ΑΥΤΗ ΤΟ ΦΟΡΑ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΧΑΣΕΙ

Του Μάξιμου Σενετάκη*  Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο ...ανυπότακτος επαναστάτης Αλέξης Τσίπρας πιέζεται από Ουάσινγκτον και...

Του Μάξιμου Σενετάκη* 

Όσο κι αν προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο ...ανυπότακτος επαναστάτης Αλέξης Τσίπρας πιέζεται από Ουάσινγκτον και Βερολίνο να λύσει το Σκοπιανό τώρα, δεν τα καταφέρνουν. Γιατί πολύ απλά το “αφήγημα” μπάζει από πολλές πλευρές και προσβάλλει την κοινή λογική κάθε νοήμονος πολίτη.

Από που κι ως που υπάρχει “παράθυρο ευκαιρίας” για λύση στο Σκοπιανό;

Πρώτον διότι ουδεμία πίεση υφίσταται – πέραν της διαχρονικής προτροπής των Συμμάχων να υπάρξει κάποτε, μια λύση. Κάποτε...

Δεύτερον διότι πως είναι δυνατό ο άνθρωπος που θα έπαιζε τα νταούλια και θα χόρευε η Ευρώπη, τώρα “πιέζεται” και εμφανίζεται επισπεύδων για μια λύση μη συμβατή με την πάγια ελληνική θέση; Τι απέγινε ο αντιαμερικανός/αντιγερμανός, αντισυμβατικός αριστερός κ. Τσίπρας; Μετατράπηκε σε συμβιβασμένο φιλοαμερικάνο/φιλογερμανό, πρόθυμο να υπακούσει σε προτροπές; Έτοιμο να υποκύψει σε πιέσεις; Και τι έγινε ο ...σκληρός διαπραγματευτής; Τον μαλάκωσε η ζεστασιά της πρωθυπουργικής καρέκλας;

Αλλά ακόμα κι αν η “συγκυρία είναι ευνοϊκή”...

Αλλά ας υποθέσουμε ότι είναι έτσι. Ας υποθέσουμε ότι η “ευκαιρία” που δημιουργείται αυτή την εποχή στο Σκοπιανό, είναι κατασκευή “αφόρητων πιέσεων” εξωτερικών παραγόντων. Ουδεμία έκπληξη.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια ελληνική κυβέρνηση γίνεται αποδέκτης εξωτερικών “πιέσεων”. Είναι αναμενόμενο (και ιστορικά καταγεγραμμένο) η Ουάσινγκτον (ή/και το Βερολίνο) να αποζητά τον έλεγχο των Βαλκανίων, ώστε να αναχαιτίζει την ρωσική επιρροή. Όμως, ο χοντροκομμένος τρόπος που κάποιες φορές το πράττει οδηγεί στα τελείως αντίθετα αποτελέσματα. Οδηγεί στην αστάθεια με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τα συμμαχικά συμφέροντα. Πλείστα τα παραδείγματα...

Εδώ λοιπόν είναι που μια υπεύθυνη ελληνική ηγεσία οφείλει να εστιάσει. Για αυτό υπάρχει η διπλωματία. Κι εδώ κρίνεται η επιδεξιότητα και ικανότητα της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας.

Κόκκινη γραμμή ο αλυτρωτισμός

Μέχρι σήμερα λοιπόν, η Αθήνα έπειθε τους Συμμάχους πως η Ελλάδα είναι παραγωγός ασφάλειας στην περιοχή. Έπειθε πως ο αλυτρωτισμός (από όπου κι αν προέρχεται) είναι εστία συγκρούσεων και αποσταθεροποίησης – σημερινών και μελλοντικών. Για αυτό και ήταν αμετακίνητη στο ζήτημα του αλυτρωτισμού των Σκοπίων. Διότι...

αν η Ελλάδα νομιμοποιήσει τον ...μακεδονικό αλυτρωτισμό με μια λύση που θα τον υποθάλπει θα ανοίξει την όρεξη για την εκδήλωση του υφέρποντος αλβανικού – ίσως ακόμα και βουλγαρικού αλυτρωτισμού.

Συνεπώς, καμία συζήτηση επ’ αυτού. Το θέμα του αλυτρωτισμού είναι “κόκκινη γραμμή” όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για τη Συμμαχία ευρύτερα... Το πως διευθετείται τώρα το ζήτημα του αλυτρωτισμού σηκώνει συζήτηση. Αλλά νομίζω ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να καταλάβει κανείς πως με τον όρο Μακεδονία ή παράγωγο του για την ονομασία της γειτονικής χώρας, το μικρόβιο του αλυτρωτισμού δεν καταπολεμείται. Ακόμα κι αν πειστούν τα Σκόπια να αλλάξουν το Σύνταγμα τους. Για αυτό κι ο κόσμος ξεσηκώνεται. Γιατί καταλαβαίνει το αυτονόητο. Γιατί αντιλαμβάνεται τον εμπαιγμό. Γιατί διαισθάνεται τον κίνδυνο της μεθόδευσης μιας άλλης λύσης.

