Παυλόπουλος: Η σύγχρονη κρίση της δημόσιας υπηρεσίας ως σύμπτωμα αποδυνάμωσης του δημόσιου δικαίου

Τη σύγχρονη κρίση της δημόσιας υπηρεσίας, ως σύμπτωμα αποδυνάμωσης του δημόσιου δικαίου, ανέλυσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυ...

Τη σύγχρονη κρίση της δημόσιας υπηρεσίας, ως σύμπτωμα αποδυνάμωσης του δημόσιου δικαίου, ανέλυσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, κατά την ομιλία του, σήμερα το μεσημέρι, σε διεθνές συνέδριο για τις Δημόσιες Υπηρεσίες στη Μεσόγειο, στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Όπως επισήμανε ο κ. Παυλόπουλος, η πολύπλευρη και δυστυχώς επιδεινούμενη- κρίση της δημόσιας υπηρεσίας, ως μερικότερο σύμπτωμα και της βαθιάς κοινωνικοοικονομικής κρίσης, εμφανίζεται ως κρίση του δημόσιου δικαίου εν γένει. «Συγκεκριμένα, ως κρίση η οποία εκδηλώνεται κυρίως με την μορφή της αδυναμίας των κανόνων δικαίου να πλαισιώσουν θεσμικώς την δραστηριότητα που αφορά την οργάνωση και λειτουργία του όλου κρατικού οικοδομήματος» σημείωσε.

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι η κρίση της δημόσιας υπηρεσίας, ως κρίση του δημόσιου δικαίου, φέρνει στο φως την κακοδαιμονία που μαστίζει, θεσμικώς και πολιτικώς, αυτό τούτο το Κράτος Δικαίου. «Κακοδαιμονία η οποία, μοιραίως, αποδυναμώνει την εφαρμογή της αρχής της, lato sensu, νομιμότητας της κρατικής δράσης, θέτοντας παραλλήλως σε κίνδυνο θεμελιώδη δικαιώματα του Ανθρώπου, ιδίως δε εκείνα που αποτελούν πραγματικές αντηρίδες του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου» συμπλήρωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και κατέληξε λέγοντας, πως «με τον τρόπο όμως αυτόν η, ήδη βαθειά, κοινωνικοοικονομική κρίση ανατροφοδοτείται, προκαλώντας επικίνδυνες θεσμικές και πολιτικές «δονήσεις» στο σύνολο του οικοδομήματος της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας».

Ο κ. Παυλόπουλος έκανε ειδική αναφορά στη γενικευμένη, βαθιά και παρατεταμένη –όπως την ανέφερε- οικονομική κρίση, σημειώνοντας ότι έχει δραματικές, θεσμικές και πολιτικές, επιπτώσεις κυρίως στην κανονιστική εμβέλεια του κανόνα δικαίου -και, άρα, της έννομης τάξης στο σύνολό της, με κορωνίδα το ίδιο το Σύνταγμα- καθώς και στο Κράτος Δικαίου, με κυριότερα «δείγματα γραφής» θεμελιώδη δικαιώματα, ατομικά και πρωτίστως κοινωνικά και με ευθεία συνέπεια την υπονόμευση του Κοινωνικού Κράτους Δικαίου.

Μάλιστα, παρατήρησε ότι «η δημόσια υπηρεσία, ως πραγματικός «πυρήνας» του δημόσιου δικαίου που διέπει την οργάνωση και τη λειτουργία της, υφιστάμενη τις συνέπειες της προαναφερόμενης οικονομικής κρίσης στα ίδια τα συστατικά της στοιχεία παρέχει ένα, άκρως εύγλωτο και αντιπροσωπευτικό, παράδειγμα της σύγχρονης συνολικής κρίσης του δημόσιου δικαίου».