Γερμανικός Τύπος: Ο Τσίπρας δεν θα έπρεπε να χαίρεται και τόσο

Το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα που πέτυχε η Ελλάδα το 2017 δεν περνά απαρατήρητο από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης. «Η Ελλάδα ξεπερνά τους...

Το υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα που πέτυχε η Ελλάδα το 2017 δεν περνά απαρατήρητο από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης.
«Η Ελλάδα ξεπερνά τους στόχους που είχαν τεθεί», γράφει η ιστοσελίδα της γερμανικής δημόσιας τηλεόρασης ARD (tagesschau.de), επισημαίνοντας ότι «η Ελλάδα πέτυχε πλεόνασμα επτά δισ. ευρώ, ξεπερνώντας έτσι αισθητά τους όρους των δανειστών. Το πρωτογενές πλεόνασμα ήταν υπερδιπλάσιο από τον απαιτούμενο στόχο».
Το δημοσίευμα υπενθυμίζει ότι η Ελλάδα είχε υπερβεί αισθητά τους στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα και το 2016 (3,9%) και επισημαίνει ότι «οι όροι για το πρωτογενές πλεόνασμα είναι επίμαχοι. Επικριτές φοβούνται ότι με αυτόν τον τρόπο ανακόπτεται η ανάπτυξη».
Το περιοδικό Focus σχολιάζει στην ηλεκτρονική του έκδοση ότι «η Ελλάδα κατάφερε να εκπλήξει τους διεθνείς δανειστές. Στη διαδικασία της δημοσιονομικής εξυγίανσης για το 2017 ξεπέρασε αισθητά τους στόχους που είχαν τεθεί».
Κι ενώ η πλειοψηφία των δημοσιευμάτων εξαίρει τις αριθμητικές επιδόσεις της Ελλάδας, η αριστερή εφημερίδα Neues Deutschland, σχολιάζει ότι «ο Τσίπρας δεν θα έπρεπε να χαίρεται και τόσο» για το γεγονός ότι η Ελλάδα ξεπέρασε αισθητά τον στόχο του 1,75% που είχε συμφωνηθεί με τους δανειστές. «Βεβαίως πρωτεύων στόχος του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ είναι να τα βγάζουν πέρα από τον Αύγουστο χωρίς τα δάνεια της τρόικας. Ότι αυτός ο δρόμος δεν ήταν εύκολος και ότι τόσο ο Τσίπρας όσο και οι υπουργοί του αναγκάστηκαν να πιουν πολλά πικρά ποτήρια, είναι γνωστό. (…) Ωστόσο υπάρχει και μια δεύτερη, σκοτεινή όψη του νομίσματος. Με αυτήν ήρθε αντιμέτωπος κατά πρόσωπο ο Τσίπρας τη Δευτέρα: Τα συνδικάτα καλούν σε απεργία κατά της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ. Και δεν πρόκειται για την πρώτη κοινωνική διένεξη που αντιμετωπίζει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ως αριστερό κόμμα που είναι, αυτό θα πρέπει να τον βάλει σε σκέψεις», σχολιάζει η εφημερίδα, τονίζοντας ότι ο Τσίπρας και οι περί αυτόν «ίσως θα πρέπει να παραδεχθούν ότι το παράκαναν με την τακτική τους να εκπληρώνουν τις επιθυμίες των δανειστών και θα πρέπει να θυμηθούν γιατί είχαν εκλεγεί κάποτε: ως κοινωνική εναλλακτική ενάντια στην επιβολή της λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων».