Tης Γεωργίας Γκαρδαλίνου Κι ενώ μέχρι χθες μας βομβάρδιζαν με τις συνεχείς αναμεταδόσεις των ΕΕ απειλών προς την...
Κι ενώ μέχρι χθες μας βομβάρδιζαν με τις συνεχείς αναμεταδόσεις
των ΕΕ απειλών προς την... γείτονα Ιταλία, η οποία παρά τις
δακτυλοδεικνύουσες προβλέψεις δεν έκανε πίσω στους στόχους του
προϋπολογισμού της, σήμερα μόνο τα εξειδικευμένα χρηματοπιστωτικά αναφέρουν το γεγονός λιτά σε δυο γραμμές άνευ σχολίων ιδιαιτέρων.
Ω του θαύματος, η γη μέχρι στιγμής γυρίζει με την ίδια φορά στον
ίδιο ρυθμό και μόνον η δική τους παγωμάρα μας κάνει να ξανασκεφθούμε το
συλλογιστικό βδομάδων τώρα που κυκλοφορεί σε όλη την ΕΕ σαν άτυπο non
paper μεταφρασμένο σε όλες τις γλώσσες για την κακή Ιταλία και τον σοφό
Τσίπρα, που ξανα-έκανε την Ελλάδα “παράδεισο” όπου τρώμε πλέον με χρυσά
κουτάλια και ο γλυκός μεσογειακός ήλιος μας χαϊδεύει νωχελικά πλάι
στ’ακρογυάλι... Λες και ζούμε σε άλλη χώρα, όχι στα παγωμένα σπίτια με
άδεια ψυγεία και παιδιά νηστικά στα σχολεία...
Αυτός ο χειμώνας που μπήκε με την πιο άγρια προεκλογική ΕΕ
εκστρατεία, χάρη στα προβλήματα που εδώ και δεκαετία αντιμετωπίζουμε,
σίγουρα δεν θα μας αφήσει σε χλωρό κλαρί: οι μηχανές έχουν ήδη ανάψει
για τα καλά, τα μηνύματα τα παίρνουν, κι όπως όπως προσπαθούν να μας
μεταπείσουν για το καλό μας φυσικά.
Το περίεργο είναι ότι όλοι εξαντλούνται σε μια λογική Αντιγόνης
Λυμπεράκη, περί των επιλογών των φτωχών, κουνώντας το δάχτυλο στους
αδαείς κι άξεστους λαούς πολίτες που δεν εννοούν να καταλάβουν τι καλά
που είναι όλα καμωμένα για πάρτη της κάστας.... Σίγουρα έχουμε πολύ
δρόμο να κάνουμε ακόμα, αλλά κάποιες αμφισβητήσεις, κάποιες ρωγμές έχουν
ανοίξει κι υπάρχει πια ελπίδα να πάμε παραπέρα.
Έτσι λοιπόν η Ιταλία -για λόγους που έχω ήδη εξηγήσει πολλές
φορές- αποφάσισε πως δεν πάει άλλο σε αυτό τον παράλογο δρόμο, στύλωσε
τα πόδια κι απάντησε χθες το βράδυ, πως ο προϋπολογισμός της όχι μόνο
δεν αλλάζει αλλά με αφορμή τις σοβαρότατες και πολύνεκρες φυσικές
καταστροφές που υπέστησαν 11 περιφέρειες της οι οποίες και ανακηρύχθηκαν
σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, χρειάζονται ακόμη περισσότερες δημόσιες
επενδύσεις για την ανακούφιση της χώρας και των εκεί κατοικούντων
πληθυσμών.
Εχθές λοιπόν, λίγο πριν λήξει το περιθώριο του τελεσίγραφου προς
την γείτονα, κι αφού ο Γάλλος υπουργός των οικονομικών ήδη μας είχε
ενημερώσει για τον νέο γαλλο-γερμανικό άξονα (και βάσει των ημερομηνιών,
η επιλογή της λέξης είναι απολύτως δυστυχής) με κεντρική ιδέα την
δημιουργία της “Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας”, εμείς βεβαίως στο πετσί μας
έχουμε δοκιμάσει το νέο imperium ως
λειτουργία. Μας το έκανε και τάλιρα ο Μανωλάκης o Μακρόν μιλώντας για
ευρωπαϊκό στρατό, και κατόπιν ανάμεσα σε άλλα χαρωπά που μας είπε η
Αγγελικούλα η Μέρκελ, μας το επανέλαβε να το εμπεδώσουμε, ξεχνώντας την
συντριβή τη δική της και της λογικής της που μόλις την προηγούμενη
εβδομάδα την ανάγκασε να κάνει τις γνωστές δηλώσεις απόσυρσης.
Προχωρώντας στο αφήγημα του γνωστού non paper σε όλες τις
χώρες πλην της γείτονος, με αφορμή την εκατονταετή επέτειο από το πέρας
του Α΄ Παγκοσμίου, έμπλεξαν τα μπούτια τους σε έναν ανιστόρητο αχταρμά
που μπερδεύει τον Α με τον Β παγκόσμιο και το τέλος αυτού με την ΕΕ με
συνειρμούς και λογικά άλματα παραφροσύνης, χρησιμοποιημένα μόνο για να
μας πείσουν για το “καλόν” της λογικής της ΤΙΝΑ... Βέβαια η παραχάραξη
της Ιστορίας για ίδιους σκοπούς είναι τόσο αρχαία όσο κι άνθρωπος
(φθάνει να δει κανείς στο πάλκο των επισήμων για τον εορτασμό τους
ηγέτες του Κοσόβου, που δεν υπήρχε, ενώ πρόσβαση δεν είχε η Σερβική
αντιπροσωπεία για να καταλάβει τα ανιστόρητα λογικά άλματα που δεν
εμπέδωσε με τους παραληρηματικούς πανηγυρικούς λόγους των
κυβερνώντων...)
Συγχρόνως μέσω της Χανττελμπλαττς ο επικεφαλής οικονομολογος της
Commerzbank Γιοργκ Κραμερ, με συνέντευξη του καλούσε τις αγορές να
τιμωρήσουν τους λαϊκιστές της Ιταλίας που αψηφούν τις γερμανικές
επιταγές και συνεχίζουν σε άλλο δρόμο “Σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση,
η ΕΕ και η ΕΚΤ δεν πρέπει να υποχωρήσουν και πρέπει να εκμεταλλευτούν
την πίεση που ασκούν οι αγορές ομολόγων στην Ιταλία... Αυτό συνέβη στην
Ελλάδα στο ύψος της ελληνικής κρίσης του χρέους το 2015, όταν οι
ελληνικές τράπεζες πλησίασαν τα χρήματα, γεγονός που ανάγκασε τον
Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να κάνει μια στροφή προς την πολιτική”.
Κοντολογίς αυτό που είχε δηλώσει την προηγούμενη άνοιξη κι ο
μπεκρούλιακας Νο. 2, ο Εττιγκερ, ότι οι αγορές θα μάθουν και τους
Ιταλούς πως να ψηφίζουν.... Μια φορά Γερμανός για πάντα Γερμανός... και
φυσικά οι Αγορές είναι το μακρύ τους χέρι.
Πάντα μέσα από τις σελίδες της γερμανικότατου μέσου, της DW,
σήμερα μας μεταφέρεται και η δήλωση και άλλου χαρωπού ομοεθνή του, αυτή
την φορά του υποψήφιου προέδρου της ΕΕ για το Λαϊκό αυτοεπονομαζόμενο
κόμμα (τρομάρα του) του κυρίου Manfred Weber, που κατεβάζει στο γήπεδο
την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία "Θα ήθελα, για παράδειγμα,
οι Πρωθυπουργοί της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας να
μιλήσουν έξω από τα δόντια με τους Ιταλούς τους φίλους", δήλωση που ο
πολιτικός της CSU έκανε την Τρίτη το βράδυ στο "Tagesthemen". Σε τελική
ανάλυση, αυτές οι χώρες θα επηρεαστούν προσεχώς αν διευρυνθεί η κρίση
[να και η απειλή]. Η διαφωνία σχετικά με τον προϋπολογισμό δεν αποτελεί
σύγκρουση μεταξύ των Βρυξελλών και μιας μόνο χώρας. "Είναι ένα δίλημμα
για την κοινό του Ευρωπαϊκού πεπρωμένου μας” , δήλωσε ο Weber.
Στο μόνο που θα συμφωνήσω με τον προαναφερόμενο υποψήφιο είναι
πως δεν πρόκειται απλώς για έναν προϋπολογισμό ενός κράτους μέλους. Το
μόνο που ξεχνούν συνεχώς όμως να πουν είναι ότι πρόκειται και για μια
πολύ βαθειά διαφοροποίηση Δικαίου, όπου η δύναμη της επιβολής
τετελεσμένων δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει το φόρεμα του Ζουρλομανδύα που
μας κόψανε κοστούμι: Δυστυχώς γι αυτούς, και πολύ ευτυχώς για την
Ιταλική Δημοκρατία, ο Ρέντζι δεν κατόρθωσε να περάσει το έκτρωμα που
ήθελαν με το δημοψήφισμα, αλλάζοντας τα φώτα στο υπέροχο πραγματικά
Σύνταγμα της χώρας. Παρά κάποιες διατάξεις επί των ισολογισμένων
προϋπολογισμών, που βάλανε από την πίσω πόρτα οι μη εκλεγμένες
κυβερνήσεις, η πολύπλοκη (είναι αλήθεια) πολιτειακή ιταλική
πραγματικότητα, λειτουργεί πάραυτα με δικλείδες ασφαλείας που οι
συγγραφείς του είχαν σοφότατα και πολύ προφητικά θέσει. Κι ευτυχώς ο
Ιταλικός λαός, στον οποίο κι εκφράζω την ολόψυχη αλληλεγγύη μου, τις
υπερασπίστηκε δεόντως.
Είναι σαφές επίσης πως η ΕΕ και οι γραφειοκράτες τους επίσης δεν
θα κάνουν πίσω, και φυσικά θα ξεκινήσουν την διαδικασία με την οποία
απειλούν την γείτονα, περί υπερβολικού χρέους, αλλά υπάρχουν δυο
δεδομένα που κατά την άποψη μου έχουν ιδιαίτερα αλαζονικά υποτιμήσει:
1. τον παράγοντα χρόνο που απαιτεί η διαδικασία που λειτουργεί υπέρ της Ιταλίας
2. η επιβολή θα πρέπει να φέρει μιαν αιτία: Σύμφωνα με τα δικά τους
λεγόμενα λοιπόν (το 0,8 που ακούγαμε δηλαδή να πρέπει να σεβαστούν αντι
του 2,4%), η διένεξη βασίζεται όχι στα άρθρο της Συνθήκης του
Μάαστριχτ ή της Λυσσαβώνας, αλλά στο πολύ μετέπειτα Fiscal Compact που
επιβλήθηκε δια χειρός Σόυμπλε.
Αλλά ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες κι εδώ υπάρχει μια πολύ
βασική: Το Fiscal Compact, ακριβώς επειδή το μαγειρεμένο δημοψήφισμα
του Ρέντζι απέτυχε, δεν έχει ενσωματωθεί συνταγματικά/ εδώ να δούμε και
τη δική μας πονηρή συνταγματική αναθεώρηση που αναζητείται διακαώς- το
Ιταλικό Σύνταγμα λοιπόν με τις δικές του προσταγές υπερισχύει, ενώ το
Fiscal Compact, ως διακυβερνητική Συμφωνία (accordo intragovernativo)
ισχύει μόνο εφόσον δεν αντιτίθεται στις Συνθήκες του Μάαστριχτ και της
Λυσσαβώνας και φυσικά του Ιταλικού Συντάγματος και πολύ σωστά μαντέψατε
ναι είναι σε αντίθεση με αυτά όλα.... Και φυσικά οι Ιταλοί ξέρουν πολύ
καλά τι έχουν στη φαρέτρα τους, κι είναι σαφές πλέον πως δεν πρόκειται
για μια “ακροδεξιά λαϊκιστική φασιστική κυβέρνηση” που μας περιγράφουν,
αλλά για μια σύγκρουση σε εντελώς άλλο επίπεδο.
Κι εδώ βέβαια πρέπει να πω πως η γερμανικότατη κοσμοθεωρία της
ΕΕ μάλλον παρασάγγας απέχει από τα θέλω των υπολοίπων ημών πολιτών, τόσο
που σκέφτομαι πως με αυτή τους τη μανία να τα θέλουν όλα για πάρτη
τους, η οποία και μεταφράζεται τώρα ακριβώς στην αγωνιώδη επιβολή
επικεφαλής παντού αποκλειστικά εκπροσώπων του συγκεκριμένου “έθνους”
αντί να χαρακτηρίζεται μόνο γραφική καταντάει τόσο σοβινιστική και
αποκρουστική κυρίως στους μεσογειακούς πληθυσμούς, που μάλλον θα μας
οδηγήσει σε εντελώς άλλες επιλογές από αυτές που αυτοί προσδοκούν, κι
αυτό φυσικά θα εντείνει ακόμα περισσότερο τις διαφοροποιήσεις. Και σε
αυτό τον ανηλεή πόλεμο που έχει ήδη ξεκινήσει, εύχομαι να την βγάλουμε
καθαρή και να επιβιώσουμε...
Σχετικά όποιος θέλει να εμπεδώσει:
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση