Τα όμορφα ονόματα, όμορφα καίγονται!...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος Κοίτα, δεν είναι άχρηστοι στην πολιτική επικοινωνία οι κυβερνώντες της «πρώτη φορά αριστερά» στ...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος

Κοίτα, δεν είναι άχρηστοι στην πολιτική επικοινωνία οι κυβερνώντες της «πρώτη φορά αριστερά» στην Ελλάδα. Μπορεί να μην ξέρουν την δύσκολη και πολύπλοκη τέχνη να κτίζουν ονόματα-ταυτότητες, αλλά σίγουρα γνωρίζουν την απλοϊκή τέχνη να καίνε ονόματα, που οι ίδιοι ρίχνουν στην λαϊκή πυρά, για να εμφανιστούν στην θέση τους και πάντα αιφνιδιαστικά αυθαίρετα ονόματα – που εμφανίζονται να αποτελούν κυβερνητικές επιτυχίες σε μια διαδικασία «δούναι και λαβείν». Και αυτό είναι μια καθολική τακτική που αφορά σε όλα τα πεδία άρθρωσης της κυβερνητικής πολιτικής (εσωτερικής, οικονομικής, εξωτερικής, «μνημονιακής», «Μακεδονονοματολογικής»). Θα το αποκαλούσα μάλιστα, χωρίς δισταγμό, το «γενικό πολιτικό-επικοινωνιακό στρατήγημα» της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα.

Για να «παίξεις» (:σωστά-επιτυχώς) έτσι, αρκεί να γνωρίζεις και να εκμεταλλεύεσαι την λειτουργία των ΜΜΕ και την οντολογία των περίφημων Social Media, σε συνδυασμό. Δεν χρειάζεται να είσαι Βασίλης Καραποστόλης, ούτε κάποιος ικανός κατασκευαστής ολοκληρωμένων αφηγήσεων-ταυτοτήτων. Δεν απαιτείται βαθύτερη γνώση στην πολιτική επικοινωνία. Τι να την κάνεις στις μέρες μας, όπου κυριαρχεί το εφήμερο και το άρπα-κόλλα, όσο ποτέ άλλοτε;

Αυτός ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης είναι απόλαυση, όταν αντιμετωπίζει την κυβέρνηση σαν ιδεοληπτική και άσχετη με την σλανγκ και τα κυρίαρχα μοντέλα επικοινωνίας της αγοράς! Αν οι γύρω του γνώριζαν σε βάθος το φαινόμενο της πολιτικής επικοινωνίας, θα τον είχαν ενημερώσει πως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι γατόνια σε αυτή την μορφή επικοινωνίας. Πιο μπροστά από τους ίδιους, πιο αδίστακτοι από αυτούς, πιο ενθουσιώδεις (σαν πρωτάρηδες) και εν τέλει πιο μπασμένοι και αφοσιωμένοι στο σύγχρονο αγοραίο επικοινωνιακό παίγνιο, όπου οι λέξεις αποκτούν σημασία όχι από τα συμφραζόμενα του ιδίου αφηγήματος, αλλά από αυτά ενός άλλου, διαφορετικού που έρχεται «από έξω» - από έναν άλλον ιδεατό, υπέροχο κόσμο - να ορίσει και υποστηρίξει το νόημα των λέξεων-σημείων (: master signifiers, nodal points) που αντικαθιστούν τις «καμένες» λέξεις.

Η αγορά, αγαπητέ αναγνώστη, αναπτύσσεται πάνω σε ένα δίχτυ «καμένων λέξεων». Πετάμε λέξεις που εμφανίζονται να εκφράζουν τάσεις, για να τις κάψουμε στη συνέχεια μέσω του σύγχρονου πολιτικού κουτσομπολιού και να τις αντικαταστήσουμε μέσω μιας δήθεν διαδικασίας σκληρών διαπραγματεύσεων με καινούργιες, που ο καθένας από τα μέρη του παζαριού θα αντιλαμβάνεται όπως τον βολεύει και τον συμφέρει στη συγκυρία. Στη βάση αυτή αναπτύσσεται η προπαγάνδα των ιδιαίτερων μερών.

Έτσι, τα όμορφα ονόματα, όμορφα καίγονται, για να μην καεί ο εμπρηστής, που δεν εμφανίζεται να είναι πλέον επαναστάτης, αλλά «μεταρρυθμιστής», ο οποίος βολεύεται απλώς στον ρόλο απορρυθμιστή της γλώσσας που τον κατηγοριοποιεί σαν κάτι που δεν τον συμφέρει. Αλλάζοντας διαρκώς τις λέξεις στην αγορά της πολιτικής επικοινωνίας, δίνουμε την αίσθηση ενός «win-win game», συντάσσοντας διαρκώς ένα success story, για την πάρτη μας. Και αν δεν μας βγαίνει αυτή τη φορά, καίμε απλώς την «λέξη της επιτυχίας» (μας) και πάμε παρακάτω… για μια νέα λέξη!

Το αγοραίο «δούναι και λαβείν» έχει σημασία. Όσο διατηρείται αυτό στην επικαιρότητα και ως μοναδική πραγματικότητα, πάντα θα υπάρχει μια λέξη που θα δίνει ένα όμορφο όνομα στην προηγούμενη «ομορφιά» που κάηκε, κυκλοφορώντας επιδεικτικά στον όμορφο κόσμο των παλαιών και νέων ΜΜΕ. Και πού σταματάει αυτό το παιχνίδι; Δεν έχει όριο, τα σύνορα τα βάζει η πολιτική ηθική που δεν έχει έννοια στη σημερινή αγορά της πολιτικής επικοινωνίας.