Η σύγχρονη σημειολογία της κοινωνικής δικαιοσύνης!...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος Όπως ίσως ξέρεις, αναγνώστη μου, οι έννοιες των ιδεών (Social Concepts) μεταβάλλονται έτσι ώστ...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος

Όπως ίσως ξέρεις, αναγνώστη μου, οι έννοιες των ιδεών (Social Concepts) μεταβάλλονται έτσι ώστε να ικανοποιούν κάθε φορά το πλαίσιο της πολιτικής εντός του οποίου (ανα)δομούνται ως διαλογικές και υλικές πραγματικότητες. Οι πραγματικότητες αυτές σπανίως συμπίπτουν. Αυτό που τις εμποδίζει να συμπέσουν είναι η ιδεολογία, ή ο ιδεαλισμός, ή το μάρκετινγκ, ή απλώς ο πολιτικαντισμός.

Έτσι θα πρέπει να δούμε σήμερα την εξέλιξη του όρου " κοινωνική δικαιοσύνη", βασική ιδέα του πολιτικού λόγου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Πώς εμφανίζεται σήμερα διαλογικώς η "κοινωνική δικαιοσύνη"; Μα, ασφαλώς ως εισοδηματική εξισορρόπηση προς την κατεύθυνση της ισότητας υπό καθεστώς λιτότητας και μακροχρόνιας ύφεσης. Αυτό σημαίνει μεταφορά πόρων από το πλεόνασμα που δεν υπάρχει, αλλά από το λεγόμενο πρωτογενές υπερ-πλεόνασμα που κατασκευάζεται λογιστικώς, με τη μορφή του κοινωνικού μερίσματος, σε κατηγορίες ουσιαστικά απόρων ή ανθρώπων που διαβιούν αρκετά κάτω από το οριζόμενο από την ΕΕ όριο της φτώχειας. Το ποσοστό του κινδύνου φτώχειας ορίζεται ως το ποσοστό των ατόμων με ισοδύναμο διαθέσιμο εισόδημα κάτω από το όριο κινδύνου φτώχειας (εκφραζόμενο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης – ΜΑΔ), που καθορίζεται στο 60 % του εθνικού διάμεσου ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος. Σύμφωνα με αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το ποσοστό του κινδύνου φτώχειας υπολογίζεται σε σχέση με την κατάσταση σε κάθε κράτος μέλος της ΕΕ, αντί για την εφαρμογή κοινού κατώτατου ορίου. Έτσι στην Ελλάδα - σύμφωνα με την Eurostat - ενώ το 2010 το όριο ήταν 598 ευρώ το μήνα, σήμερα είναι 376 ευρώ το μήνα. Αν δηλαδή σήμερα διαθέτεις 376 ευρώ το μήνα θεωρείται πως ζεις ασφαλώς! Και παρότι αντί να μειωθεί η φτώχεια στην Ελλάδα μειώνονται τα "όρια της φτώχειας", περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού ζει κάτω και από αυτά.

Κοινωνική δικαιοσύνη (διαλογικώς), λοιπόν, σημαίνει να πάρουν κάτι ως αναδιανομή από την εμφανιζόμενη σαν υπεραπόδοση εσόδων, εξαιτίας της καλής διαχείρισης της κυβέρνησης στη βάση του προγράμματος της τρόικας - οι μισοί, αν είναι δυνατόν, από τους πολύ φτωχούς. Δίκαιο και ένδειξη κοινωνικής ευαισθησίας, αν δεν ήταν άδικο και ένδειξη απάτης, σύμφωνα με την υλική προσέγγιση της πραγματικότητας!

Η τελευταία βλέπει το κοινωνικό μέρισμα 1 δισ. ευρώ για τέλος του έτους να προκύπτει από την μεγέθυνση των οφειλών του δημοσίου προς πολίτες, εξαιτίας της εμφανιζόμενης ως αδυναμία πληρωμών από ασφαλιστικά ταμεία και επιχειρήσεις του ευρύτερου δημόσιου τομέα. Έτσι το υπερ-πλεόνασμα προκύπτει με έναν άδικο τρόπο για αυτούς που δικαιούνται και δεν λαμβάνουν ακόμη και συντάξεις.

Κάπως έτσι η έννοια της κοινωνικής δικαιοσύνης στην σημερινή Ελλάδα δεν έχει σχέση ασφαλώς με το ανύπαρκτο περιεχόμενό της κατά F. Α. Hayek "The Mirage ofSocial Justice", ούτε ωστόσο με το φιλελεύθερο και κανονιστικό του John Rawls " Α Theory of Justice", αλλά με ένα νεοφιλελεύθερο που την ορίζει ως οικονομικό εξισωτισμό προς τα κάτω. Ενισχύουμε την φτωχοποίηση και ερχόμαστε στο τέλος της χρονιάς να υποστηρίξουμε το εισόδημα κάποιων πολύ φτωχών για να μην αναγκαστούν να τρώνε από τα σκουπίδια. Έτσι κατασκευάζουμε εκλογική πελατεία, προσφέροντας σε αυτούς μπόνους (: μέρισμα) με τα λεφτά άλλων, που τείνουν έτσι να πέσουν και αυτοί κάτω από το όριο της φτώχειας, στερούμενοι πόρους που δικαιούνταν. Και αυτό δεν είναι κοινωνικώς δίκαιο. Και δεν είναι επειδή το υπερ-πλεόνασμα είναι πλαστό με πραγματικούς (υλικούς) όρους. Πρόκειται για την μεγαλύτερη ίσως απάτη της κυβέρνησης Τσίπρα που ασφαλώς εντάσσεται στην κατηγορία των fake news. Μια απάτη αναδιανομής που δεν έρχεται να ανακατανείμει με κριτήριο την ισότητα τον παραγόμενο πλούτο, αλλά με ύφος ευεργέτη των φτωχών την ίδια την φτώχεια.