34 ημέρες μόνο μας χωρίζουν από τις ευρωεκλογές, εν μέσω εαρινής ραστώνης...

Της Γεωργίας Γκαρδαλίνου Μια περίεργη προεκλογική εκστρατεία αυτή που ζούμε με τις...

Της Γεωργίας Γκαρδαλίνου

Μια περίεργη προεκλογική εκστρατεία αυτή που ζούμε με τις...
επερχόμενες ευρωεκλογές: το μόνο κοινό σημείο, αυτών που ακούμε, είναι πως είναι κρίσιμες (!), ενώ ο τρόπος με τον οποίο προβάλλονται είναι η αποθέωση της ΤΙΝΑ (there is no alternative), που εδραιώνεται πιο πολύ από ποτέ. Και θα ήταν πολύ εύκολο να αποδώσουμε το κλίμα που ζούμε στο μέγεθος της χώρας, ανάμεσα στις 28 με μόλις 21 έδρες στις 751 χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι που λένε στο βαθύ θεσσαλικό μας κάμπο...

Όμως, φυσικά, δεν είναι έτσι, μια και ανάμεσα στις πολυπληθείς χώρες με πρώτη και καλύτερη την Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο (που ξαναψηφίζει φυσικά αφού το Brexit δεν πραγματοποιήθηκε), την Γαλλία, την Ιταλία, και εν μέρει την Ισπανία, οι υπόλοιπες των 27 χωρίζονται σε αντίστοιχους δορυφόρους που βοηθούν τις μεγάλες στους σκοπούς τους, κι ενίοτε οι “εθνικοί” εκπρόσωποι απολαμβάνουν ιδιαιτέρων προνομίων για τις πιστές υπηρεσίες τους. Πιο συχνά όμως, τα λόμπι των πολιτικών ευρω-ομάδων υπερισχύουν ως συμφέρον των εθνικών, άλλοτε κρυφά κι άλλοτε φανερά: για παράδειγμα η ALDE είναι η ευρωομάδα που διαφυλάσσει τα συμφέροντα των εφοπλιστών διακινητών πετρελαίου.

Ένα άλλο σημαντικό γεγονός που επίσης συνήθως μας διαφεύγει της προσοχής και φυσικά ουδόλως οι φορείς που ζητούν την ψήφο μας επισημαίνουν, είναι ότι πλέον όλο και περισσότερο τα επί τόπου κοινοβούλια ΔΕΝ λαμβάνουν αποφάσεις παρά μόνον εγκρίνουν και υποχρεωτικά τις αποφάσεις που άλλοι έλαβαν και μας φόρεσαν.

Κι ενώ όλα βαίνουν όπως μας τα προετοίμασαν, σε πολλές χώρες η αμφισβήτηση παίρνει σάρκα και οστά. Κι αυτό είναι το γιατί έχουν όντως σημασία οι ευρωεκλογές. Και γι' αυτό φυσικά αποσιωπούνται οι συσχετισμοί, όπως και οι μηχανισμοί. (Για τις σχέσεις μεταξύ του ευρωκοινοβουλίου, της κομισιόν, και του ευρωπαϊκού συμβουλίου σας έχω ήδη μιλήσει εκτενώς: 87 και σήμερα... περί Ευρώπης Δημοκρατίας και άλλων χαρωπών παραμυθιών).

Κι είναι πολύ χαρακτηριστικό πλην ελαχίστων περιπτώσεων (δηλαδή ενός, αυτής του ΚΚΕ), ότι σε όλους τους πολιτικούς μηχανισμούς οι υποψήφιοι “συνδράμουν” και “συντάσσονται”, όχι κάτω από την παντιέρα ενός συνολικού προεκλογικού προγράμματος αρχών, αλλά ως “άτομα” που “συνεισφέρουν” , αλήθεια βάσει ποιών αρχών και ποιόν προτίθενται να στηρίξουν στην θέση του μπεκρούλιακα Γιουγκέρ;

Θα πρέπει να θυμόμαστε πως ότι ζούμε είναι η απόρροια δύο (2) σιδηρόφρακτων συνθηκών: του Μάαστριχτ η πρώτη, την οποία ενέκριναν όλα τα κόμματα πλην ΚΚΕ, και της Λισσαβόνας το έκτρωμα (http://archive.is/A0INN )... ενδεικτικά για να θυμόμαστε τι μας έλεγαν ποιοί).

