Το σκηνικό της (πολιτικής) ανωμαλίας...

Ως σκηνικό πολιτικής ανωμαλίας προσπαθεί να «εμφανίσει», πανικόβλητο, το Μέγαρο Μαξίμου τις εξελίξεις που σημειώνονται στον απόηχο της α...

Ως σκηνικό πολιτικής ανωμαλίας προσπαθεί να «εμφανίσει», πανικόβλητο, το Μέγαρο Μαξίμου τις εξελίξεις που σημειώνονται στον απόηχο της ανεξαρτητοποίησης του βουλευτή των ΑΝΕΛ Γ. Λαζαρίδη. Στην πραγματικότητα όμως βλέπουν ότι τελειώνουν και επιδιώκουν να βρουν αφενός άλλοθι για την επερχόμενη πτώση τους και αφετέρου να «δικαιολογήσουν» τις αγριότητες που θα επιχειρήσουν να κάνουν για να κρατηθούν στην εξουσία. Ετοιμάζουν και αντιπερισπασμούς αναθερμαίνοντας τις υποθέσεις των σκανδάλων με κυριότερη της Novartis. Κι όπως διαρρέουν θα σεντράρουν, άμεσα, τρεις από τους εμπλεκόμενους πολιτικούς...

Σε πρώτη φάση θέλουν με όλα αυτά να στεγανοποιήσουν τους βουλευτές που τους έχουν απομείνει ως άθροισμα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ, να μην τους φύγουν άλλοι: Ένας ακόμη να αποχωρήσει, η πλειοψηφία πέφτει στο απολύτως οριακό 151. Με 150 η κυβέρνηση θα έχει χάσει τη δεδηλωμένη και θα πρέπει να εγκαταλείψει και την εξουσία. Βεβαίως άρχισαν ήδη να «ψιθυρίζουν» το πρώτο σχέδιο εκτροπής που έχουν κατα νου. Είναι με βάση αυτό το οποίο σας περιέγραψα από χθες: Με δεδομένο ότι νέα πρόταση μομφής η αντιπολίτευση δεν έχει δικαίωμα να κάνει πριν περάσουν έξι μήνες, οι κυβερνητικοί διατείνονται ότι -και με κολοβή πλειοψηφία να απομείνουν- δεν θα αφήσουν τις καρέκλες τους αφού τυπικά δεν θα μπορεί να διαπιστωθεί η απώλεια της δεδηλωμένης. Αυτό από μόνο του συνιστά πάντως ανωμαλία!

Το Σύνταγμα ορίζει για τη δεδηλωμένη ότι διαπιστώνεται:
-είτε η απώλειά της με πρόταση μομφής που πρέπει να ψηφιστεί τουλάχιστον από 151 βουλευτές
-είτε η ύπαρξή της με πρόταση εμπιστοσύνης που χρειάζεται κι αυτή τουλάχιστον 151 "ναι".

Λένε λοιπόν οι φωστήρες του Μεγάρου Μαξίμου προς την αντιπολίτευση: «Αφού εσείς δεν μπορείτε να μας κάνετε άλλη πρόταση μομφής έως το τέλος του χρόνου, δεν θα ζητήσουμε κι εμείς ψήφο εμπιστοσύνης κι έτσι δεν θα χρειαστεί να …μετρηθούμε!» Απίθανα πράγματα και πλήρης παραβίαση της συνταγματικής τάξης!

Αν σέβονται ακόμη λίγο το Σύνταγμα οι κυβερνώντες, ένας είναι ο δρόμος που οφείλουν να ακολουθήσουν: Στην περίπτωση που ανεξαρτητοποιηθεί άλλος ένας βουλευτής, τότε πρέπει να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Η μόνη νόμιμη επιλογή του Τσίπρα θα είναι να πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να επικαλεστεί κάποιο υπαρκτό –ή που να μπορεί να σταθεί ως τέτοιο- εθνικό θέμα όπως π.χ. το Σκοπιανό και να ζητήσει τη διάλυση της Βουλής και την προκήρυξη εκλογών εντός τριάντα ημερών.

