ΙΤΑΛΙΑ: Η αστική δημοκρατία στο απόσπασμα...

Από τον  Βασίλη Πριμικήρη    Ραγδαίες οι εξελίξεις στην γειτονική μας Ιταλία, ήλθαν τα πάνω κάτω. Κανείς δεν φανταζόταν πριν από λίγου...

Από τον Βασίλη Πριμικήρη  

Ραγδαίες οι εξελίξεις στην γειτονική μας Ιταλία, ήλθαν τα πάνω κάτω. Κανείς δεν φανταζόταν πριν από λίγους μήνες ότι το τελευταίο εκλογικό αποτέλεσμα και η νέα κυβερνητική συμμαχία που δημιουργήθηκε θα προκαλούσε τέτοιες σεισμικές πολιτικές δονήσεις στην Ιταλία αλλά και σε όλη την Ε.Ε.

Τα spread πήραν τον ανήφορο σε όλες σχεδόν τις χώρες της Ν. Ευρώπης. Τα χρηματιστήριαδέχθηκαν χτυπήματα επανωτά. Μετά το Brexit έρχονται τώρα και οι Ιταλοί με πάνω από το 60% να ενσωματωθούν στις στρατιές των ευρωσκεπτικιστών αριστερών και δεξιών που αμφισβητούν την Ευρωζώνη και αυτή την Γερμανοκρατούμενη Ε.Ε !

Μετά τις απαράδεκτες όμως παρεμβάσεις του Προέδρου της Ιταλικής Δημοκρατίας η πολιτική κρίση εντάθηκε ακόμα περισσότερο.

Μέχρι αυτή την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές όλα είναι ρευστά ακόμα στην γειτονική μας χώρα. Κυριαρχεί όμως το σενάριο της επιστροφής του καθηγητή Κόντε για της δημιουργίας μιας πολιτικής κυβέρνησης με την στήριξη της Λέγκας, του Κ5Α, αλλά και την αποχή ενός άλλου μικρού κόμματος της δεξιάς ( Frateli di Italia) με την Μελλόνι χωρίς όμως στο υπουργείο οικονομικών τον πολυσυζητημένο καθηγητή Σαβόνα που έγινε η αφορμή για να ξεσπάσει πολιτική θύελλα. Αντίθετα απομακρύνεται ίσως οριστικά η λύση των πρόωρων εκλογών. Φυσικά όλοι αντιλαμβάνονται ότι εάν πηγαίναμε σε νέες εκλογές θα είχαμε την ενίσχυση ακόμη περισσότερο των κομμάτων που δημιούργησαν το «πρόβλημα» την Λέγκα του Σαλβίνι κατά κύριο λόγο αλλά και το Κίνημα Πέντε Αστέρων (Κ5Α) του Ντι Μάιο.

Τα κόμματα αυτά άσχετα με το πώς τοποθετείτε ο καθένας απέναντι τους εκ των πραγμάτων δημιούργησαν σοβαρό πρόβλημα όχι μόνο στον πρόεδρο της Ιταλικής Δημοκρατίας Ματαρέλα αλλά και σε όλα τα επιτελεία της ευρωζώνης ακριβώς γιατί τόλμησαν να διερωτηθούν το κατά πόσο οι σημερινές πολιτικές των Βρυξελών και για την ακρίβεια του Βερολίνου εξυπηρετούν τα συμφέροντα της Ιταλίας και του λαού της. Όμως η ακροδεξιά Λέγκα και το από-ιδελογικοποιημένο Κ5Α δεν μπορούν εκ των πραγμάτων να είναι μια πειστική απάντηση ανατροπής για την ρήξη και την έξοδο της χώρας από τον βάλτο της Ευρωζώνης και της Ε.Ε.

Είναι γεγονός ότι οι δυνάμεις αυτές δεν ανήκουν στο χώρο της ριζοσπαστικής ταξικής αριστεράςή της σοσιαλδημοκρατίας το αντίθετο μάλιστα η Λέγκα είναι ένα κλασικό ακρο-δεξιό ξενοφοβικό κόμμα που υποστηρίζει τα μικροαστικά συμφέροντα κύρια στη Βόρεια Ιταλία. Το δε Κ5Α χρόνια τώρα ψάχνεται για να εντοπίσει το ιδεολογικό του στίγμα.. Δεν πρόκειται λοιπόν τα κόμματα αυτά να κάνουν καμιά ανοικτή δυναμική αμφισβήτηση και κάθετη ρήξη με το γερμανικό ιερατείο της Ε.Ε. Εκείνο που σίγουρα φόβισε όμως το ιερατείο είναι ότι πίσω από τα κόμματα αυτά βρίσκεται και ένα σημαντικό τμήμα της εθνικής αστικής τάξης της Ιταλίας που προσπαθεί και θέλει να απαλλαγεί από την Γερμανική κυριαρχία για δικούς της λόγους συμφερόντων. Το ποιο σχιζοφρενικό και πρωτόγνωρο δε είναι ότι η προτεινόμενη κυβέρνηση από αυτές τις δυνάμεις δεν πρόλαβε ούτε καν να καταγράψει καλά καλά τις κυβερνητικές της θέσεις, ούτε ακόμα και να ορκισθεί. Μάλιστα μόλις ένα στέλεχος αυτών των πολιτικών δυνάμεων, ο καθηγητής Σαβόνα γνωστός για τις επιφυλάξεις του και τις αντιθέσεις του παλιότερα για την αποδοτικότητα των πολιτικών της λιτότητας και του άγριου νεοφιλελευθερισμού που προωθούνται μέσα στην ευρωζώνη προτάθηκε για υπουργός οικονομικών, ξέσπασε η θύελλα. Η νέα κυβερνητική πλειοψηφία αμέσως χαρακτηρίστηκε ως επικίνδυνη και πιθανός « μιασματικός πολιτικά» φορέας για μια υποτιθέμενη έξοδο της Ιταλίας από την ευρωζώνη με αποτέλεσμα να διαλυθεί η Ε.Ε και να καταστραφούν οι πάντες βιομήχανοι και εργάτες, «αστοί και προλετάριοι»! Η απόλυτη τρέλα δηλαδή εκφρασμένη με την χειρότερη φτηνιάρικη προπαγάνδα πράγμα που ζήσαμε άλλωστε και στην Ελλάδα με τους «μένουμε Ευρώπη».

Η κατατρομοκράτηση του κόσμου εκδηλώθηκε από την επόμενη μέρα της εντολής στον καθηγητή Κόντε. Η διασπορά ειδήσεων ότι κινδυνεύουν οι αποταμιεύσεις των Ιταλών πολιτών αλλά και τα θεμέλια της ίδιας της Ε.Ε μιας και η Ιταλία είναι ιδρυτικό της μέλος.

Οι πιέσεις άγριες από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και, από τους γνωστούς ευρωλάγνους της Κεντροαριστεράς του Ρένζι που καταποντίστηκαν στις τελευταίες εκλογές στο εσωτερικό της Ιταλίας αλλά και από το εξωτερικό από τα γνωστά ευρωμερκελικά κέντρα. Έφτασε μάλιστα ο επίτροπος προϋπολογισμού της ΕΕ Γκερτ Ετινγκερ του Βερολίνου να προειδοποιήσει τους πάντες ότι οι αγορές θα μάθουν τους Ιταλούς να ψηφίζουν σωστά!!! Η Ιταλία βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού πολέμου. Η Ιταλική αστική Δημοκρατία στην κυριολεξία αυτές τις μέρες βρέθηκε στο απόσπασμα!

Ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας παλιός Χριστιανοδημοκράτης αμέσως προχώρησε σε αυτό που θα μπορούσε να το χαρακτήριζε κανείς και ως ένα « θεσμικό πραξικόπημα». Έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο πρώην στέλεχος του ΔΝΤ Κάρλο Κοταρέλι, γνωστό στην Ιταλία ως “κύριος ψαλίδι”, για τις αυστηρότατες δημοσιονομικές του απόψεις, με επίκεντρο την καταπολέμηση των ελλειμμάτων, δηλαδή την επιβολή ακόμα μεγαλύτερης λιτότητας στον ιταλικό λαό.

Η στάση αυτή του προέδρου πρώτα απ΄ όλα κτύπησε απαράδεκτα την λαϊκή βούληση όπως εκφράστηκε με τις τελευταίες εκλογές και παράλληλα με την πλήρη εναρμόνιση του με τα γερμανικά κοράκια των Βρυξελών τραυμάτισε και την εθνική αξιοπρέπεια των Ιταλών.
Το ερώτημα που μπήκε δικαιολογημένα απ΄ όλους τους Ιταλούς αλλά και όλους τους σκεπτόμενους ευρωπαίους πολίτες είναι γιατί να ψηφίζει κανείς όταν τελικά προσδιορίζουν οι οίκοι αξιολόγησης και η Γερμανία ποιος θα πρέπει να κυβερνά την χώρα τους!

Στην Ιταλία αυτές τις ώρες καταγράφονται για μια φορά ακόμα τα όρια της αστικής δημοκρατίας!Όποιος δεν συμφωνεί με την κυρίαρχη άποψη του κεφαλαίου αποκλείεται, αποβάλλεται χαρακτηριζόμενος ως λαϊκιστής και επικίνδυνος για την δημοκρατία τους που την κόβουν και την ράβουν στα μέτρα τους!

Μετά από αυτά που γίνονται στην Ιταλία διαπιστώνεται ότι και ορισμένοι αναλυτές στην Ελλάδα συνεχίζουν να κάνουν το τραγικό λάθος των εύκολων μηχανιστικών μεταφορών της μιας πραγματικότητας στην άλλη . Από την Ιταλία στην Ελλάδα και το αντίθετο. Τα μεγέθη είναι τελείως διαφορετικά όπως και οι ιστορικές πολιτικές διαδρομές των δυο χωρών. Παράδειγμα το ΌΧΙ που έγινε ΝΑΙ από την κυβέρνηση του Τσίπρα και της παρέας του από την μια και τηναντιδεοντολογική ” πολιτικά πραξικοπηματική ” στάση του προέδρου της Ιταλικής δημοκρατίας Ματαρέλα και των κομμάτων της σημερινής Ιταλικής συγκυβέρνησης από την άλλη. Στην Ελλάδα είχαμε μια εκλεγμένη από τον λαό κυβέρνηση με αντιδεξιές καταβολές που έκανε η πλειοψηφία της με τον Τσίπρα “δουλική κυβίστηση” σε αντίθεση με το 62% του λαού στο δημοψήφισμα του 2015. Αντίθετα στην Ιταλία δεν είχαμε τέτοιες καταστάσεις τουλάχιστον μέχρι στιγμής από τα κόμματα που πολύ πιθανόν από αύριο θα κυβερνούν αυτή την χώρα.

Ο ανώτατος θεσμικός παράγοντας όμως ο Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας τελείως αντιδεοντολογικά αν και μέσα στα συνταγματικά πλαίσια ποδοπάτησε την λαϊκή θέληση και την λαϊκή κυριαρχία της πλειοψηφίας του Ιταλικού λαού στο όνομα της υπεράσπισης του Ευρώ της Γερμανοκρατούμενης Ε.Ε και των οίκων αξιολόγησης. Το κοινό στις δύο πραγματικότητες Ιταλική και Ελληνική είναι η καταγραφή των ορίων της αστικής δημοκρατίας και η πολιτική υποκρισία των όσων την υπηρετούν. Στο θέμα αυτό δεν υπάρχει καμιά διαφορά. Αν γίνονταν κάτι τέτοιο όμως στην Βενεζουέλα τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια και όχι μόνο , θα ωρύονταν για αντιδημοκρατικές εκτροπές και πραξικοπήματα.

Μετά την αποδοχή της κυβέρνησης Κόντε και μετά τους συμβιβασμούς μέσα στο ίδιο το σύστημα εξουσίας της Ιταλίας έρχεται η επόμενη μέρα της σκληρής κοινωνικής πραγματικότητας αλλά και της ταξικής αντιπαράθεσης. Εκεί θα αναμετρηθούν οι διάφοροι Ντι Μαιο , Σαλβίνι και Κόντε με το συνδικαλιστικό ταξικό κίνημα της Ιταλίας ( CGIL– FIOMκ.λ.π) αλλά ελπίζω και με την Ιταλική αριστερά που δυστυχώς σ΄ αυτή την ιστορική φάση λόγο των τραγικών της λαθών και της αυταπάτης που καλλιέργησε επί πολλά χρόνια για την Ε.Ε βρίσκεται «αφοπλισμένη» στο περιθώριο.

Δεν θ΄ αργήσει όμως να ξαναβρεί τον βηματισμό της γιατί θα το επιβάλλει ο ίδιος ο κόσμος της Εργασίας. Αν δεν το κάνει θα εξαφανισθεί από την κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα της Ιταλίας.

Ο Πριμικηρης Βασιλης είναι μέλος του Π.Σ ΛΑΕ