ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ "ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΕΙ" ΤΗΝ ΧΩΡΑ!

Andreas Kapsambelis   Από αύριο Δευτέρα η δημόσια ζωή αρχίζει να επανέρχεται, ύστερα από τη «ραστώνη» του Αυγούστου, στο συνήθη ρυθμό τ...

Andreas Kapsambelis 

Από αύριο Δευτέρα η δημόσια ζωή αρχίζει να επανέρχεται, ύστερα από τη «ραστώνη» του Αυγούστου, στο συνήθη ρυθμό της αν και ...εκτός μνημονίων. Τα πολιτικά κόμματα θα ανεβάζουν σταδιακά στροφές καθώς πλησιάζει ο Σεπτέμβριος αλλά και ξεκινά ουσιαστικώς η μακρά προεκλογικά περίοδος. Η διάρκειά της θα εξαρτηθεί από αρκετές παραμέτρους μια εκ των οποίων, αν όχι η πιο βασική, αφορά το θέμα της περικοπής των συντάξεων. Αν η κυβέρνηση εξασφαλίσει την πολυπόθητη αναστολή, ο ορίζοντας των εκλογών μπορεί να φθάσει έως και τον Μάιο. Ειδάλλως θα είναι αρκετά μικρότερος.

Σε κάθε περίπτωση, η τυπική λήξη του τρίτου μνημονίου βρίσκει το πολιτικό προσωπικό της χώρας σε μεγάλη απόσταση, αν όχι χάσμα, από την ελληνική κοινωνία. Τα κόμματα, άλλο λιγότερο κι άλλο περισσότερα, διακατέχονται από έναν ιδιότυπο αυτισμό. Έχουν αυτοπεριχαρακωθεί και αναλώνονται σε συγκρούσεις οι οποίες σε πολύ μεγάλο βαθμό παραμένουν αδιάφορες για τους πολίτες. Είναι συγκρούσεις που έρχονται από το παρελθόν και δεν μπορούν να «διαβάσουν» το μέλλον.

Έως ένα βαθμό το φαινόμενο έχει την εξήγησή του. Όλα τα κόμματα που εναλλάγησαν ή συμμετείχαν στην κυβέρνηση κατά την τελευταία οκταετία έχουν ευθύνες (διαφορετικές το καθένα) για το μνημονιακό δράμα που ζουν οι Έλληνες, ενώ τα υπόλοιπα περιορίζονται σε ρόλους κομπάρσων δίχως ουσιαστική παρέμβαση στις εξελίξεις. Τις ευθύνες αυτές προσπαθεί ο καθείς να επιρρίψει στον άλλο εξωραΐζοντας τη δική του κυβερνητική περίοδο και κατηγορώντας τους υπολοίπους για τους «χαμένους παραδείσους». Στο ίδιο πλαίσιο περισσεύουν και τα μεγάλα λόγια, οι υποσχέσεις και οι εξαγγελίες γι' αυτά που θα γίνουν από εδώ και πέρα...

Οι πολίτες παρακολουθούν ένα ξεπερασμένο και ανιαρό παιχνίδι κομματικών ανταγωνισμών την ώρα που οι απαιτήσεις για τη χώρα είναι πολύ υψηλότερες και σοβαρότερες. Μπορεί να «βγήκαμε» όπως μας λένε από τα μνημόνια αλλά η κρίση δεν τελείωσε. Το τούνελ είναι πολύ μακρύ ακόμη και όλα τα δεδομένα κάθε άλλο παρά ένα θετικό μέλλον προοιωνίζονται. Έτσι ακόμη και όταν αρθρώνονται κάποιες επιμέρους σωστές προτάσεις, αυτές χάνονται μέσα στην κινούμενη άμμο που επικρατεί.

Το ίδιο το πολιτικό σύστημα φρόντισε να αυτοϋπονομεύσει την αξιοπιστία του και τώρα υφίσταται τις συνέπειες. Έχασε τη σχέση του με την κοινωνία. Αυτό το πολιτικό σύστημα, κατώτερο των περιστάσεων, δεν μπορεί να «καθοδηγήσει» τη χώρα στην πολύ δύσκολη και μακρά «μεταμνημονιακή» περίοδο...
www.dimokratianews.gr