Το… ράφι και η προίκα της «νύφης του Κοτζιά»

Γράφει ο Ιωάννης Γεωργίου Σαρίδης* Αντί του όρου «εθνικά θέματα» χρησιμοποιώ πλέον τον όρο «εθνική απειλή». Ο λόγος είναι απλός. Πίσω α...

Γράφει ο Ιωάννης Γεωργίου Σαρίδης*

Αντί του όρου «εθνικά θέματα» χρησιμοποιώ πλέον τον όρο «εθνική απειλή». Ο λόγος είναι απλός. Πίσω από κάθε ένα από αυτά τα… «θέματα», που συνηθίζουμε να αποκαλούμε «εθνικά», κρύβεται (όχι και πολύ καλά είναι αλήθεια) η απειλή του τουρκικού αναθεωρητισμού.

Η Τουρκία είναι αυτή που δυναμιτίζει τις σχέσεις μας με την Αλβανία και δεν λυπάται κανένα έξοδο στην προσπάθεια της να διατηρεί υπό τον ασφυκτικό έλεγχο της την εκάστοτε αλβανική κυβέρνηση. Η Τουρκία είναι αυτή που επένδυσε αμύθητα ποσά για να αποκτήσει πρόσβαση στη χρήση του «εργαλείου αλλαγής συνόρων», που έφτιαξε ο Τίτο στη δεκαετία του ’50 και που έμεινε ορφανό έπειτα από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τη δεκαετία του 90. Η Τουρκία κρύβεται ακόμα και πίσω από τις όποιες -αραιές αλλά όχι ανύπαρκτες- βουλγαρικές παραφωνίες. Η Τουρκία εκβιάζει και απειλεί τους Έλληνες μουσουλμάνους της Θράκης. Η Τουρκία διεκδικεί την «συνδιαχείριση» του Αιγαίου. Η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο και κατέχει στρατιωτικά ευρωπαικά εδάφη που δεν της ανήκουν. Τα εθνικά μας θέματα λοιπόν, είναι το εξής ένα: η επιθετικότητα της Τουρκίας.

Μία από τις εκφράσεις της πολύπλευρης τουρκικής απειλής αντιμετωπίζει αυτές τις ώρες ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών. Η επίσκεψη του στο «χωρίς όνομα» αεροδρόμιο των Σκοπίων χαρακτηρίζεται ήδη από πολλούς ως «ιστορική». Η βαρύτητα όμως αυτού του χαρακτηρισμού προκαλεί πολλές ανησυχητικές σκέψεις, ιδιαιτέρως αν λάβουμε υπόψη μας, πως «ιστορικό» χαρακτηρίσαμε και το «βέτο του Καραμανλή στο Βουκουρέστι»… Αυτό που με προβληματίζει δηλαδή είναι πως κανείς δεν μας έχει απαντήσει επισήμως, αρμοδίως, υπευθύνως στο εξής ερώτημα: Τί θα γίνει αν καταρρεύσουν οι συνομιλίες με ευθύνη των Σκοπιανών; Σε τί βαθμό θα δεσμεύεται στο μέλλον η Ελλάδα, από το περιεχόμενο των διαπραγματεύσεων Κοτζιά;

Τα ερωτήματα αυτά έρχονται να προστεθούν σε μια μακρά σειρά άλλων ερωτημάτων, που θέτω ανοιχτά προς αξιολόγηση: Σε τί βαθμό επηρέασαν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 οι θέσεις των πολιτικών κομμάτων για τα εθνικά θέματα; Τί ρόλο έπαιξαν στη συνείδηση των Ελλήνων ψηφοφόρων του Σεπτεμβρίου του 2015 το Σκοπιανό, τα Ελληνοτουρκικά, το Κυπριακό; Πόσοι έπεσαν από τα σύννεφα, όταν αυτό που θεωρούσαν ως νίκη (το βέτο Καραμανλή στο Βουκουρέστι) τους παρουσιάστηκε ως ήττα, ως η «ιστορική στιγμή» που παραδώσαμε το όνομα; Πόσοι ένιωσαν ότι κάτι δεν πάει καλά, όταν είδαν την απαξιωτική στάση της κυβέρνησης απέναντι στα συλλαλητήρια και την αμήχανη στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης καθώς και την ψηφοθηρική στάση όλων των υπολοίπων;

