Καταγγελίες "φωτιά" για τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας

Καταγγελίες για τον τρόπο λειτουργίας και την απαράδεκτη συμπεριφορά του προσωπικού στα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας έκαναν στον Realf...

Καταγγελίες για τον τρόπο λειτουργίας και την απαράδεκτη συμπεριφορά του προσωπικού στα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας έκαναν στον Realfm 97,8 και τον Μάνο Νιφλή ,συγγενείς ατόμων με αναπηρία. Σύμφωνα με τις καταγγελίες ,στόχος είναι να περιοριστούν οι παροχές στους δικαιούχους προνοιακών επιδομάτων.
Όπως προκύπτει οι οικογένειες των ΑμΕα περνούν από έναν πραγματικό Γολγοθά κατά τη διαδικασία της πιστοποίησης ,η οποία προσβάλλει την ανθρώπινη ύπαρξη.
Σύμφωνα με την Ελένη Βρύση από την Ηγουμενίτσα ,η οποία είναι αδερφή ατόμου με ειδικές ανάγκες ,η « πρόνοια επανεξετάζει όλα τα επιδόματα και ζητάει κάτω από το 30% δείκτη νοημοσύνης και 80% δείκτη αναπηρίας. Για να πάρει κάποιος προνοιακό επίδομα τουλάχιστον θα πρέπει να είναι ιδρυματικού χαρακτήρα». Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά « Θα πρέπει να βρίσκεται ,σε κατηγορία να μην καταλαβαίνει τίποτε.Να μην μπορεί να απαντήσει σε καμία ερώτηση στο ενδεδειγμένο τεστ για να δείξει τι νοημοσύνη διαθέτει.Υπάρχει η αυτοεξυπηρέτηση και η αυτοσυντήρηση. Μπορεί κάποιο άτομο να μπορεί να ευτοεξυπηρετηθεί, όχι να αυστοσυντηρηθεί Από τη στιγμή που θα πρέπει η Επιτροπή του ΚΕΠΑ να βεβαιώσει ότι δεν δικαιούται το προνοιακό επίδομα,θα πρέπει να μου αποδείξει ποιος είναι εργοδότης που μπορεί να προσλάβει ένα τέτοιο άτομο»
Παραθέτοντας ένα παράδειγμα σχετικά με τις ερωτήσεις που υποβάλλονται κατά τη διαδικασία πιστοποίησης της αναπηρίας είπε: «Η ερώτηση που κάνουν είναι πόσο κάνει ένα και ένα ,δύο και τέσσερα .Από μόνη της η νοητική υστέρηση δεν δίνεται προνοιακό επίδομα».
Η κα Βρύση εξήγησε τις δυσκολίες που περνάει μία οικογένεια που έχει άτομο με ειδικές ανάγκες «Αν κάποιος δεν το βιώνει και έχουν κάποιο άτομο με αναπηρία ,η νοητική υστέρηση είναι πολύ δύσκολη στο να εργάζεται κάποιος και να αυτοσυντηρθεί. Οι υπόλοιποι δεν μπορούν να μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν , τι Γολγοθά τραβούν οι οικογένειες που ζουν το πρόβλημα. Η μεγαλύτερη αγωνία είναι τι θα γίνουν όταν θα πεθάνουν. Όταν οι γονείς αυτών των παιδιών δεν θα υπάρχουν στη ζωή τι θα κάνουν; Θα τα πετάξουμε στον Καιάδα; Αυτό δεν θα μπορέσουμε να το ξεφορτωθούμε ποτέ από το DNA μας; »

Πατέρας 12χρονου παιδιού με αυτισμό ,περιέγραψε την απαράδεκτη διαδικασία την οποία πέρασε μαζί με το παιδί του σε ένα Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας προκειμένου να λάβει επίδομα. « Μπαίνοντας μέσα, μη γνωρίζοντας την ειδικότητα των γιατρών, είδαν τη φωτογραφία του και εμμέσως πλην σαφώς και αμφισβήτησαν ότι είναι η φωτογραφία του παιδιού.
Τους είπα την επιστημονική ορολογία της ασθένειας.Πρώτον τους εξήγησα ότι είναι αυτισμός αλλά το άκουσε και ο γιος μου και στον οποίο αναγκαστήκαμε να απαντήσουμε σε σχετικά ερωτήματα. Από ποιον φορέα προέρχεται,παρά το γεγονός ότι το έβλεπαν από τα χαρτιά που είχαν μπροστά τους.Τρίτον μας έφεραν σε αντιπαράθεση.Με ρώτησαν αν παίζει ποδόσφαιρο. Παίζω,είπε το παιδί.Τα παιδιά αυτά δεν μπορούν να παίξουν πολυσύνθετα ομαδικά παιχνίδια.Τους είπα όχι.Τον ρώτησαν εάν παίζει σκάκι.Τους απάντησε ότι παίζει σκάκι. Δεν παίζει σκάκι.Παρατηρεί..»