Ποιοι δεν καταβάλλουν τέλος επιτηδεύματος

Προσωρινοί εκθεσιακοί χώροι και πρόσκαιρες επαγγελματικές εγκαταστάσεις οι οποίες λειτουργούν για διάστημα έως 30 ημερών αλλά και επαγγ...

Προσωρινοί εκθεσιακοί χώροι και πρόσκαιρες επαγγελματικές εγκαταστάσεις οι οποίες λειτουργούν για διάστημα έως 30 ημερών αλλά και επαγγελματικές εγκαταστάσεις οι οποίες στεγάζονται σε διαφορετικούς ορόφους, συνεχόμενους ή μη του ίδιου κτιριακού συγκροτήματος δεν θα λογίζονται από φέτος ως υποκαταστήματα κατά τον υπολογισμό του τέλους επιτηδεύματος όπως προβλέπεται σε διάταξη του νόμου 4484/17 ο οποίος ψηφίστηκε πρόσφατα και ενεργοποιείται με εγκύκλιο οδηγιών της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων.
Οι διατάξεις αυτές ισχύουν, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 12 του ίδιου νόμου, για δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος φορολογικού έτους 2017 και επόμενων.
Με τις νέες διατάξεις αυτές δίνεται ο ορισμός της έννοιας του υποκαταστήματος, για την ορθή επιβολή του τέλους επιτηδεύματος. Ως υποκατάστημα νοείται κάθε επαγγελματική εγκατάσταση του επιτηδευματία στην ημεδαπή, εκτός της έδρας της επιχείρησης, στην οποία ενεργείται παραγωγική ή συναλλακτική δραστηριότητα.
Περαιτέρω, ορίζονται ρητά οι περιπτώσεις επαγγελματικών εγκαταστάσεων που δεν λογίζονται ως υποκαταστήματα, και συγκεκριμένα οι: προσωρινοί εκθεσιακοί χώροι και οι πρόσκαιρες επαγγελματικές εγκαταστάσεις που λειτουργούν μέχρι 30 ημέρες.
Το χρονικό διάστημα των 30 ημερών κρίνεται αυτοτελώς για έκαστη συμμετοχή σε προσωρινούς εκθεσιακούς χώρους.
Επίσης, δεν λογίζονται ως υποκατάστημα επαγγελματικές εγκαταστάσεις που στεγάζονται σε διαφορετικούς ορόφους, συνεχόμενους ή μη, του ίδιου κτιριακού συγκροτήματος.
Αν στον ίδιο κτιριακό χώρο αλλά σε διαφορετικούς ορόφους αυτού λειτουργεί τόσο η έδρα της επιχείρησης όσο και τα τυχόν υποκαταστήματά της, επιβάλλεται μία φορά το τέλος επιτηδεύματος.
Σε περίπτωση που η δραστηριότητα της εν λόγω επιχείρησης επεκτείνεται και σε άλλους κτιριακούς χώρους, θα επιβληθεί ξεχωριστό τέλος επιτηδεύματος για το κάθε επιπλέον κτίριο στο οποίο στεγάζονται οι εγκαταστάσεις της.
Περαιτέρω, δεν νοούνται ως υποκατάστημα οι εγκαταστάσεις τουριστικών καταλυμάτων εντός παραδοσιακών κτισμάτων, σύμφωνα με το π.δ. 33/1979, που λειτουργούν σε ξεχωριστά κτίρια, αλλά με ενιαία άδεια λειτουργίας, η οποία εντάσσεται ως ενιαία εγκατάσταση στην ίδια τουριστική μονάδα, καθώς και οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις της περίπτωσης δ' της παρ.1 του άρθρου 2 του ν.3874/2010 όπως ισχύει (ήτοι η παραγωγή, αποθήκευση, τυποποίηση, συσκευασία και η εν γένει τοποθέτηση μέχρι και του σταδίου της χονδρικής και λιανικής πώλησης προϊόντων, καθώς και η πρώτη χωρική ή οικοτεχνική μεταποίησή τους, η θαλάσσια αλιεία, η αλιεία εσωτερικών υδάτων, η σπογγαλιεία, η οστρακαλιεία, η υδατοκαλλιέργεια, ως και η διαχείριση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας έως 100 KW και η λειτουργία αγροτοτουριστικών μονάδων).
Είναι προφανές ότι για τις ως άνω αγροτικές εκμεταλλεύσεις που δεν θεωρούνται υποκαταστήματα κατά τον νόμο αυτό, επιβάλλεται το τέλος επιτηδεύματος των περιπτώσεων α', β' και γ' της παραγράφου 1 του άρθρου 31 του ν.3986/2011 κατά περίπτωση για την έδρα της επιχείρησης.
Οι διατάξεις αυτές ισχύουν, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 12 του ίδιου νόμου, για δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος φορολογικού έτους 2017 και επόμενων.
Πηγή: enikonomia.gr