Τα "μυστικά" της συγκατοίκησης Καμμένου - Κουβέλη...

Έχει πολλές πτυχές -και κυρίως αθέατες- η τοποθέτηση του Φ. Κουβέλη στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας στη θέση του αναπληρωτή υπουργού και η ...

Έχει πολλές πτυχές -και κυρίως αθέατες- η τοποθέτηση του Φ. Κουβέλη στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας στη θέση του αναπληρωτή υπουργού και η «παράδοση» του ελέγχου των Ενόπλων Δυνάμεων στα χέρια του. Εκτός όμως από τους κινδύνους που συνεπάγεται αυτό για την εθνική ασφάλεια της χώρας, υπάρχει και η «μικροπολιτική» λογική με την οποία κινήθηκε ο Τσίπρας ο οποίος όπως είναι πια γνωστό θέτει σε απόλυτη προτεραιότητα την εξυπηρέτηση της δικής του προσωπικής στρατηγικής ακόμη κι όταν αυτό παράγει καταστροφικές συνέπειες για την πατρίδα και την ελληνική κοινωνία… 

Ακόμη και η κατακραυγή που ξεσηκώθηκε, το τρολάρισμα και το γενικό κράξιμο από το βράδυ της περασμένης Τετάρτης αφήνουν «αδιάφορο» τον κ. Τσίπρα, στην κατάσταση που βρίσκεται, προκειμένου να κάνει τα παιχνίδια του. Είναι μια κατάσταση απελπισίας και γενικού αδιεξόδου αυτή που βιώνει ο κ. Τσίπρας και γι αυτό, παρά το «γλέντι» που έχει ανάψει σε βάρος του, προσπαθεί να κάνει ορισμένες τελευταίες κινήσεις διαφυγής.

Τον Φ. Κουβέλη προγραμμάτιζε να τον βάλει ούτως η αλλιώς στην κυβέρνηση αφού κι εκείνος «σερνόταν» με όλα τα σάλια του να έχουν βγει έξω, εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, για να πάρει μια θέση. Μια οποιαδήποτε θέση. Υπουργού, υφυπουργού, κλητήρα, θυρωρού…

Η ευκαιρία δόθηκε τώρα και η «καραμπόλα» έγινε με το υπουργείο Εθνικής Άμυνας αφού στη θέση του Μουζάλα ο Τσίπρας είχε αποφασίσει να βάλει τον «δικό του» -και καθαρά κομματικό- Βίτσα για να διαχειρίζεται τα τεράστια κονδύλια του μεταναστευτικού. Με αυτό κριτήριο έγινε η αλλαγή προσώπου στο συγκεκριμένο υπουργείο. Οι ΜΚΟ και το πάρτι εκατοντάδων εκατομμυρίων ήταν ανέκαθεν η αγαπημένη ασχολία των Συριζαίων που έβλεπαν τον –ούτως ή αλλιώς αποτυχημένο- Μουζάλα ως παρείσακτο, που είχε μπει στα «δικά τους χωράφια»…

Ο Π. Καμμένος έχει γίνει «τούρμπο» με την τοποθέτηση του Κουβέλη κι αυτό είναι πλέον -όσον αφορά τις ενδοκυβερνητικές ισορροπίες- το παιχνίδι που έχει ενδιαφέρον. Και με τον Βίτσα δεν τα πήγαινε καλά αλλά οι σχέσεις με αυτόν είχαν καταστεί απλώς «ουδέτερες» και συγκατοικούσαν. Με τον Κουβέλη το πράγμα αλλάζει διότι, πέρα από όλα τα άλλα, ο Τσίπρας τον έβαλε εκεί -και όχι σε κάποιο άλλο πόστο που θα το δεχόταν οπωσδήποτε- γιατί θέλει να κοντύνει, ή να … «αδυνατίσει», τον …συγκυβερνήτη του Καμμένο! Ακριβώς…

Στην κατάσταση που βρίσκεται ο κ. Τσίπρας, με αυτόν τον μίνι ανασχηματισμό έθεσε σε εφαρμογή μια στρατηγική σταδιακής αποδυνάμωσης του κυβερνητικού του εταίρου έχοντας στο νου του την …επόμενη ημέρα. Αν ο ανασχηματισμός ήταν πιο ευρύς και δεν γινόταν υπό «έκτακτες συνθήκες» λόγω του θέματος της Αντωνοπούλου και του Παπαδημητρίου, θα έμπαιναν στην κυβέρνηση και κάποιοι πρώην πασόκοι, που έχουν προσεγγίσει τον ΣΥΡΙΖΑ όπως η Ξενογιαννακοπούλου. Αν προλάβει να κάνει κι άλλον ανασχηματισμό, θα μπουν την επόμενη φορά.

