Θ. Μαυρίδης Βγάζουμε εφημερίδα στην εποχή των τεράτων... Την Δευτέρα θα κρατάτε στα χέρια σας μία νέα εφημερίδα, τον Φιλελεύθερο...
Βγάζουμε εφημερίδα στην εποχή των τεράτων...
Την Δευτέρα θα κρατάτε στα χέρια σας μία νέα εφημερίδα, τον Φιλελεύθερο. Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με ένα παράτολμο εγχείρημα. Όπως έγραψε στο Facebook ο συνεργάτης Ανδρέας Μπελιμπασάκης, βγάζουμε μία εφημερίδα στην εποχή των τεράτων. Έτσι είναι. Δεν ξέρω αν θα πετύχουμε. Ξέρω, όμως, ότι θα σας αρέσει! Ή τουλάχιστον θα δείτε ότι δουλέψαμε σκληρά για αυτό.
Περισσότεροι από εξήντα δημοσιογράφοι, επιστήμονες και δημοσιολόγοι προσπάθησαν να βγάλουν τον καλό τους εαυτό. Προσπάθησαν να δημιουργήσουν μία τίμια εφημερίδα. Η αρχική ιδέα ήταν απλή: Να νιώσει καλά ο άλλος που έχει περπατήσει μέχρι το περίπτερο και έχει βγάλει από την τσέπη του 1,5 ευρώ για να αγοράσει την εφημερίδα. Να νιώσει ότι δεν τον κοροϊδέψαμε, ότι αυτό που κρατάει στα χέρια του είναι κάτι ιδιαίτερο: Ένα εισιτήριο για να ταξιδεύει. Είναι αυτό που γράψαμε σε κάποιο διαφημιστικό μας μήνυμα. Αυτή η εφημερίδα θα έχει καταφέρει τον σκοπό της μόνο αν καταφέρει να κάνει τους ανθρώπους να αρχίσουν και πάλι να διαβάζουν. Να πηγαίνουν νωρίτερα στα ραντεβού τους, μόνο και μόνο για να κλέβουν λίγο χρόνο από την καθημερινότητά τους, για να διαβάσουν την εφημερίδα τους.
Γιατί 1,5 ευρώ; Επειδή είναι ένας όρος επιβίωσης. Ο Φιλελεύθερος στηρίζεται στους αναγνώστες του. Καλώς ή κακώς δεν έχει χρηματοδοτηθεί από κατόχους βοσκότοπων ή επιχειρηματίες καταζητούμενους από την Interpol. Επίσης, δεν έχει πηγές στην ΕΥΠ, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης. Πάμε, λοιπόν, με 1,5 ευρώ. Αλλά έχουμε και εναλλακτικές! Μπορείτε να έχετε την εφημερίδα στο σπίτι σας ή στο γραφείο σας με 1 ευρώ την ημέρα και στον υπολογιστή σας, στην ταμπλέτα σας ή στο τηλέφωνό σας με 0,60 ευρώ. Είναι σαφές ότι επενδύουμε στους συνδρομητές και στις μακροχρόνιες σχέσεις.
Να μην πούμε μεγάλα λόγια για την υπεράσπιση της αλήθειας, της δημοκρατίας. Αυτά τα έχετε ακούσει και από άλλους. Ο φιλελεύθερος έχει ξεκάθαρη γραμμή. Είναι η εφημερίδα της μεσαίας τάξης. Είναι η εφημερίδα που θα στηρίξει όλες τις φιλελεύθερες και εκσυγχρονιστικές δυνάμεις. Δεν ξέρω πως θα είναι αύριο ο πολιτικός χάρτης. Αν θα νικήσουν οι φιλελεύθερες ιδέες σε αυτή την φάση ή όχι. Ξέρω όμως ότι οι εφημερίδες δεν αλλάζουν γραμμή. Κι η σχέση τους είναι με τους αναγνώστες. Σε αυτούς οφείλουν την... ιδεολογική ακαμψία. Σε αυτούς δίνουν κάθε φορά λογαριασμό.
Έχω ακούσει διάφορα. Ότι η εφημερίδα αυτή είναι του Μητσοτάκη, ότι με έχουν χρηματοδοτήσει σκοτεινοί επιχειρηματικοί κύκλοι και άλλα πολλά. Όταν βγήκε το liberal οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιοι πολιτικοί τιτάνες, έλεγαν ότι το liberal ήταν του Σαμαρά. Ο καθένας κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Αυτό μπορώ να το καταλάβω. Σας λέω λοιπόν ότι είναι μία δημοσιογραφική προσπάθεια. Αν τα καταφέρω θα έχω εξασφαλίσει το ότι θα κάνω αυτή την δουλειά που μου αρέσει μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Το ίδιο και οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου που με ακολουθούν σε αυτή την δύσκολη προσπάθεια. Αν αποτύχω, θα έχω χάσει από κάποια λεφτά μέχρι τα πάντα. Αλλά αξίζει τον κόπο. Υπάρχουν στιγμές στην ζωή του καθενός που καλείται να αποφασίσει να κάνει μία κίνηση, ακολουθώντας μία εσωτερική παρόρμηση, την οποία και δεν μπορεί να εξηγήσει. Κι εκείνο που κάνει τελικά τους ανθρώπους δυστυχισμένους δεν είναι ο κίνδυνος της αποτυχίας, όσο η πιθανή τους ατολμία να ακολουθήσουν τον δρόμο τους.
Την Δευτέρα θα κρατάτε στα χέρια σας μία νέα εφημερίδα, τον Φιλελεύθερο. Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με ένα παράτολμο εγχείρημα. Όπως έγραψε στο Facebook ο συνεργάτης Ανδρέας Μπελιμπασάκης, βγάζουμε μία εφημερίδα στην εποχή των τεράτων. Έτσι είναι. Δεν ξέρω αν θα πετύχουμε. Ξέρω, όμως, ότι θα σας αρέσει! Ή τουλάχιστον θα δείτε ότι δουλέψαμε σκληρά για αυτό.
Περισσότεροι από εξήντα δημοσιογράφοι, επιστήμονες και δημοσιολόγοι προσπάθησαν να βγάλουν τον καλό τους εαυτό. Προσπάθησαν να δημιουργήσουν μία τίμια εφημερίδα. Η αρχική ιδέα ήταν απλή: Να νιώσει καλά ο άλλος που έχει περπατήσει μέχρι το περίπτερο και έχει βγάλει από την τσέπη του 1,5 ευρώ για να αγοράσει την εφημερίδα. Να νιώσει ότι δεν τον κοροϊδέψαμε, ότι αυτό που κρατάει στα χέρια του είναι κάτι ιδιαίτερο: Ένα εισιτήριο για να ταξιδεύει. Είναι αυτό που γράψαμε σε κάποιο διαφημιστικό μας μήνυμα. Αυτή η εφημερίδα θα έχει καταφέρει τον σκοπό της μόνο αν καταφέρει να κάνει τους ανθρώπους να αρχίσουν και πάλι να διαβάζουν. Να πηγαίνουν νωρίτερα στα ραντεβού τους, μόνο και μόνο για να κλέβουν λίγο χρόνο από την καθημερινότητά τους, για να διαβάσουν την εφημερίδα τους.
Γιατί 1,5 ευρώ; Επειδή είναι ένας όρος επιβίωσης. Ο Φιλελεύθερος στηρίζεται στους αναγνώστες του. Καλώς ή κακώς δεν έχει χρηματοδοτηθεί από κατόχους βοσκότοπων ή επιχειρηματίες καταζητούμενους από την Interpol. Επίσης, δεν έχει πηγές στην ΕΥΠ, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα συζήτησης. Πάμε, λοιπόν, με 1,5 ευρώ. Αλλά έχουμε και εναλλακτικές! Μπορείτε να έχετε την εφημερίδα στο σπίτι σας ή στο γραφείο σας με 1 ευρώ την ημέρα και στον υπολογιστή σας, στην ταμπλέτα σας ή στο τηλέφωνό σας με 0,60 ευρώ. Είναι σαφές ότι επενδύουμε στους συνδρομητές και στις μακροχρόνιες σχέσεις.
Να μην πούμε μεγάλα λόγια για την υπεράσπιση της αλήθειας, της δημοκρατίας. Αυτά τα έχετε ακούσει και από άλλους. Ο φιλελεύθερος έχει ξεκάθαρη γραμμή. Είναι η εφημερίδα της μεσαίας τάξης. Είναι η εφημερίδα που θα στηρίξει όλες τις φιλελεύθερες και εκσυγχρονιστικές δυνάμεις. Δεν ξέρω πως θα είναι αύριο ο πολιτικός χάρτης. Αν θα νικήσουν οι φιλελεύθερες ιδέες σε αυτή την φάση ή όχι. Ξέρω όμως ότι οι εφημερίδες δεν αλλάζουν γραμμή. Κι η σχέση τους είναι με τους αναγνώστες. Σε αυτούς οφείλουν την... ιδεολογική ακαμψία. Σε αυτούς δίνουν κάθε φορά λογαριασμό.
Έχω ακούσει διάφορα. Ότι η εφημερίδα αυτή είναι του Μητσοτάκη, ότι με έχουν χρηματοδοτήσει σκοτεινοί επιχειρηματικοί κύκλοι και άλλα πολλά. Όταν βγήκε το liberal οι ίδιοι άνθρωποι, οι ίδιοι πολιτικοί τιτάνες, έλεγαν ότι το liberal ήταν του Σαμαρά. Ο καθένας κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Αυτό μπορώ να το καταλάβω. Σας λέω λοιπόν ότι είναι μία δημοσιογραφική προσπάθεια. Αν τα καταφέρω θα έχω εξασφαλίσει το ότι θα κάνω αυτή την δουλειά που μου αρέσει μέχρι να κλείσω τα μάτια μου. Το ίδιο και οι υπόλοιποι συνάδελφοί μου που με ακολουθούν σε αυτή την δύσκολη προσπάθεια. Αν αποτύχω, θα έχω χάσει από κάποια λεφτά μέχρι τα πάντα. Αλλά αξίζει τον κόπο. Υπάρχουν στιγμές στην ζωή του καθενός που καλείται να αποφασίσει να κάνει μία κίνηση, ακολουθώντας μία εσωτερική παρόρμηση, την οποία και δεν μπορεί να εξηγήσει. Κι εκείνο που κάνει τελικά τους ανθρώπους δυστυχισμένους δεν είναι ο κίνδυνος της αποτυχίας, όσο η πιθανή τους ατολμία να ακολουθήσουν τον δρόμο τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση