Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας « Η Κεντρική Επιτροπή αποφάσισε. Επειδή ο λαός δεν συμφωνεί... πρέπει να διορίσουμε έναν...
«Η Κεντρική Επιτροπή αποφάσισε.
Επειδή ο λαός δεν συμφωνεί...
Μπέρτολτ Μπρεχτ
Για τις εθνικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στη γειτονική Ιταλία (4 Μάρτη 2018) και τα αποτελέσματα που έδωσαν για πρώτη φορά τη δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης -για πρώτη φορά μετά από 30 χρόνια- με κοινοβουλευτική κι εκλογική πλειοψηφία, έχουμε ασχοληθεί πολλάκις κι αναλυτικά. Ενδεικτικά βλέπε, 6 Μάρτη 2018: Ιταλικές εκλογές: "Λαϊκιστές" - Τραπεζιστές 1 - 0, αλλά και για τους πολιτικούς σχηματισμού βλέπε, 3 Μάρτη 2018: Εκλογές στην Ιταλία... 75 κόμματα στις κάλπες.
Ο σχηματισμός κυβέρνησης έγινε με πολλές δυσκολίες μηνών και έναν αμείλικτο πόλεμο από ΔΝΤ, Ε.Ε., ΕΚΤ, Βατικανό, Σύνδεσμο Ιταλών Βιομηχάνων και πρωτίστως από τον "φιλάνθρωπο" Σόρος και τη "Λέσχη Μπίλντερμπεργκ" που συνεδρίασε τον Ιούνη του 2018 στο Τορίνο της Ιταλίας, βλέπε: Η "Λέσχη Μπίλντερμπεργκ" για την αντιμετώπιση του "λαϊκισμού" κι "εθνικισμού".
Η Ελλάδα αποτέλεσε το μεγάλο όπλο γιθα να μην σχηματιστεί κυβέρνηση στην Ιταλία [Βλέπε, 25 Οκτώβρη 2018: Η Ελλάδα έγινε σύμβολο Αντίστασης του ιταλικού λαού... στους Ευρωινομανείς!, επίσης βλέπε, 21 Οκτώβρη 2018: "Θα σας κάνουμε Ελλάδα"! και συνεχιζόμενη μια περίεργη "σχέση" της Ελλάδας με την Ιταλία ως σήμερα, όπως με τις τις παραινέσεις του Τσίπρα προς την ιταλική κυβέρνηση με το τραγικό "Παραδοθείτε αμέσως, μετά θα είναι χειρότερα" βλέπε, 30 Γενάρη 2019: Diego Fusaro: "Ο Τσίπρας πούλησε την Ελλάδα... Η πώληση της ψυχής στον διάβολο είναι πάντα κερδοφόρα"!
Οι μεγάλοι ηττημένοι στις ιταλικές εθνικές εκλογές ήταν η παραδοσιακή "αριστερά" κι η παραδοσιακή δεξιά, ώστε για πρώτη φορά στην ιστορία της Ιταλίας δεν εναλλάσσονται στη διακυβέρνηση και σήμερα τους υποχρεώνονται να έχουν σχηματίσει ένα κοινό αντιπολιτευτικό μέτωπο εναντίον της νέας ιταλικής κυβέρνησης.
Η λεγόμενη επαναστατική εξωκοινοβουλευτική "αριστερά" με το σχήμα "Εξουσία στο λαό" (Potere al Popolo) δεν ξεπέρασε το 1% κι οι ακροδεξιοί νεοφασίστες "CasaPound" 1,2%.
Το ιταλικό πολιτικό σύστημα είναι παντελώς διαφορετικό από το ελληνικό. Η κυβερνητική πλειοψηφία είναι ένα σχήμα που δεν συνάδει με το παγιωμένο υφιστάμενο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου η λεγόμενη "κεντροαριστερά" (το πρώην Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας μαζί με παραφυάδες της κομμουνιστικής και σοσιαλιστικής -πάλαι ποτέ- αριστεράς) συγκυβερνάει, ή εναλλάσσεται στη διακυβέρνηση με τη λεγόμενη "κεντροδεξιά". Επίσης, η ελληνική ακροδεξιά συγκεντρώνει κοινοβουλευτικά ποσοστά.
Όμως, τα πολιτικά συστήματα των δύο χωρών έχουν μια διαμετρικά αντίθετη τοποθέτηση απέναντι στη λεγόμενη "δημοκρατική ευρωπαϊκή οικογένεια".
Στην Ελλάδα το όλο πολιτικό σύστημα είναι φανατικά φίλο-ευρωπαϊκό με αφήγημα τη διόρθωση αυτής της Ευρώπης, ή όπως επαγγελλόταν ο ΣΥΡΙΖΑ -πριν καταλάβει την κυβερνητική εξουσία- πως θα μπορούσε να την αλλάξει, αλλά σήμερα ομολογεί πως αυτό δεν είναι δυνατόν.
Στην Ιταλία το φίλο-ευρωπαϊκό μέτωπο συμπεριλαμβάνει -όπως ακριβώς και στην Ελλάδα- την αριστερά και τη δεξιά, που σ' αυτές τις ευρωεκλογές εκλογές επικαλούνται την αναγκαιότητα αντιμετώπισης του "ρατσισμού", του "λαϊκισμού", της "ακροδεξιάς", της "ξενοφοβίας" και της "ομοφοβίας". Προτάσσουν τα ατομικά δικαιώματα και επαγγέλλονται διορθώσεις σε ότι αφορά την καταστρατήγηση των εργατικών κατακτήσεων.
Βέβαια, η κυβερνητική και κοινοβουλευτική πλειοψηφία (Κίνημα 5 Αστέρων και Λέγκα του Σαλβίνι, όχι του Βορρά όπως μας βομβαρδίζουν -όχι τυχαία- όλα τα εγχώρια ΜΜΕ) έχει σαφώς αντιευρωπαϊκό χαρακτήρα, που χαρακτηρίζονται από την αντιπολίτευση (αριστερά και δεξιά) ως ευρωσκεπτιστές, λαϊκιστές κι ακόμη νεοφασίστες. Επιπροσθέτως σε κάθε νέα εκλογική αναμέτρηση σε εκλογές Περιφερειών, με πρόσφατη αυτή της περασμένης Κυριακής στην Μπαζιλικάτα, την πιο φτωχή περιφέρεια της Ιταλίας κι ίσως της Ευρώπης, η αριστερά ηττήθηκε μετά από κυριαρχία 30 ετών και μόλις συγκέντρωσε το ιστορικό ναδίρ του 7,8%, παρά την ανοικτή υποστήριξή της από την καθολική εκκλησία, που τους ενώνει η πολιτική των "ανοιχτών συνόρων" και της υποδοχής παράνομων μεταναστών. Ήττα και για τη δεξιά, το κόμμα του Μπερλουσκόνι 8,99%.
Στο χώρο της λεγόμενης "επαναστατικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς" η πολιτική κατάσταση είναι πανομοιότυπη στην Ελλάδα και Ιταλία. Το γίγνεσθαι αυτού του χώρου στην Ιταλία αξίζει να το παρακολουθήσει κάποιος, μιας και θα σηματοδοτήσει αυτό που θα γίνει στην Ελλάδα.
Ενόψει των ευρωεκλογών του Μάη 2019 γεννήθηκε στην Ιταλία μια υποψηφιότητα πολλών οργανώσεων της "επαναστατικής αριστεράς" στη λογική "αφήνουμε τι μας χωρίζει για το καλό της αριστεράς". Μόνον που τίποτα δεν τους χωρίζει και τουναντίον των ενώνουν οι διεκδικήσεις "ατομικών δικαιωμάτων" και των "ανοιχτών συνόρων" για τους παράνομους μετανάστες.
Όμως ας παρακολουθήσουμε τα γεγονότα και τις ραγδαίες εξελίξεις.
Αυτοπροσδιορίζεται σύμφωνα με τη συνέντευξη τύπου ως «Μια αριστερά εναντίον του νεοφιλελευθερισμού, του ρατσισμού κι αριστερά του φεμινισμού, των ατομικών δικαιωμάτων και της οικολογίας».
Ποιες είναι οι δυνάμεις αυτής της "νέας αριστεράς";
- Η "Κομμουνιστική Επανίδρυση" (Rifondazione Comunista), αδελφό κόμμα της ΛαΕ (Λαφαζάνη) και του ΣΥΡΙΖΑ.
- Το ανύπαρκτο πολιτικό σχήμα "Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα" (l’Altra Europa con Tsipras), που στις ευρωεκλογές του 2014 κατόρθωσε να μπει στην ευρωβουλή, αλλά διαλύθηκε την πρώτη χρονιά μετά την άρνηση όλων των ευρωβουλευτών του να παραδώσουν τις έδρες σε άλλους, που είχε συμφωνηθεί ως ετήσια εναλλαγή ευρωβουλευτών.
- Η "Ιταλική Αριστερά" (Sinistra Italiana) κι αυτό ένα κόμμα αδελφό τόσο της ΛαΕ του Λαφαζάνη, όσο και του ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα.
- Το "Κόμμα του Νότου" (Partito del Sud), ένα νέο σχήμα που δημιουργήθηκε πρόσφατα με αποχωρήσαντες από διάφορες ομάδες και κινήματα του ίδιου χώρου, με στόχο την περίθαλψη παράνομων μεταναστών κι υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων ομοφυλοφίλων.
- Διάφορες κινήσεις -όπως τα πολλά κινήματα που αναφύονται συνεχώς και στην Ελλάδα-, όπως την κίνηση "Σοσιαλιστική Εναλλακτική" (Alternativa Socialista), "Μετατροπή" (Transform), το Diem25 Italia (οπαδών του Βαρουφάκη στην Ιταλία), ένα τμήμα της "Εξουσίας στο Λαό" (Potere al Popolo), οργανώσεις ομοφυλοφίλων (LGBTQI), κοινωνικές καταλήψεις -όπως αυτή του city plaza στην Ελλάδα- κι άλλες ομάδες.
Όλοι αυτοί που ανταποκρίθηκαν στο "ενωτικό κάλεσμα" ν' αφήσουν επιμέρους αντιθέσεις κι ανταγωνισμού μπήκαν κάτω από την ευρωπαϊκή στέγη της "Ευρωπαϊκής Αριστεράς" του Αλέξη Τσίπρα και της ευρωομάδας GUE-NGL.
«Η δική μας πολιτική πρόταση θέλει να είναι πρόταση μιας πραγματικής πολιτικής και πολιτιστικής αντίθεσης σε αυτή την επιβεβαίωση της πατριαρχίας....
Να οικοδομήσουμε ένα χώρο για να αντιταχθεί σε αυτή την ολίσθηση των δικαιωμάτων των γυναικών και των κοινοτήτων LGBTQI κι αυτό είναι απαραίτητο και καθήκον μας».
«Δεν είμαι εγώ ένα δικό σου πλευρό...
Είσαι εσύ που βγήκες από το μουνί μου»
Σε μια Ευρώπη σφαγείο εργατικών δικαιωμάτων και κατακτήσεων, σε μια Ευρώπη που έχει ιδιωτικοποιήσει το νόμισμα με ανάθεση εκτύπωσης και άσκησης οικονομικής πολιτικής σε μια ιδιωτική εταιρία που βάπτισαν Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, σε μια Ευρώπη που παίρνει μέρος σε όλες τις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις στον πλανήτη, εκτός από τις πωλήσεις όπλων και στρατιωτικές αποστολές, ακόμη και με δολοφονικά οικονομικά εμπάργκο (Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, Κούβα, Συρία, Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, Ιράν, Ρωσία...), σε μια Ευρώπη που συμμετέχει στη Γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, το Ολοκαύτωμα στην Υεμένη, στην υποστήριξη των δολοφόνων μισθοφόρων τρομοκρατών στη Συρία κ.α.π. η "νέα αριστερά" στην Ιταλία εντόπισε την καρδιά των προβλημάτων του ιταλικού λαού και των Ευρωπαίων πολιτών...Χαρακτηριστικό παράδειγμα "αξιοπιστίας" αυτού του νέου σχήματος που ανακοινώθηκε με φανφάρες στις 25 Μάρτη 2019 στην αίθουσα τύπου της ιταλικής βουλής, είναι η ευρωβουλευτίνα Eleonora Forenza, η "ακτιβίστρια" που με το σχήμα "Λίστα Τσίπρα- Αλλάζουμε την Ευρώπη και κάνουμε δημοκρατική την Ευρωζώνη", το οποίο είχε ξεπεράσει το 2014 το φράγμα του 4%, μπήκε στην ευρωβουλή με μόλις 22.677 ψήφους, μετακινήθηκε στην "Κομμουνιστική Επανίδρυση" αφού αρνήθηκε να παραδώσει την έδρα στο ένα έτος θητείας όπως είχαν συμφωνήσει τα τότε αντίστοιχα κινήματα και τώρα για νέους αγώνες να κάνει την Ευρώπη περισσότερο δικαιωματική, να φέρει την "Ευρωπαϊκή Άνοιξη"!
«Η Παναγία είχε ενοικιαζόμενη μήτρα
Η σύλληψη του Χριστού έγινε με τεχνική γονιμοποίηση»
Μια "νέα αριστερά" με κινήματα σφραγίδες, μικρές ομάδες που μετακινούνται μεταξύ τους και δεν έχουν καμία απήχηση στο λαό, με μοναδική στρατευμένη στις ΜΚΟ επαγγελματική "αντιρατσιστική" δράση υπέρ της λαθρομετανάστευσης και των ατομικών δικαιωμάτων LGBTQI. Στην κυριολεξία το μανιφέστο με τις διακηρύξεις Σόρος, διανθισμένο με κραυγές εναντίον της ανόδου της "ακροδεξιάς", του "λαϊκισμού", του "εθνικισμού", του "ρατσισμού"...
Έτσι ξεκίνησε διαδικτυακή ψηφοφορία ώστε με "δημοκρατικές" διαδικασίες να επιλεγεί το σύμβολο αυτού που γεννήθηκε κι επικρατέστερο ήταν το ανωτέρω σύμβολο με τη λέξη "η αριστερά".
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις... άρχισαν τα όργανα...
Ξεκίνησε το κωμικοτραγικό κεφάλαιο της "ριζοσπαστικής αριστεράς". Διακόπηκε η διαδικτυακή ψηφοφορία για την επιλογή συμβόλου του νέου σχήματος.
Πάνε περίπατο τα "χελιδόνια" στο σύμβολο, που έθεσαν οι οπαδοί του Βαρουφάκη για να σηματοδοτήσουν την "Ευρωπαϊκή Άνοιξη" για καλύτερη Ευρώπη.
«Τα μέλη του DiEM25 μαζικά συμμετείχαν κι απάντησαν στην ερώτηση για συμμετοχή στις ευρωπαϊκές εκλογές με το σχήμα "Ευρωπαϊκή Αριστερά" ως εξής: (Ερώτημα 1: 48,48%), παραμονή εκτός εκλογικής διαδικασίας και συνέχεια οικοδόμησης του Κινήματος με συμμετοχή σε εκλογές αυτοδιοίκησης και προετοιμασίες για το μέλλον (Ερώτημα 2: 51,52 %)».
