης. Ταυτόχρονα ο εμφύλιος μεταξύ βουλευτών και υπουργών για τις τροπολογίες με διαφόρων ειδών ρουσφέτια και ρυθμίσεις αναδεικνύει το μέγεθος της εσωτερικής αποσύνθεσης στον ΣΥΡΙΖΑ καθώς όλοι δρουν με βάση το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».

Η ελπίδα ότι θα «μικρύνουν» την απόσταση και θα μπορέσουν να το εμφανίσουν αυτό ως επιτυχία δεν είναι ιδιαίτερα βάσιμη έως τώρα αν και ο πολιτικός χρόνος μέχρι τις 7 Ιουλίου είναι πολύς. Μετά το στόχο για την αποτροπή της γαλάζιας αυτοδυναμίας, αυτή πάντως είναι η «γραμμή Μαζινό» για τον ΣΥΡΙΖΑ που αντιμετωπίζει όμως τον κίνδυνο μιας πλήρους περικύκλωσης και ολοσχερούς καταστροφής, ακόμη και της διάλυσης. Τα σοβαρά στελέχη του κυβερνητικού χώρου που αν και παραμένουν σιωπηλά δεν συμμερίστηκαν ποτέ τη θριαμβολογία φοβούνται ότι μετά τη νέα ήττα μπορεί να προκύψει και θέμα ύπαρξης του ΣΥΡΙΖΑ και σταδιακής επανόδου του, σε συνδυασμό με τις ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις και μετακινήσεις, στα παλαιά επίπεδα του 4%. Η προοπτική «εξαφάνισης» της αριστεράς και η περιθωριοποίησή της θεωρείται υπαρκτή παραπέμποντας στο φαινόμενο που έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια σε σειρά βαλκανικών χωρών.

Ακόμη και η επιλογή της ημερομηνίας για τις εθνικές κάλπες εγκυμονεί πρόσθετους κινδύνους για τον κ. Τσίπρα. Είναι η πρώτη φορά από το 1875 (!) που θα διεξαχθούν βουλευτικές εκλογές μήνα Ιούλιο. Όπως σημειώνει και ο έμπειρος εκλογολόγος Γιάννης Μαυρής, επικαλούμενος συγκεκριμένους λόγους (διακοπές, κλειστά σχολεία, τουρισμός κλπ) αλλά και την ιστορική καταγραφή, «ο Ιούλιος δεν προσφέρεται ως μήνας εκλογών για την Ελλάδα» και αυτό αναμένεται να επηρεάσει το βαθμό συμμετοχής του εκλογικού σώματος. Το ενδεχόμενο αυξημένης αποχής, όταν μάλιστα η παράσταση νίκης είναι ξεκάθαρη, συνιστά επομένως μια ακόμη απειλή για τον ήδη ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ που επιχειρεί να συσπειρώσει τη βάση του με τα διλήμματα και την κινδυνολογία που ακολούθησε έως τώρα την ώρα που η ΝΔ ακολουθεί μέχρι στιγμής μια ήπια και χαμηλών τόνων προεκλογική τακτική. Η συσπείρωση αυτή ελπίζεται στο κυβερνών κόμμα ότι μπορεί να προκύψει λόγω και της πιθανής ίσως και θεαματικής ενίσχυσης του δικομματισμού γύρω στο 65-70%, όπως διαφαίνεται από τις πρώτες δημοσκοπήσεις εν όψει της εθνικής αναμέτρησης.

Η πιο ρεαλιστική επιδίωξη που καταγράφεται για τον ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο είναι να μπορέσει να «κρατηθεί» στα επίπεδα του 20% (ή ακόμη και του 23% που πέτυχε στις ευρωεκλογές) , χωρίς όμως να αποτρέπει κάτι τέτοιο τους σοβαρούς κραδασμούς για την επόμενη ημέρα που είναι βέβαιο ότι ακόμη κι αν δεν αγγίξουν την παραμονή Τσίπρα θα αφορούν το ηγετικό μοντέλο στο κόμμα. Δεν είναι τυχαίο ότι το Μέγαρο Μαξίμου αρχίζει σύμφωνα με πληροφορίες να προωθεί και να βγάζει προς τα έξω «δικά του» πρόσωπα προκειμένου να κρατήσει τον έλεγχο τόσο της Κουμουνδούρου όσο και της Κοινοβουλευτικής Ομάδας μετά τις εκλογές. Γι’ αυτό και ο κ. Τσίπρας εντάσσει στο επιτελείο του κι άλλους πασοκογενείς όπως η Μ. Ξενογιαννακοπούλου, ο Γ. Ραγκούσης και ο Ν. Μπίστης που αν και δεν έχουν πια ιδιαίτερο εκτόπισμα τους χρειάζεται στις συμμαχίες του για να αντιμετωπίσει την επερχόμενη εσωκομματική αμφισβήτηση.

Η απομάκρυνση του Β. Βενιζέλου από το Κίνημα Αλλαγής θα μπορούσε να είναι μια «σανίδα σωτηρίας» μέσα σε ένα τέτοιο ρευστό σκηνικό αν δεν προκαλούσε διάφορες καραμπόλες. Μολονότι ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίστηκε ικανοποιημένος θεωρώντας τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ «βαρίδι» για τη μελλοντική συνεργασία των δύο κομμάτων, αυτό που σε πρώτη φάση θα συμβεί είναι να υπάρξουν μετακινήσεις έστω κι μικρές από το ΚΙΝΑΛ που θα βοηθήσουν εκλογικά τη ΝΔ. Μάλιστα, αυτή ήταν σύμφωνα με πληροφορίες και μια δεύτερη σκέψη με την οποία το λεγόμενο «λόμπι των Αρκάδων» (Κ. Γείτονας, Κ. Λαλιώτης) εισηγήθηκαν στην Φ. Γεννηματά την αποπομπή Βενιζέλου. Ο πραγματικός πονοκέφαλος στην Χαριλάου Τρικούπη συνδέεται με το θέμα της αυτοδυναμίας. Εάν η ΝΔ υπερβεί τους 151, το ΚΙΝΑΛ δεν θα βρεθεί ενώπιον κανενός διλήμματος για την επόμενη ημέρα και το ηγετικό του επιτελείο εκτιμά ότι (έχοντας κλείσει και εσωτερικούς λογαριασμούς που έρχονται από το …2003) με την «αντιδεξιά» αντιπολίτευση που θα κάνει θα πετύχει μεσοπρόθεσμα να περιορίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να πρωταγωνιστήσει πάλι στον χώρο της κεντροαριστεράς.

Το κέρδος από την άλλη πλευρά για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι η αυριανή κυβέρνηση της ΝΔ δεν θα έχει συμμάχους για κρίσιμες επιλογές που απαιτούν διευρυμένη πλειοψηφία, όπως είναι το θέμα του εκλογικού νόμου. Για την άμεση κατάργηση της απλής αναλογικής χρειάζονται 200 ψήφοι που φαίνεται ότι στη νέα Βουλή δεν θα υπάρχουν όπως δεν θα υπάρχει και η πίεση Βενιζέλου ο οποίος ήθελε, στο πλαίσιο της «αντιΣΥΡΙΖΑ στρατηγικής», τη συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με τη ΝΔ τουλάχιστον στα θέματα αυτά.

 Ανδρέας Καψαμπέλης

www.dimokratianews.gr