Αυτό που επιδιώκει ο Τσίπρας είναι να δώσει την εντύπωση ότι τώρα που δήθεν «τελειώνουμε με τα μνημόνια» εν όψει του Αυγούστου, στρέφεται πάλι προς τα …αριστερά δίνοντας τέλος στην προνομιακή συνεργασία με τους ΑΝΕΛ. Αυτό, δεν ακούγεται ως ένα εύσχημο άδειασμα του Καμμένου; Ακριβώς αυτό είναι…

Βλέποντας ότι θα χάσει τις εκλογές ο Τσίπρας, δεν τον έχει ανάγκη πια. Αντιθέτως τον αντιμετωπίζει πλέον ως βαρίδι. Θεωρείται πλέον αμφίβολο και αν θα τον στεγάσει πια στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, όπως λεγόταν αρχικά. «Πάνο, μπορείς και μόνος σου…» θα του πει. Αυτό που θέλει ο Τσίπρας είναι για την επόμενη ημέρα των εκλογών να μπορεί να λέει ότι ο ίδιος εκφράζει την «κεντροαριστερά» και ότι συσπειρώνει γύρω του τις δυνάμεις και τα πρόσωπα που κινούνται στο χώρο αυτό και «απέναντι» τόσο στη ΝΔ όσο και στη δεξιά…

Και προσέξτε: Αυτή την «απαγκίστρωση» από τον Καμμένο την κάνει σταδιακά και …χειρουργικά όπως με τον ίδιο τρόπο εξολόθρευε τα προηγούμενα χρόνια και όλους τους εσωκομματικούς αντιπάλους του. Από τον Αλαβάνο μέχρι τον Λαφαζάνη και την Κωνσταντοπούλου. Σειρά πήρε τώρα ο Καμμένος. Έτσι και τώρα σηματοδοτεί σημειολογικά στην αρχή την αποδυνάμωση του αρχηγού των ΑΝΕΛ υποχρεώνοντας τον να μοιραστεί την ηγεσία και διοίκηση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας με αυτόν με τον οποίον βρίζονταν με τον χειρότερο τρόπο.

Τι περιθώρια έχει να αντιδράσει ο Καμμένος; Στην πραγματικότητα, δεν έχει κανένα. Είναι στριμωγμένος στο δικό του αδιέξοδο. Ακόμη και «μαγκιές» να κάνει με τα εθνικά θέματα, μόνο στα λόγια μπορεί να περιοριστεί, όπως άλλωστε συμβαίνει και μέχρι σήμερα.

Και για όποιον ...δεν κατάλαβε, ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Π. Ρήγας μετέφερε την κομματική γραμμή με τη δήλωση - προαναγγελία:«Έχουμε εξηγήσει πολλές φορές ότι με τους ΑΝΕΛ έχουμε συμφωνήσει σε ένα πράγμα: Να τελειώσουμε την υπόθεση της εξόδου της Ελλάδας από την κρίση και την επιτροπεία...».

«Το τελευταίο του χαρτί δεν θα ήταν για τον Καμμένο να ρίξει ή τουλάχιστον να απειλήσει ότι θα ρίξει, με κάποια αφορμή, την κυβέρνηση;» ρώτησα άνθρωπο που ξέρει το παρασκήνιο. Και η γεμάτη νόημα απάντησή του: «Κατηγορηματικά όχι! Ο,τι και να λέγεται δημοσίως, η Φώφη είναι έτοιμη αν χρειαστεί να μπει στο παιχνίδι και να στηρίξει μια …έκτακτη κατάσταση!».
Άρα, ο Καμμένος θα μείνει εκεί να βράζει μέχρι τέλους κι αυτός στο ζουμί του…

Μ. Γιαλούρος