Παιχνίδια με τη φωτιά και πολιτικό ντόμινο...

Ο πρώτος και άμεσος στόχος της κυβέρνησης να σκεπάσει επικοινωνιακά το πρωτοφανές σε όγκο και παλμό εδώ και δεκαετίες συλλαλητήριο της Κυ...

Ο πρώτος και άμεσος στόχος της κυβέρνησης να σκεπάσει επικοινωνιακά το πρωτοφανές σε όγκο και παλμό εδώ και δεκαετίες συλλαλητήριο της Κυριακής και τον ξεσηκωμό για την Μακεδονία, βγάζοντας σε αυτή τη φάση στην επιφάνεια το σκάνδαλο της Novartis, τουλάχιστον μέχρι στιγμής έχει επιτευχθεί.

Αυτό αφορά βεβαίως περισσότερο την επικαιρότητα όπως διαμορφώνεται από τα μέσα ενημέρωσης, κανάλια κλπ. Αυτές τις τρεις ημέρες, εγώ τουλάχιστον, διαπιστώνω ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου «παρακολουθεί» μεν τις εξελίξεις αλλά δεν αποπροσανατολίζεται ούτε από τα εθνικά ούτε από τα οικονομικά θέματα και δεν «τσιμπάει» σε αυτή την προσπάθεια. Και σίγουρα δεν υπάρχει καμιά αναλογία με το παρελθόν όταν οι κινήσεις αποπροσανατολισμού από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, κάθε φορά που ζορίζονταν και βρίσκονταν σε αδιέξοδο, απέδιδαν πολύ περισσότερο…

Αυτή διαφορά κάνει ήδη αρκετούς να εκτιμούν ότι το σήριαλ της Novartis, όσο κι αν ξεκίνησε πολύ εντυπωσιακά, δεν θα έχει μεγάλη «επικοινωνιακή» διάρκεια σε σύγκριση μάλιστα με προηγούμενες υποθέσεις όπως της Siemens που όταν έσκασε πριν από μια περίπου δεκαετία κυριάρχησε επί πολλούς μήνες στην επικαιρότητα.

Στην περίπτωση αυτή, φαίνεται ότι πολλά από τα «πυρομαχικά» που κρύβει η δικογραφία των 7.000 σελίδων καταναλώνονται γρήγορα και -ύστερα από τον πρώτο αιφνιδιασμό με τα εμπλεκόμενα πρόσωπα- οι «αντιμαχόμενες πλευρές» έχουν βρει καθεμιά την καραμέλα της: «Τα πιάσατε» λένε οι μεν, «στήσατε σκευωρία» απαντούν οι δε. Όλα τα υπόλοιπα μετατρέπονται σε λεπτομέρειες…

Ο κίνδυνος να γνωρίσει κάμψη σε σύντομο χρονικό διάστημα το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης για την υπόθεση, να επέλθει κούραση, είναι υπαρκτός αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κυβερνητική προπαγάνδα κινείται κατά βάση με βραχυπρόθεσμο ορίζοντα, συχνά ακόμη και εικοσιτετραώρων. Ούτε καν εβδομάδων. Υπάρχει ο γενικός στόχος «να ελέγχει τα πάντα» ο ΣΥΡΙΖΑ, ως καθεστώς που λειτουργεί, αλλά στα επιμέρους θέματα η τακτική χαράσσεται επί «καθημερινής» βάσης από τους μηχανισμούς του Μεγάρου Μαξίμου.

Έτσι αυτό που αναμένεται τώρα είναι να διαπιστωθεί αν υπάρχει κι άλλο «υλικό», σε αυτήν ή διαφορετικές υποθέσεις σκανδάλων που βρίσκονται στα συρτάρια και περιμένουν τη …σειρά τους, ώστε να αναζωπυρωθεί πάλι το ενδιαφέρον μόλις φανεί ότι πάει να κοπάσει. Ή αν το υλικό εξαντλείται στις συγκεκριμένες καταθέσεις των τριών προστατευομένων μαρτύρων οι οποίοι, όπως είπε ο Πολάκης, είναι πρώην στελέχη της φαρμακευτικής εταιρείας που πιάστηκαν για αδικαιολόγητο πλουτισμό και «κελάηδησαν» για να έχουν καλύτερη ποινική αντιμετώπιση.

Το επόμενο διάστημα πάντως ο -πολιτικός- καβγάς θα γίνεται σίγουρα για το αν λένε την αλήθεια και μπορούν να το αποδείξουν ή αν είναι «στημένοι ψευδομάρτυρες». Ένα δεύτερο στοιχείο αφορά τη στάση που θα τηρήσουν ως προς τις καταγγελίες οι εμπλεκόμενοι -και κυρίως οι πολιτικοί- όταν το κουβάρι αρχίσει να ξετυλίγεται περισσότερο. Ο καθένας θα προσπαθήσει να σώσει το δικό του τομάρι που είναι και το πιθανότερο ή θα ακολουθήσουν μια κοινή τακτική; Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί υπάρχουν και τα «μικρά ψάρια» που δεν είναι πολιτικοί, αλλά στελέχη, υπηρεσιακοί παράγοντες, γιατροί κλπ, που αν καταλάβουν ότι εγκαταλείπονται στην τύχη τους, μπορεί να ανοίξουν κι αυτοί το στόμα τους και να έχουμε νέες αποκαλύψεις και γλέντια…

Αυτό το πρόβλημα, σε ένα άλλο επίπεδο, άρχισε να εκδηλώνεται ήδη στη ΝΔ όπου η πλευρά του Σαμαρά και του Άδωνι θεωρεί ότι η επίθεση εναντίον τους έχει και «καραμανλικό» δάκτυλο την ώρα μάλιστα κανείς από το περιβάλλον του Ραφηνάτου δεν μπήκε στο κάδρο του σκανδάλου για την περίοδο της γαλάζιας διακυβέρνησής του. Ακόμη και η περίπτωση Αβραμόπουλου, ως υπουργού Υγείας μέχρι το 2009, πάει να αποσυνδεθεί από τον Καραμανλή δεδομένων και των οριακών προσωπικών τους σχέσεων μετά την ιστορία στο Διόνυσο το 2000…

Αν υπάρχει επομένως μια πρώτη παρενέργεια σε πολιτικό επίπεδο, αυτή είναι το γεγονός ότι η σύγκρουση με τους καραμανλικούς παίρνει πλέον άλλη, μεγαλύτερη, διάσταση. Ταυτόχρονα η πλευρά του Μητσοτάκη είναι αναγκασμένη να στηρίξει Σαμαρά και Γεωργιάδη –και μόνον αυτούς- αλλά κάτι τέτοιο σημαίνει ότι μπορεί να έχει και τεράστιο κόστος. Η γραμμή της «πολιτικής συνωμοσίας» είναι κατ’ ανάγκην γραμμή άμυνας την ώρα που το ηθικό στο γαλάζιο στράτευμα έχει πέσει πάλι στο ναδίρ. Φοβισμένος ο Μητσοτάκης, ταυτίζεται με τους εμπλεκόμενους όταν ακόμη κι ο Ανδρέας Παπανδρέου, τότε που έσκασε το σκάνδαλο Κοσκωτά στο οποίο είχε ανάμειξη, τραβήχτηκε κι άφησε τον Μένιο Κουτσόγιωργα να το φορτωθεί μόνος του…

Ανάλογη είναι η κατάσταση που αναπτύσσεται και στο ΠΑΣΟΚ. Η πλευρά της Γεννηματά αποφεύγει να εκτεθεί, αφού βολεύεται από τις εξελίξεις για να «ξεφορτωθεί» τους βενιζελολοβέρδους όπως κάνει και το Ποτάμι που θεωρεί την ευκαιρία κατάλληλη για να πάρει αυτό την «εκπροσώπηση» του «ακραίου κέντρου», όπως αποκαλούνται μεταξύ τους….

Μπορεί να παίζει με τη φωτιά λοιπόν η κυβέρνηση κινδυνεύοντας να καεί κι από αυτήν στο τέλος αλλά πολιτικό ντόμινο θα έχουμε ούτως ή αλλιώς. Ας το παρακολουθήσουμε…

Μ. Γιαλούρος