Στις μόλις προ 5ετίας ευρωεκλογές, γιατί είναι καλό να θυμόμαστε, είχαμε στείλει πρώτη φορά με σταυρό -όχι γιατί μας έκαναν χάρη αλλά γιατί αυτή είναι η γενική ευρωπαϊκή οδηγία του κανονισμού- 21 αντιπροσώπους, εκλεγμένους μέσα από κόμματα γιατί στην Ελλάδα, μόνο κομματικοί μηχανισμοί έχουν δικαίωμα να υποβάλλουν τις λίστες υποψηφίων.

Νικητής των ευρωεκλογών αναδείχθηκε ΣΥΡΙΖΑ με 26,26% και 6 ευρωβουλευτές (από τους οποίους όμως έμεινε με 3), ενώ η ΝΔ με 22,72%, κέρδισε 5 έδρες. Τρίτη δύναμη αναδείχθηκε η ΧΑ με 3 ευρωβουλευτές. Ακολουθούν στην εκλογή αντιπροσώπων το ΚΚΕ με 2 ευρωβουλευτές και οι “νεοεισερχόμενοι” κατ' όνομα σχηματισμοί: παλιοπασοκ-ελια με 2 ευρωβουλευτές, όπως και το Ποτάμι με 2 ευρωβουλευτές και οι ΑΝΕΛ με έναν που ανεξαρτοποιήθηκε. Η αποχή κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα, αγγίζοντας το 40,67%.

Κι έτσι επειδή είναι απορίας άξια τα ευφάνταστα αποτελέσματα που μας ξεφουρνίζουν από τα υποτιθέμενα εκλογικά γκάλοπ, που βλέπουν τον Συριζα με 6 έδρες την Νδουλα με 9 και λοιπούς να παίζουν προπό, τα οποία και σαφώς κι ευθέως αμφισβητώ ως νοήμων θεωρητικά πολίτης, πάμε να δούμε πως λειτουργεί ο εκλογικός μηχανισμός.

Υπάρχει μια και μόνη και ενιαία εκλογική περιφέρεια και το σύστημα είναι κατ' όνομα απλή αναλογική, αλλά στην πράξη με το περιοριστικό όριο του 3%, που ισχύει και για τις βουλευτικές εκλογές με σταυρό προτίμησης. Αυτό σημαίνει ότι όποιο κόμμα δεν πιάσει το 3% δεν μετέχει στην κατανομή των εδρών.

Επομένως για να μπει το κάθε κόμμα στην κατανομή των εδρών πρέπει να πιάσει το όριο του 3%,κι εδώ θέλει προσοχή, μιας και μπαίνουμε στον υπολογισμό του εκλογικού μέτρου. Κανονικά, το εκλογικό μέτρο είναι το αποτέλεσμα της διαίρεσης των έγκυρων ψηφοδελτίων με τον αριθμό των βουλευτών που εκλέγει η χώρα. Οπότε είναι πλήρως κατανοητό πως η αποχή, το λευκό και το άκυρο λειτουργούν ουσιαστικά υπέρ των καρχαριών και ουδόλως αποδυναμώνουν ή/και μειώνουν την “νομιμοποίηση” των πρωτευόντων. Δηλαδή ας υποθέσουμε πως από τα 9 και μύρια οι 6.000.000 πήγαν να ψηφίσουν (αν τα έγκυρα είναι τόσα) διά του 21 που είναι οι έδρες της χώρας , είναι πράξη που δίνει τον αριθμό των 285.714 ψήφων. Άρα κάθε κόμμα που έπιανε αυτό τον αριθμό ψήφων θα εξέλεγε ευρωβουλευτή.  Ο τελικός αριθμός ψήφων του (π.χ. 1.140.000) θα διαιρείτο δια του 285.714 που είναι το εκλογικό μέτρο και το αποτέλεσμα θα ήταν ο αριθμός των ευρωβουλευτών που εκλέγει.

Όμως, όπως είπαμε, στην κατανομή των εδρών μετέχει κάθε κόμμα που θα ξεπεράσει το όριο του 3%. Άρα το εκλογικό μέτρο που προαναφέραμε καταργείται, όπως και η αριθμητική πράξη απ΄την οποία προκύπτει.

Πάμε έτσι σε ένα άλλο υπολογισμό που έχει να κάνει με το δικαίωμα συμμετοχής στην κατανομή των εδρών των μικρότερων κομμάτων, όσων δηλαδή περνούν το όριο του 3%.

Αν λοιπόν τα έγκυρα είναι 6.000.000, το 3% είναι 180.000 ψήφοι. Το κόμμα που συγκεντρώνει τον αριθμό αυτό μετέχει στην κατανομή των εδρών, ή πιο σωστά παίρνει μία έδρα αφού κατανεμηθούν οι έδρες στα κόμματα που εκλέγουν βουλευτή από την πρώτη φάση.

Πως προσδιορίζεται η φάση αυτή;

Από το εκλογικό μέτρο (ε.μ.) που προκύπτει με τη διαίρεση του 100 δια του αριθμού των εδρών που εκλέγει η χώρα, δηλαδή δια του 21. Είναι δηλαδή το πηλίκον της διαίρεσης του 100:21 που δίνει τον μαγικό αριθμό 4,76. Άρα κάθε κόμμα εκλέγει τόσους βουλευτές όσες φορές χωρά στο τελικό ποσοστό του το 4,76. Αν λοιπόν πάρει ένα κόμμα 6,7% εκλέγει 1,40 βουλευτές, αφού 6,7 : 4,76 = 1,40.  Έναν βουλευτή κατευθείαν, από την πρώτη κατανομή, και του μένει σημαντικό δεκαδικό υπόλοιπο για να κερδίσει ίσως έναν ακόμα στην επόμενη κατανομή. Το ίδιο συμβαίνει με το κόμμα που παίρνει 28,4%. Διαιρούμενο το ποσοστό αυτό δια του εκλογικού μέτρου 4,76% δίνει : 28,4 : 4,76 = 5,96 βουλευτές. Στην περίπτωση αυτή το πολύ μεγάλο δεκαδικό υπόλοιπο 0,96 που προσεγγίζει τη μονάδα, δημιουργεί τη βεβαιότητα ότι το κόμμα αυτό εκλέγει και έκτο βουλευτή.

Και πως μετέχουν στην κατανομή εδρών τα κόμματα που δεν έπιασαν το εκλογικό μέτρο του 4,76%; Μετέχουν διότι το ορίζει ο εκλογικός νόμος  και  βγάζουν έδρα κατευθείαν με το ποσοστό τους.

Απλώς δεν μπορούν, διότι δεν έχουν υπόλοιπα, να διεκδικήσουν επιπλέον έδρα, κάτι που μπορούν να κάνουν όλα τα άλλα κόμματα που πέρασαν το ε.μ. του 4,76%.

Επομένως θα ήταν πολύ χρήσιμο εκτός του τυχάρπαστου αριθμού της κατανομής των εδρών να μας έδιναν και τα δεδομένα στα οποία βασίστηκαν, γιατί με βάση την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, για να πιάσουμε αυτά που μας λένε, είτε η αποχή χοντρικά θα πρέπει να φθάσει στο 70% στην ξεφτίλα, είτε θα πρέπει να πάμε σε παράλληλο σύμπαν και οι συντοπίτες μας να ψηφίσουν τις δικές τους κατευθυνόμενες επιλογές...