Αν δεν το κάνει στους 151, στην περίπτωση που χάσει και δεύτερο βουλευτή και πέσει στους 150 δεν θα έχει πια την πρωτοβουλία των κινήσεων. Με βάση το Σύνταγμα, το μόνο που θα μπορεί -και θα πρέπει- να κάνει είναι να υποβάλλει την παραίτησή του από πρωθυπουργός. Στη συνέχεια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να βάλει μπροστά τις διερευνητικές εντολές με τους άλλους αρχηγούς, να προσπαθήσει στη συνέχεια να σχηματίσει «οικουμενική» κυβέρνηση και -αν στο τέλος δεν το πετύχει- να προχωρήσει στη διενέργεια εκλογών με υπηρεσιακή κυβέρνηση και υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Εδώ προκύπτει επομένως ένα τεράστιο θέμα ευθυνών και του Προκόπη Παυλόπουλου. Θα λειτουργήσει επιτέλους ως θεματοφύλακας του Συντάγματος ή θα κάνει πάλι πλάτες στον Τσίπρα για τα αντιθεσμικά παιχνίδια του; Θα διαχωρίσει τη θέση του ή θα γίνει πάλι συνένοχός του;

Κι επειδή το σκηνικό των ημερών αυτών θυμίζει σε μεγάλο βαθμό, με τις αναλογίες του, την περίοδο της πτώσης της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993, ρώτησα έναν παλαίμαχο τι είχε συμβεί τότε. Μου διηγήθηκε λοιπόν ότι λίγη ώρα πριν κάνει την κίνηση της ανεξαρτητοποίησης ο Συμπιλίδης, ο Κων. Μητσοτάκης «πρόλαβε» και πήγε -έχοντας τυπικά ακόμη 151 βουλευτές- στον Καραμανλή που ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ζήτησε ως πρωθυπουργός τη διάλυση της Βουλής και τη διενέργεια εκλογών. Ο Τσίπρας τι θα κάνει;

Το σήριαλ της αποστασίας μπορεί αρχικά να δημιουργήσει ένα φράγμα σε νέες αποχωρήσεις. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι ήδη τρομαγμένοι - ακόμη και κι αυτοί που είχαν αρχίσει να «κουνιούνται» με αφορμή το θέμα των Σκοπίων- και έχουν λουφάξει. Από τους 6 βουλευτές (πλην του ιδίου του Π. Καμμένου) των ΑΝΕΛ, οι τρεις είναι υπουργοί (Κουντουρά, Κόλλια και Κόκκαλης) και οι άλλοι τρεις είναι ο Παπαχριστόπουλος (που πιο πολύ ‘’κολλάει’’ στον ΣΥΡΙΖΑ), ο Ζουράρις που έτρεξε να διαψεύσει και ο Κατσίκης που χτες -ύστερα και από την ...επίσκεψη που του έκανε ο Ρουβίκωνας στο γραφείο του για να τον "συνετίσει"- διαβεβαιώσε ότι δεν φεύγει. Μήπως η «έκπληξη» γίνει από τους …υπουργούς;

Ταυτόχρονα όμως το σήριαλ της αποστασίας και όλη η δυσωδία που αναδύεται, δυσκολεύει από την άλλη πλευρά και τις προσχωρήσεις βουλευτών στην κυβερνητική πλειοψηφία παρά τις δηλώσεις πρωτοκλασάτων υπουργών περί "εφεδρειών". Τις μπλοκάρει και αυτές. Πόσο εύκολο πια είναι -και με …ποια ανταλλάγματα- να πάει κάποιος ή κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ υπό αυτό το κλίμα και υπό συνθήκες κυβερνητικής κατάρρευσης; Ακόμη και ο Σπ. Δαννέλης του Ποταμιού, που φλερτάρει ανοικτά εδώ και καιρό με τον ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση. Χθες το πρωί δήλωνε ότι αν αποχωρήσει από το κόμμα του θα παραδώσει και τη βουλευτική του έδρα και λίγες ώρες αργότερα έλεγε ότι το Ποτάμι πρέπει να βάλει "πλάτη" στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά "χωρίς τους ΑΝΕΛ". Αντίστοιχο πρόβλημα έχει ο ίδιος ο Στ. Θεοδωράκης που έχει μεταβληθεί ήδη σε πολιτική ρόμπα και θα ήταν αδύνατο να συνυπάρξει με τον Καμμένο στο ίδιο κυβερνητικό σχήμα. Κι από τους ανεξάρτητους η καραμανλική Κ. Παπακώστα και ο Χ. Θεοχάρης είναι οι μόνοι που -θεωρητικά- μπορούν να κάνουν κάποια πολιτική συναλλαγή. Στην πράξη είναι δύσκολο και γι αυτούς.

Με βάση όλα αυτά η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου είναι καταδικασμένη να συνεχίσει να σέρνεται πλέον και να "συντηρείται" μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Μέχρι να πέσει οριστικά…

Μ. Γιαλούρος