Ο Μητσοτάκης και η διαχείριση του μίσους...

Παντελής Καψής Ο Μητσοτάκης και η διαχείριση του μίσους Η τραγωδία στο Μάτι σίγουρα αποτελεί σημείο καμπής για την κυβερνητική πορεία τ...

Παντελής Καψής
Ο Μητσοτάκης και η διαχείριση του μίσους
Η τραγωδία στο Μάτι σίγουρα αποτελεί σημείο καμπής για την κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι η πρώτη φορά που το μοντέλο επικοινωνιακής διαχείρισης των προβλημάτων απέτυχε παταγωδώς. Η προσπάθεια μετάθεσης της ευθύνης πρώτα σε εμπρηστές, ύστερα σε αυθαιρετούχους και διαρκώς σε μέσα ενημέρωσης, γύρισε μπούμερανγκ. Έδωσε την εικόνα μιας κυβέρνησης σε πλήρη σύγχυση, με διαρκείς παλινωδίες και υπεκφυγές, ανίκανης να επιτελέσει τον πρωταρχικό της ρόλο, την προστασία της ζωής των πολιτών. Ακόμα χειρότερα, τα κυβερνητικά σόου, ο πρωθυπουργός που απέκρυψε την ύπαρξη νεκρών στις δηλώσεις του το βράδυ της τραγωδίας, οι υπουργοί που τα «κάναμε όλα καλά» και φυσικά ο Καμμένος που μάλωνε τα θύματα, έδειξαν ένα ανάλγητο, κυνικό πρόσωπο ανθρώπων που μοναδικό τους μέλημα είναι η διατήρηση της εξουσίας. Στο μεταξύ η παραίτηση, παραμένει άγνωστη λέξη για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν είναι εύκολο να εξηγήσει κανείς τα αίτια αυτής της αποτυχίας. Ένας λόγος σίγουρα είναι η περιφρόνηση στοιχειωδών δημοκρατικών κανόνων. Η σύγκριση με την διαχείριση που έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή, η δεύτερη πιο ανίκανη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, είναι συντριπτική. Παρά την καταιγιστική κριτική από όλους καθώς η φωτιά μαινόταν για μέρες, ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Θοδωρής Ρουσόπουλος, δεν διανοήθηκε να επιτεθεί στα μέσα ενημέρωσης. Αντιθέτως ενημέρωνε καθημερινά τους δημοσιογράφους. Η σημερινή κυβέρνηση περιορίστηκε σε παραστάσεις για την τηλεόραση. Βρήκε βέβαια και το κουράγιο, όταν όλη η Ελλάδα ήταν σε κατάσταση σοκ από τους θανάτους, να απαγορεύσει σε στελέχη της να βγαίνουν στον Σκάι, δείχνοντας ότι θεωρεί την ενημέρωση προνόμιο που απονέμεται σε όσους επιδεικνύουν την πρέπουσα συμπεριφορά.

Την κυβέρνηση όμως δεν την βοήθησε καθόλου και η στάση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η επιλογή του να μην σηκώσει τους τόνους και να μην επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί ούτε στο ελάχιστο την τραγωδία, στέρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ το οξυγόνο του: τον εσωτερικό εχθρό στον οποίο μεταθέτει τις ευθύνες.

Θα ήταν λάθος ωστόσο να περιορίσει κανείς την στάση του κ. Μητσοτάκη στην επικοινωνία. Είναι φανερό πως είχε ευρύτερη στόχευση, συνδέεται με το πώς βλέπει τις εξελίξεις και μετά τις εκλογές. Όποιος παρακολούθησε τον «διάλογο» στα «σόσιαλ μίντια» θα έμεινε ασφαλώς κατάπληκτος από το κλίμα πόλωσης, η σωστή λέξη θα ήταν το μίσος, που επικρατεί σε όλες σχεδόν τις αναρτήσεις. Δεν μιλάμε απλώς για τον δικαιολογημένο θυμό για τα θύματα της τραγωδίας. Μιλάμε για την απόλυτη έλλειψη ανοχής στον άλλον. Όπως στην κ. Αχτσιόγλου η οποία θα πρέπει να αισθάνεται ασφαλώς ντροπή για δηλώσεις της στο παρελθόν, από πότε όμως θα πρέπει να απολογηθεί και για την εμφάνισή της; Το ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ευθύνονται γι αυτό το κλίμα, το ότι το προκάλεσαν τα δικά του τρολ και η ρητορική του διχασμού, δεν έχει πια και τόσο σημασία. Ο κ. Μητσοτάκης δείχνει να κατανοεί ότι με μια κοινωνία στα κάγκελα, τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει. Η επιστροφή στην κανονικότητα προϋποθέτει μια περίοδο ίασης και καταλλαγής. Όσο γρηγορότερα ξεκινήσει τόσο το καλύτερο.