Η απαγωγή του Aldo Moro... που άλλαξε την Ευρώπη!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας « Κανένας βοσκός και ένα μόνον κοπάδι!   Όλοι θέλουν τα ίδια πράγματα, όλοι είναι...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Κανένας βοσκός και ένα μόνον κοπάδι! 

Όλοι θέλουν τα ίδια πράγματα, όλοι είναι...
ίδιοι:

όποιος αισθάνεται διαφορετικά πηγαίνει

μακριά από τον εαυτό του στο τρελοκομείο.»

Φρίντριχ Νίτσε, "Τάδε έφη Ζαρατούστρας"

Μας θυμίζει σήμερα η Γεωργία Γκαρδαλίνου: "41 ολόκληρα χρόνια πέρασαν σαν να μην πέρασε μια μέρα, η αλήθεια ακόμη αναζητείται
16.03.1978 Ρώμη, Via Fani angolo Via Stresa, από εδώ αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για το ξήλωμα των δικαιωμάτων.
Τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο."

Στην Camilluccia, via Fani, 16 Μάρτη 1978: ένα κομάντο των Ερυθρών Ταξιαρχιών επιτίθεται στη συνοδεία του Aldo Moro και δολοφονεί πέντε αστυνομικούς.
Ο πρόεδρος της "Χριστιανικής Δημοκρατίας" πήγαινε στη βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης στην 4η κυβέρνηση Andreotti, μετά τη μετωπική σύγκρουση με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας για πρώτη φορά στην ιστορία της Ιταλίας.

Μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα η απαγωγή και η δολοφονία των αστυνομικών της συνοδείας του προέδρου (Oreste Leonardi, Domenico Ricci, Francesco Zizzi, Giulio Rivera, Raffaele Iozzino). Ο Aldo Moro θα βρεθεί δολοφονημένος στις 9 Μάη 1978, μετά από 55 ημέρες ομηρίας.
Ένα δράμα που χάραξε τη συλλογική μνήμη της Ιταλίας κι άλλαξε εντελώς την πολιτική ιστορία της γειτονικής χώρας.

Τον Ιούνη του 1976 το κόμμα της "Χριστιανικής Δημοκρατίας" είχε τη σχετική πλειοψηφία με 38% και στο "σβέρκο" της την καυτή ανάσα του "Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας" του Enrico Berlinguer με 34,4%. 
Τι σύμπτωση... την ημέρα της απαγωγής του Aldo Moro η νέα κυβέρνηση του Χριστιανοδημοκράτη Giulio Andreotti έλαβε στη βουλή ψήφο εμπιστοσύνης χάρις στην υποστήριξή της από το Κομμουνιστικό κόμμα.
Το πρωί η απαγωγή του προέδρου της Χριστιανικής Δημοκρατίας και το βράδυ (20:35) ο Andreotti παίρνει ψήφο εμπιστοσύνης από τους κομμουνβιστές, σοσιαλιστές, ρεπουμπλικάνους, σοσιαλδημοκράτες κι ανεξάρτητους της αριστεράς. Την κυβέρνηση καταψηφίζουν οι φιλελεύθεροι, οι νεοφασίστες και το κόμμα της επαναστατικής αριστεράς "Προλεταριακή Δημοκρατία".

Μετά από 55 ημέρες η σωρός του Moro θα βρεθεί στο πορτμπαγκάζ ενός Renault 4, στην via Caetani, κι από τότε τίποτα δεν θα είναι ίδιο στην Ιταλία.
Η συνολική αλήθεια αναζητείται, αλλά πολλά κομμάτια του "παζλ" είναι πλέον γνωστά και με τη βούλα της δικαιοσύνης, όπως:
- Η εμπλοκή των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών...
- Η πιστοποιημένη εμπλοκή των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών...
- Η διάβρωση της οργάνωσης "Ερυθρές Ταξιαρχίες" από τις μυστικές υπηρεσίες, μετά την σύλληψη της ιστορικής ηγεσίας, δηλαδή την καθοδηγούμενη προδοσία από αυτούς που κατόπιν δολοφόνησαν τον Moro...
- Ο εγκέφαλος, ο καθοριστικός ρόλος στην απαγωγή και δολοφονία του Aldo Moro από τη μασονική στοά Π 2 (Προπαγάνδα 2).
Ο Licio Gelli "μέγας διδάσκαλος" της μασονικής στοάς Π 2, είχε επεξεργαστεί και ετοιμάσει το πρόγραμμα «Δημοκρατικής Μεταρρύθμισης» της κοινωνίας. Ένα σχέδιο που ήρθε στο φως όταν ανακαλύφθηκε τυχαία από τους τελωνειακούς στον απλό έλεγχο των αποσκευών της κόρης του Licio Gelli ενώ επιβιβαζόταν στο αεροπλάνο για να ταξιδέψει στο Λονδίνο.

Τα βασικά σημεία, η ραχοκοκαλιά του αναλυτικού προγράμματος «Δημοκρατικής Μεταρρύθμισης» της μασονικής στοάς Π 2 είναι:
«* Κατάργηση του πολυκομματικού συστήματος... Διπολικό πολιτικό σύστημα με δύο κυρίαρχους συνασπισμούς (όπως το αμερικάνικο μοντέλο): κεντροδεξιά και κεντροαριστερά...
* Έλεγχος των ΜΜΕ με τη στρατολόγηση τουλάχιστον 3 υψηλόβαθμων δημοσιογράφων σε κάθε μέσο ενημέρωσης. Η εργασιακή "εξαφάνιση" των αρνούμενων να στρατολογηθούν δημοσιογράφων...
* Ο έλεγχος των πολιτικών κομμάτων με τη στρατολόγηση ηγετικών στελεχών τους...
* Ο έλεγχος του δικαστικού σώματος και των ενόπλων δυνάμεων...
* Δημοκρατικός εκσυγχρονισμός με Συνταγματική αναθεώρηση, ώστε να λειτουργεί ευέλικτα το πολιτικό σύστημα…».
Ο Licio Gelli καταδικάστηκε και φυλακίστηκε, η μασονική στοά Π-2 διαλύθηκε με δικαστικές αποφάσεις (ως ανατρεπτική οργάνωση που στρέφεται εναντίον του Συντάγματος), αλλά στη σημερινή Ευρώπη σχεδόν ότι ακριβώς περιγράφει το πρόγραμμα  «Δημοκρατικής Μεταρρύθμισης» της μασονικής στοάς Π2 είναι πραγματικότητα. Η κεντροαριστερά και η κεντροδεξιά συνδιαχειρίζονται τις εξουσίες στην Ενωμένη Ευρώπη, συγκυβερνούν στις περισσότερες χώρες, ή εναλλάσσονται στη διαχείριση κυβερνητικής εξουσίας.

Το διαμέρισμα-γιάφκα ομηρίας του Aldo Moro ήταν ιδιοκτησία των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών, σε: Ο γόρδιος δεσμός της τρομοκρατίας και το ένοπλο κόμμα, Προσκήνιο, Αθήνα 2003.

Επίσης [...] Ο Corrado Simioni, ο άνθρωπος που κατηύθυνε την αιματηρή δράση των Ερυθρών Ταξιαρχιών, ο άνθρωπος που ώθησε στη βία οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς σ' όλη την Ευρώπη και όχι μόνο, ο επικεφαλής της Σχολής Υπερίων του Παρισιού, με τις σκοτεινές "διεθνείς διασυνδέσεις", ο αρχηγός της παρακρατικής "Σπείρας", διέθετε μια ασφαλή βάση στην Ελλάδα των συνταγματαρχών.[...], σε "Τι είναι οι ερυθρές ταξιαρχίες. οι ρίζες, η δημιουργία, η ιστορία, το παρόν. Ποιοί στ΄ αλήθεια ήταν οι ερυθροταξιαρχίτες και γιατί συνεχίζουν να δολοφονούν", Τυποεκτυπωτική, Αθήνα 2005.