Κι αναρωτιέται ένας λογικός άνθρωπος. Μα, αυτό που αντιλαμβάνεται το 87% του ελληνικού λαού, δεν το αντιλαμβάνεται ο Πρωθυπουργός της χώρας;

Για το βαθμό αντιληπτικότητας του κ. Τσίπρα δεν ορκίζομαι. Πόσο μάλλον που απερίφραστα ο ίδιος και το κόμμα του, έχουν αποδεχθεί τον ...Μακεδονισμό των γειτόνων. Πόσο μάλλον που έχουν διαδηλώσει υπέρ του ...δικαιώματος τους να αποκαλούν “Μακεδονία” το κράτος τους. Άρα οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Δεν καταλαβαίνουν τους εθνικούς κινδύνους που εγκυμονούν οι απόψεις τους...

Πρώτος στόχος ο αποπροσανατολισμός της κοινωνίας

Για τον πολιτικό καιροσκοπισμό του κ. Τσίπρα όμως, θα ορκιζόμουν. Άνοιξε το θέμα για να αποπροσανατολίσει τη δημόσια συζήτηση – όχι γιατί πιέστηκε από τους ξένους. Ούτε επειδή άνοιξε “παράθυρο ευκαιρίας” για επίλυση του θέματος. Ήθελε να πάει τη συζήτηση αλλού, από τη στιγμή που το αφήγημα της “καθαρής εξόδου” από τα μνημόνια πάει στο καλάθι των αχρήστων. Από τη στιγμή που το αφήγημα της “δίκαιης ανάπτυξη” πάει κι αυτό στο καλάθι των αχρήστων. Κι αναζητούσε ως μοναδική, πλέον, ...έξοδος μια επιτυχία στα εθνικά. Στο Κυπριακό δεν του βγήκε. Ο Νίκος Κοτζιάς την ύστατη στιγμή έβαλε την εθνική κόκκινη γραμμή. Καμία λύση του Κυπριακού χωρίς αποχώρηση του Αττίλα από το νησί. Καμία λύση χωρίς άρση του δικαιώματος των εγγυητριών δυνάμεων.

Στο Σκοπιανό ο Αλέξης Τσίπρας είδε την “ευκαιρία”. Να κλείσει το θέμα, όχι να το λύσει. Να εμφανιστεί ως εθνικός ηγέτης! Ούτε εδώ του βγαίνει όμως...

Δεύτερος στόχος ο εθνικός διχασμός

Αρχικά, πόνταρε στην κόπωση του κόσμου. Δεν ανέμενε την αντίδραση του.

Όμως, ο κόσμος αυτόκλητα βγήκε στους δρόμους. Παρά τους αυτόκλητους ιεροκήρυκες του (υπερ)πατριωτισμού και πέρα από κόμματα ο κόσμος διαδήλωσε για το αυτονόητο. Πλημμύρισε τη Θεσσαλονίκη και κράτησε τη γαλανόλευκη ψηλά. Βροντοφώναξε “η Μακεδονία είναι Ελλάδα”.

Η παρουσία και η φωνή του λαού, τρομοκράτησε τους κυβερνώντες. Ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκαν ενώπιον σε ένα φαινόμενο που πρώτη φορά καλούνταν να αντιμετωπίσουν. Τα συλλαλητήρια, συνήθως τα προκαλούσαν εκείνοι και για ασήμαντους λόγους. Τώρα θα έπρεπε να τα υποστούν εναντίον τους για ένα εθνικό ζήτημα.

Μπροστά στην προοπτική η φωνή λαού να γίνει οργή Θεού στην Αθήνα στις 4 Φεβρουαρίου, η κυβερνητική προπαγάνδα μπήκε σε λειτουργία. Χωρίς το παραμικρό αίσθημα εθνικής ευθύνης ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε και πάλι να καλλιεργεί τον εθνικό διχασμό. Απροκάλυπτα τα στελέχη του προσπαθούν να χωρίσουν τους Έλληνες ανάμεσα σε “προοδευτικούς” και “υπερπατριώτες”. Ξαφνικά, άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, κάθε ηλικίας, έγιναν ακροδεξιοί, εθνικιστές και πατριδοκάπηλοι. Οι νοσηροί εγκέφαλοι της κυβερνητικής αποκαλύφθηκαν. Το οφθαλμοφανές ψεύδος που διακινούν δεν θα περάσει.

Ο ελληνικός λαός δεν θα διχαστεί. Θα ενωθεί. Η απάντηση θα έρθει στις 4 Φεβρουαρίου!

Τρίτος στόχος η διάσπαση της ΝΔ

Παράλληλα, επένδυσε στην προοπτική διάσπασης της ΝΔ. Απέτυχε και εδώ. Η ΝΔ δεν διασπάστηκε. Αντιθέτως ενώθηκε σε μια κοινή γραμμή. Δηλαδή:

α. Λύση “πακέτο”. Όχι “σαλαμοποίηση” και κατακερματισμό της λύσης με αβέβαια στάδια μελλοντικής εφαρμογής. Αυτά που προωθεί η κυβέρνηση κι ο κ. Νίμιτς απορρίπτονται.

β. Ενιαία και αδιαίρετη λύση όνομα – χρήση erga omnes (χρήση έναντι όλων) – αλυτρωτισμός.

γ. Δεν υφίσταται ευνοϊκή συγκυρία για επίλυση. Καλύτερα μη λύση τώρα, για μια λύση που θα δικαιώνει τις ελληνικές θέσεις και θα διασφαλίζει το εθνικό συμφέροντα, αργότερα. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το είπε ξεκάθαρα, δίνοντας κι αυτός το δικό του στίγμα: “Δεν θα διχάσω τους Έλληνες για να ενώσω τους Σκοπιανούς”.

Το Σκοπιανό (επαν)ένωσε τη ΝΔ

Η γραμμή του προέδρου της ΝΔ, συμπυκνώνει τη γραμμή των προκατόχων του και δικαιώνει τις προσπάθειες τους.

Δικαιώνεται ο Αντώνης Σαμαράς

Δικαιώνει τον Αντώνη Σαμαρά που πρώτος έβαλε το θέμα στις πραγματικές του διαστάσεις και πλήρωσε πολιτικά το τίμημα της εμμονής του: όχι όνομα με τον όρο Μακεδονία ή παράγωγό του. Μια εμμονή που έγινε απόφαση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών το 1992 και δέσμευσε διαχρονικά όλο (πλην ΚΚΕ) το πολιτικό σύστημα.

Δικαιώνεται ο Κώστας Καραμανλής

Δικαιώνει τον Κώστα Καραμανλή που στο Βουκουρέστι και στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ πέτυχε μια διπλωματική νίκη, χωρίς να παραβιάσει την κόκκινη γραμμή του 1992!!!

α. Επέβαλε τη χρήση έναντι όλων (erga omnes) που είναι το κλειδί για το ζήτημα του αλυτρωτισμού. Η εσωτερική χρήση του ονόματος υποχρεώνει τους Σκοπιανούς να αλλάξουν το Σύνταγμα τους και να αφαιρέσουν τα αλυτρωτικά στοιχεία – όπως αυτά προσδιορίστηκαν για πρώτη φορά το 1991 με την ανακήρυξη του νεοσύστατου κρατιδίου.

β. Επέβαλε την ομόφωνη δέσμευση των Συμμάχων να μην ανοίξουν το δρόμο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων αν προηγουμένως τα Σκόπια δεν επιλύσουν διμερώς το θέμα με την Ελλάδα. Δηλαδή η Ελλάδα κρατάει το κλειδί της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ!

Σύνθετη ονομασία δεν σημαίνει υποχρεωτικά Μακεδονία

Σε ό,τι αφορά στην περιβόητη “σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό” με την οποία συμφώνησε η ελληνική κυβέρνηση το 2008 (το διπλωματικό αντάλλαγμα Καραμανλή έναντι των παραπάνω δυο), ουδόλως σηματοδοτεί την αποδοχή εκ μέρους του τη χρήση του όρου Μακεδονίας ή παραγώγου του. Σε κανένα επίσημο έγγραφο δεν αναφέρεται πως η Ελλάδα έχει αποδεχθεί το Μακεδονία στη σύνθετη ονομασία.

Με τους διπλωματικούς ελιγμούς του στο Βουκουρέστι ο Κώστας Καραμανλής διατήρησε απαραβίαστη την εθνική γραμμή!

Με άλλα λόγια, σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό μπορεί να υπάρξει χωρίς το Μακεδονία. π.χ. Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία ή Βαλκανική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία. Ιδού ο γεωγραφικός προσδιορισμού της σύνθετης ονομασίας... Ιδού πεδίον δόξης για τον ...ικανό διαπραγματευτή Αλέξη Τσίπρα να φέρει λύση εθνικά συμφέρουσα.

Αυτός είναι ο πήχης των εθνικών προσδοκιών. Τίποτα λιγότερο!

κ. Τσίπρα σας ευγνωμονούμε!

Υ.Γ. Θα πρέπει λοιπόν να είμαστε ευγνώμονες στον κ. Τσίπρα!
Από τη μια πλευρά, με την μικρόνοια και τον καιροσκοπισμό του ένωσε το λαό πίσω από ένα εθνικό ζήτημα υψίστης σημασίας. Του έδωσε την αφορμή να εκφράσει συνολικά το θυμό του για την καταστροφική του πολιτική στα τρία χρόνια της διακυβέρνησης του.
Από την άλλη, με τα μικροπολιτικά του παιχνίδια απέδειξε στους θιασώτες της συναίνεσης, της συνεννόησης, της πολιτικής ορθότητας και της μετριοπάθειας που δεν είναι άξιος της εμπιστοσύνης τους – πόσο μάλλον της όποιας πολιτικής τους στήριξης.

* Ο Μάξιμος Σενετάκης είναι τ. Βουλευτής ΝΔ Ηρακλείου, Ειδικός Σύμβουλος Προέδρου ΝΔ για θέματα ανάπτυξης Κρήτης