Κανείς δεν αμφισβητεί πως από την τελευταία φορά που εκφράστηκε δημοκρατικά ο ελληνικός λαός μέχρι σήμερα η παγκόσμια γεωπολιτική κατάσταση άλλαξε ραγδαία και δραματικά. Η εκλογή Τράμπ, το Brexit και το αποτυχημένο πραξικόπημα που σκηνοθέτησε ο Ερντογάν άλλαξαν με αποφασιστικό τρόπο τις ισορροπίες στα Βαλκάνια και τη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Και η Ελλάδα βρέθηκε ξαφνικά αντιμέτωπη με το σύνολο των «ανοιχτών της θεμάτων», δεσμευμένη από το παρελθόν της και τις πράξεις ή τις παραλείψεις των αποτυχημένων μεταπολιτευτικών ελληνικών κυβερνήσεων. Από την πρώτη μέρα που συνειδητοποίησα πως ασκούνται ισχυρές πιέσεις στην Ελλάδα για να προχωρήσει σε εξεύρεση λύσης στο Σκοπιανό, προσπαθώ να πάρω απάντηση στο εξής ερώτημα: Αποτελεί η χρήση του ονόματος -από μόνη της- όχημα αλυτρωτισμού; Κανείς -ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο υπουργός Εξωτερικών, ούτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης- δεν έχουν απαντήσει δημοσίως -μέχρι σήμερα- σε αυτή την ερώτηση. Κανείς δεν τολμά να το κάνει καθώς η απάντηση είναι αυτονόητη. Και μόνο το γεγονός πως επιμένουν στη χρήση ενός ονόματος που δεν τους ανήκει, αποδεικνύει πως θέλουν να παραμείνουν όπως τους έφτιαξε ο Τίτο: ένα εργαλείο πολέμου, ένα εργαλείο αναθεωρητισμού των βαλκανικών συνόρων.

Κατά τη γνώμη μου, ο μόνος τρόπος για να πεισθούν οι Έλληνες πως δεν έχουν εχθρούς στα βόρεια σύνορα τους είναι να ξεχάσουν οι Σκοπιανοί -μία και καλή- τη λέξη Μακεδονία. Θα αποδειχτεί η βαρύτητα της άποψης αυτής σύντομα, στις επόμενες εκλογές, όπου είναι βέβαιο πως οι θέσεις των κομμάτων για τα «εθνικά θέματα» θα παίξουν αποφασιστικό ρόλο. Έχει σημασία λοιπόν, πριν από τις επόμενες εκλογές, οι Έλληνες να είναι καλά ενημερωμένοι. Για αυτό θα πρέπει να μας πουν εγκαίρως οι κύριοι Τσίπρας και Κοτζιάς τί προίκα δίνουν στη νύφη και τί θα γίνει με αυτή την προίκα, ΑΝ Η ΝΥΦΗ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΟ ΡΑΦΙ;

Δήλωση Υπ.Εξ κ.Κοτζιά στο REUTERS στις 20/02/2018
«Σήμερα δεν πάμε να βαφτίσουμε αυτό το κράτος. Αυτό το κράτος εμπεριέχει τη λέξη Μακεδονία και μάλιστα για 140 κράτη χωρίς επιθετικό προσδιορισμό. Σήμερα αυτό που κάνουμε είναι ο γάμος. Είναι σαν μια ωραία κυρία που έρχεται στο γάμο και αναρωτιέται αν στο επίθετο της θα προσθέσει και το επίθετο του ανδρός της»

*Ο Ιωάννης Γεωργίου Σαρίδης είναι βουλευτής Α Θεσσαλονίκης με την Ένωση Κεντρώων