Το «Ντουέντε» του Κραουνάκη «πυρπολεί» στο Τέχνης

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ Σκεφτόμουν ποια ήταν τα πιο «ακριβά» και σπουδαία «δώρα»της χειμερινής σεζόν και πιστέψτε με,...

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΟΥΖΙΩΤΗ
Σκεφτόμουν ποια ήταν τα πιο «ακριβά» και σπουδαία «δώρα»της χειμερινής σεζόν και πιστέψτε με, ενώ είδα πολλές παραστάσεις, αυτά δεν ήταν παρά μετρημένα στα δάκτυλα του ενός χεριού. Σήμερα θα αναφερθώ σε ένα από αυτά που μας χάρισε από καρδιάς ο πολύτιμος Σταμάτης Κραουνάκης. Θυμάμαι μου έλεγε στο τηλέφωνο την ιδέα του να «ανεβάσει» στην σκηνή το εμβληματικό κείμενο του Λόρκα και να ερμηνεύσει ο ίδιος τον μεγάλο ποιητή.Είχε το πάθος που μου αποκάλυπτε χρόνια πριν πως θα γίνει ο Δικαιόπολις στους Αχαρνής που ετοίμαζε ο Σωτήρης Χατζάκης για το ΚΘΒΕ και την Επίδαυρο. «Φλεγόταν» τότε, «φλεγόταν»και τώρα για τον Λόρκα. Δύσκολο και απαιτητικό το «στοίχημα» τότε-και το κέρδισε με το σπαθί του με μια σπουδαία «νίκη»που δεν ξεχνάμε!- δύσκολο και απαιτητικό και τώρα-και το κερδίζει καταθέτοντας ψυχή κι αλήθεια!
Μια διάλεξη που έδωσε ο Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα για την Τέχνη,τον Θεό,τον Έρωτα,τη Ζωή και τον Θάνατο ήταν η αρχή για να φτιάξει ο Σταμάτης Κραουνάκης μια από τις παραστάσεις-προτάσεις της χρονιάς... Ξέρω κι αγαπώ τον εμπνευσμένο δημιουργό πολλά χρόνια-παιδί ήμουν όταν τον γνώρισα. Έκτοτε δεν σταμάτησα να τον βλέπω να ψάχνει,να ψάχνεται,να ανεβάζει τον πήχη, να τολμά,να ρισκάρει,να βουτά στα βαθιά, να αδιαφορεί για όσους τον...περίμεναν στη γωνία και να τους απαντά μέσω του έργου του αλλά και να προχωρά ευθεία μπροστά, χωρίς να σταματά να μετρά «νίκες».Αυτή του η «νίκη»όμως στο Θέατρο Τέχνης είναι από τις πιο μεγάλες που έχει καταφέρει. Σπεύστε στη Φρυνίχου να τον δείτε να «γίνεται» ο Λόρκα,να διδάσκει μέσω αυτού,να μιλά για την δύναμη της τέχνης και του έρωτα, να... πυρπολείται και να πυρπολεί,να καθηλώνει.

ΣΠΟΥΔΑΙΑ η ερμηνεία του, σπουδαία και η παράστασή του που είναι «ντυμένη» από δέκα μελοποιημένα ποιήματα του Λόρκα από το libro de poemas-έξοχες οι μουσικές του στα δέκα μικρά αυτά «διαμάντια». Στην
μουσική τελετουργία για την Τέχνη, τον Θεό, τον Έρωτα και τον Θάνατο, για τη μαγική αυτή δύναμη, το πνεύμα της γης, που μοιράζει τα αγκάθια της φωτιάς του σε όποιον τα γυρέψει,έχει πολλούς αρωγούς. Την έξοχη μετάφραση του «Ντουέντε»από την σημαντική Ολυμπία Καράγιωργα κατ’ αρχάς.Και την μετάφραση των ποιημάτων από τον Ανδρέα Αγγελάκη. Αλλά κυρίως τους χαρισματικούς και ταλαντούχους Χρήστο Γεροντίδη-Κώστα Μπουγιώτη, παιδιά της Σπείρας του που άνθισαν και καρποφορούν κερδίζοντας τις καλύτερες εντυπώσεις.Οι δύο τους συνομιλούν μαζί του με δεινότητα και ερμηνεύουν συναρπαστικά τα τραγούδια του-μαζί τους κι εκείνος σε κάποια απ’αυτά. Δύο ισχυρές μονάδες σε απόλυτη «χημεία» μαζί του-δεν τους χορταίνεις να μεθούν το κοινό. Σημαντική η συμβολή του Βασίλη Ντρουμπογιάννη-πιάνο- και Γιώργου Ταμιωλάκη-τσέλο-.Μια δουλειά-ψυχής, για την ψυχή.Ένα μεγάλο «δώρο»που αξιωθήκαμε να λάβουμε σε μια σεζόν που δεν υπήρξαν μεγάλες εκπλήξεις, ούτε αρκετές παραστάσεις-προτάσεις. Μετρημένες στα δάκτυλα ήταν,όπως έγραψα στην αρχή.Σταμάτη Κραουνάκη σε ευχαριστούμε για αυτό το «δώρο»!Κι εσένα και τους άξιους συνοδοιπόρους σου.