Η σαπουνόπερα είναι για γέλια και για κλάματα. Καλές οι συνεντεύξεις -και καλοπληρωμένες- με φουτουριστικά συνθήματα και καλή η προσπάθεια της δημοσιογραφικής πορνείας. Αλλά που θα έβρισκαν οι οπαδοί του Βαρουφάκη πρόθυμους να υπογράψουν υπέρ καθόδου στις ευρωεκλογές και που θα έβρισκαν υποψήφιους ευρωβουλευτές;
Ποιοι απαρτίζουν το κόμμα Βαρουφάκη στην Ιταλία; Λίγοι που αποχώρησαν την ιταλική "Λίστα Τσίπρα"... Μπορεί και να μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού.
Βέβαια, όλα τα παραπάνω δεν είναι μυστικά γεγονότα, ή ειδικές πολιτικές έρευνες. Απλό ρεπορτάζ που φυσικά δεν θα διαβάσετε σε κανένα ΜΜΕ.
Σύμφωνα με τον ιταλικό εκλογικό νόμο η κάθοδος στις ευρωεκλογές απαιτεί τη συγκέντρωση 180.000 υπογραφών στήριξης υποψηφιότητας ενός κόμματος ή σχηματισμού που δεν έχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. 180.000 υπογραφές που πρέπει να τεθούν ενώπιον δικαστικών και διοικητικών αρχών σε Δημοτικά καταστήματα και να επικυρωθούν. Καθόλου εύκολη υπόθεση...
«Στις ευρωεκλογές δεν θα δώσουμε γραμμή ψήφου, αλλά στη Γαλλία θα υποστηρίξουμε France Insoumise...
Το κίνημα DeMa του De Magistris [δήμαρχος της Νάπολης που ήταν εκπρόσωπος του κινήματος Βαρουφάκη, αλλά χώρισαν τα τσανάκια τους] μας είχε πει το οκ να κατέβουμε. Η "Κομμουνιστική Επανίδρυση" συμφωνούσε μαζί μας, αλλά σιωπηλά, το Diem 25 του Βαρουφάκη μας είπε πως είμαστε και εθνικιστές της αριστεράς...
Μεγάλο εμπόδιο η απαράδεκτη συλλογή 180.000 υπογραφών υποψηφιότητας...».
Αυτή είναι η ιταλική "ριζοσπαστική αριστερά"...
Η ανακύκλωση των ίδιων ανακυκλωμένων πολλές φορές υλικών, των ίδιων ανθρώπων που δεν άφησαν κίνημα, οργάνωση, κομματίδιο, ΜΚΟ "ανοιχτών συνόρων" από το οποίο όλοι πέρασαν, προσπαθεί να φορέσει έναν νέο φερετζέ χωρίς αποτέλεσμα.
Το τελευταίο γελοίο κατόρθωμα, το "νέο" που είναι τόσο παλιό που μούχλιασε, είναι η πρόταξη της "οικολογίας", αφού τους σαγήνευσε κι αυτούς η Γκρέτα [Βλέπε: "Όχι στην κλιματική αλλαγή"... διαδέχεται τα "ανοιχτά σύνορα" εντός της "Ευρωπαϊκής άνοιξης"!], ο "νέος φεμινισμός" [Βλέπε: Οι διανοούμενοι είναι πιο ηλίθιοι από τους απλούς ανθρώπους & αποτελούν την κύρια αιτία της σήψης της κοινωνίας μας], η αγωνιστικότητα εναντίον του "εθνικισμού" [Βλέπε: Ρατσιστής, εθνικιστής κι ο Αισχύλος... για το Πανεπιστήμιο του Παρισιού Σορβόννη!]
Κι αναρωτιούνται γιατί ο λαός δεν σηκώνεται από τους καναπέδες να τους ακολουθήσει, γιατί δεν τους ψηφίζει και γιατί τους φτύνει στους δρόμους.
Τότε γίνονται και "αντιφασίστες"!
Οι φασίστες διαχωρίζονται σε δύο είδη:
τους φασίστες και τους αντιφασίστες...
Βλέπε Pier Paolo Pasolini: Δεν είμαι αντιφασίστας!
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση