Το ευρώ δολοφονεί το κοινωνικό κράτος...

ΤΟ ΕΥΡΩ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ...

ΤΟ ΕΥΡΩ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ... ΝΑ ΤΟ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ!!!

Σκοπός της επιστολής αυτής είναι να καταλάβουν όλοι οι λαοί της Ευρώπης και όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι αυτό που παίζεται στις πλάτες τους με το Ευρώ και που τελικά θα μας οδηγήσει, αν δεν αντιδράσουμε όλοι μαζικά και συντεταγμένα.
Το Ευρώ έχει...

πολλά δομικά προβλήματα ως νόμισμα που δημιουργήθηκε για να λειτουργεί στα πλαίσια της νεο-φιλελευθέρης οικονομίας που έχει επιβληθεί στην Ε.Ε.. Είναι δομικά σχεδιασμένο για να συγκεντρωθεί στα χέρια μιας ολιγαρχίας και συγκεκριμένου κράτους ή κρατών. Στον καπιταλισμό, νόμισμα περιορισμένης κυκλοφορίας δεν είναι δυνατόν να υφίσταται και να κυκλοφορεί παρά μόνο ως συλλεκτικό. Το ποιος συλλέγει το προκαθορισμένης κυκλοφορίας ευρώ για να κατέχει τα κράτη και τους λαούς, το δείχνει η μέχρι σήμερα πορεία του.
Πέρα όμως από αυτό, οι λαοί της Ευρώπης οφείλουν και πρέπει να αντιληφθούν μιαν άλλη διάσταση της λειτουργίας του Ευρώ που τους θίγει άμεσα, σκόπιμα και ουσιαστικά. Η διάσταση της λειτουργίας αυτής, είναι ενταγμένη στην πιο πάνω πολιτική και αφορά την χρήση του Ευρώ για τις εσωτερικές ανάγκες μίας χώρας.
Οπως θα θυμούνται οι λίγο πιο μεγάλοι, όταν ένα κράτος είχε ανάγκη από την χρήση χρήματος στο εσωτερικό της χώρας και για εσωτερικές ανάγκες (π.χ. μισθοί και συντάξεις) δεν κατέφευγε αναγκαστικά στον δανεισμό, αλλά τις κάλυπτε με την έκδοση εσωτερικού χρήματος. Του χρήματος που είχαν όλα τα κράτη και το ονομάζαμε “εθνικό”. Αυτό το χρήμα, όχι μόνο ήταν δωρεάν, χωρίς κόστος για τους κρατικούς προϋπολογισμούς, αλλά με μία λελογισμένη διαχείριση, εξασφάλιζε και επιπλέον πόρους εσωτερικής ανάπτυξης μίας οικονομίας. Με το δωρεάν για το κράτος χρήμα αυτό καλύπτονταν σχεδόν όλες οι ανάγκες του αποκαλούμενου κοινωνικού κράτους (εκπαίδευση, υγεία, ασφάλεια, αθλητισμός και χώροι του, πολιτισμός, επιδόματα σε ανήμπορους κλπ.) και βέβαια μισθοί και συντάξεις. Παράλληλα, το χρήμα αυτό μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για λειτουργίες που έχουν σχέση με την αποκαλούμενη ανάπτυξη κατά το μέρος που αφορούσε πράγματα που παράγονταν στο κράτος αυτό. Όλα αυτά δεν στοίχιζαν στο κράτος τόκους και επιβαρύνσεις, παρά μόνο το κόστος του χαρτιού.
Με το Ευρώ, όλο αυτό το αναγκαίο χρήμα εμείς και τα κράτη μας δεν το έχουμε δωρεάν, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να το δανειστούμε ως συνάλλαγμα, ως ξένο χρήμα, με την έκδοση ομολόγων από το κράτος μας που επιβαρύνονται με μεγάλους τόκους. Αυτοί που χάνουν και πληρώνουν τους τόκους αυτούς είναι οι λαοί της Ευρώπης. Αυτοί που κερδίζουν είναι οι δανειστές τους: οι μεγάλες τράπεζες, τα μεγάλα κεφάλαια.
Και δεν είναι βέβαια μόνο το επιπλέον κόστος αυτό που σε ετήσια λειτουργία είναι τεράστιο και έχει καταχρεώσει όλα τα ευρωπαϊκά κράτη και τους λαούς τους. Επειδή το χρήμα αυτό χρησιμοποιείται κυρίως για την λειτουργία του κοινωνικού κράτους, επιβάλλεται στις κυβερνήσεις να μειώνουν ή να καταστρέφουν δομές του κοινωνικού κράτους προκειμένου να εξοικονομήσουν χρήματα και να μειώσουν τον όγκο του δανεισμού τους. Δεν είναι δηλαδή αρκετό το γεγονός ότι πληρώνουμε τόκους για το χρήμα μας που έπρεπε να είναι δωρεάν όπως πριν και ισχυροποιούνται με τα κέρδη από αυτό οι τραπεζίτες και οι κάτοχοι μεγάλων κεφαλαίων, αλλά απαιτούν από εμάς να έχουμε λιγότερη παιδεία και εκπαίδευση, λιγότερα και χειρότερα νοσοκομεία, μικρότερους μισθούς και συντάξεις, μικρότερα και λιγότερα επιδόματα βοήθειας σε ανήμπορους, προκειμένου να διατίθενται ολοένα και λιγότερα δανεικά χρήματα για τις αιτίες αυτές. Αυτός είναι ο κανόνας του Ευρώ: μέγιστο κρατικό χρέος 60% του ΑΕΠ και ετήσια κρατικά ελλείμματα μικρότερα του 3% του ΑΕΠ. Οι άθλιοι αυτοί κανόνες επιβάλλουν στα κράτη την μείωση των δαπανών τους για το κοινωνικό κράτος, αλλά και ακόμα για την ίδια την αποκαλούμενη “ανάπτυξή” τους, ώστε ο,τιδήποτε νέο να πέφτει στα χέρια των τραπεζών και του μεγάλου κεφαλαίου, αλλά και ό,τι έχει ένα κράτος να ξεπουλιέται σε αυτούς προκειμένου να καλυφθούν τα ελλείμματά του για να είναι σύμφωνα με τους ανωτέρω κανόνες.
Το Ευρώ συνεπώς επιτίθεται στους ανθρώπους, στις κοινωνίες και στα κράτη και τους επιβάλλει να χρεώνονται με τόκους για τις εσωτερικές τους ανάγκες, για το κοινωνικό κράτος για τις διαδικασίες ανάπτυξης. Τα κέρδη των τόκων του κεφαλαίου σημαίνουν και είναι λιγότερη παιδεία, λιγότερη υγεία, μικρότεροι μισθοί και συντάξεις, λιγότερα επιδόματα βοήθειας. Σε όλα τα χρήματα που έχετε στα χέρια σας πρέπει να υπολογίζετε ότι υπάρχει ένας ποσοστό ετήσιου τόκου που πρέπει εσείς (δηλ. το κράτος σας) να το επιστρέψετε στους δανειστές του χρήματός σας. Εκαναν δηλ. όλους τους ανθρώπους στην ευρωζώνη να εργάζονται για τους δανειστές τους χρήματός τους, χωρίς μάλιστα να τους το πουν και χωρίς να τους αφήνουν να το καταλάβουν. Με τον τρόπο αυτό και σε όφελος μόνο των τραπεζιτών και των μεγαλοκεφαλαιούχων, αυτό που οι φίλοι της Ε.Ε. ονομάζουν κοινωνικό κεκτημένο θα είναι συνεχώς λιγότερο, μικρότερο και πιο φτωχό, αφού θα αφαιρείται από αυτό είτε με τους τόκους είτε με τις πολιτικές λιτότητας (είτε και με τα δύο) ολοένα και μεγαλύτερο μέρος και πάντοτε εις βάρος αυτών των κονδυλίων, που αφορούν το κοινωνικό κράτος και την λειτουργία του ή για την πληρωμή των τόκων για τα δάνεια της λειτουργίας του.
Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να αντιληφθούμε τα πιο πάνω. Τι συμβαίνει και πως λειτουργεί αυτό το νόμισμα.
Αν θέλουμε η Ε.Ε. να υπάρχει και να λειτουργεί υπέρ των λαών της πρέπει να την αλλάξουμε εκ βάθρων, ολοκληρωτικά και να χτίσουμε μία νέα, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες των ανθρώπων και των λαών και να σέβεται την ιδιαιτερότητά τους.
Το πρώτο που έχουμε να κάνουμε και το πιο κατανοητό από όλους (γιατί κάποιοι ίσως να έχουμε και πολιτικές θέσεις που προσβλέπουν σε μία άλλη κοινωνία) είναι να απαιτήσουμε, να οριστεί πανευρωπαϊκά ένα ποσό κατά κεφαλήν για το κοινωνικό κράτος για την κοινωνική δαπάνη. Ας πούμε 2.000 Ευρώ ανά κάτοικο ετησίως. Το ποσό αυτό θα πρέπει να καταβάλλεται δωρεάν από την Ε.Κ.Τ. σε κάθε κράτος στην αρχή του χρόνου και να διατίθεται αποκλειστικά για το κοινωνικό κράτος και τις δαπάνες του. Με τον τρόπο αυτό θα αποκατασταθεί το κοινωνικό κράτος και το κοινωνικό κεκτημένο στις χώρες τις ευρωζώνης.
Αν αρνηθούν, θα πρέπει αναγκαστικά για να προστατευθούν οι άνθρωποι, οι κοινωνίες, οι λαοί και τα κράτη, να αποχωρήσουμε από το νόμισμα αυτό που εξυπηρετεί τα πιο άγρια συμφέροντα του κεφαλαίου.
Αντίστοιχη, πρέπει να είναι και η χρηματοδότηση των κρατών για να δημιουργήσουν μηχανισμούς παραγωγικής ανασυγκρότησης, όχι προς όφελος των ισχυρών, αλλά με την κυριότητα και προς όφελος των λαών και των ανθρώπων.
Εμείς από την κατεστραμμένη Ελλάδα, σας καλούμε να προσυπογράψετε, να μεταφράσετε και να διαδώσετε το κείμενο αυτό σε όλους τους λαούς της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης και σε όσες συλλογικότητες γνωρίζετε, μετέχετε και εμπιστεύεστε, αλλά και να διοργανώσουμε πανευρωπαϊκό ηλεκτρονικό δημοψήφισμα και συναντήσεις για τον σκοπό αυτό.

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ/ΕΛΛΑΔΑ