Τι αποκαλύπτουν τρεις ευρωπαϊκές πηγές για την αξιολόγηση, το ΔΝΤ, το χρέος και την πορεία μετά το '18

Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου Η τρίτη αξιολόγηση είναι προ των πυλών και οι υπουργοί Oικονομικών της ευρωζώνης θα αρχίσουν να συζητού...

Βρυξέλλες, του Θάνου Αθανασίου

Η τρίτη αξιολόγηση είναι προ των πυλών και οι υπουργοί Oικονομικών της ευρωζώνης θα αρχίσουν να συζητούν την υπόθεση πιο συγκεκριμένα στις 15 Σεπτεμβρίου στο Ταλίν για να σχηματοποιήσουν τις σχετικές αποφάσεις στις 9 Οκτωβρίου στο Λουξεμβούργο.

Την ίδια ώρα στην Ελλάδα ήδη έχουν αρχίσει «οι φόβοι» και οι υπερβολές, οπότε το real.gr συγκέντρωσε τις απαντήσεις στα βασικότερα ερωτήματα για τους επόμενους μήνες και τα παρουσιάζει σήμερα.

Στα ερωτήματα απαντούν, υπό την προϋπόθεση της ανωνυμίας, τρεις πηγές του Συμβουλίου των κρατών μελών, που έχουν παρακολουθήσει την ελληνική υπόθεση αρκετά τα τελευταία χρόνια για λογαριασμό των κυβερνήσεών τους.

Ο ρόλος του ΔΝΤ

Παρά τις περί του αντιθέτου πληροφορίες, το καταστατικό του ESM ούτε έχει αλλάξει, ούτε πρόκειται να αλλάξει μετά τις γερμανικές εκλογές.

Ο ESM θα μπορεί να δανείζει στην Ελλάδα ποσά, μόνο αν μετέχει στο πακέτο (με κάποιου είδους χρηματοδότηση) και το ΔΝΤ.

Το ΔΝΤ έχει για την Ελλάδα ένα επί της αρχής πρόγραμμα με διαθέσιμα 1,6 δισ. το οποίο όμως δεν είναι ακόμα (και από ότι φαίνεται δεν χρειάζεται να γίνει και ποτέ) ενεργό.

Παρομοίως, παρά τα όσα λέγονται, ούτε η γερμανική βουλή μπορεί να παραβλέψει τους κανόνες, απλά και μόνο γιατί μεσολάβησαν οι εκλογές και να αφήσει το ΔΝΤ να φύγει τελείως.

Το Ταμείο θα βρίσκεται στο ελληνικό πρόγραμμα και τα στελέχη του θα γνωματεύουν όπως έκαναν πάντα.

Ακόμα δε, και χωρίς τις εκταμιεύσεις, η γνώμη τους θα έχει βαρύνουσα σημασία για την ολοκλήρωση των αξιολογήσεων.

Το γερμανικό κοινοβούλιο συνεχίζει και πιστεύει ότι μόνοι τους οι κοινοτικοί θεσμοί «παρά είναι χαλαροί με την Ελλάδα» και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος «πολιτικών παιχνιδιών».

Τα δημόσια οικονομικά και η βιωσιμότητα του χρέους

Σε συνέχεια των παραπάνω, το ΔΝΤ θα συνεχίζει να γνωματεύει ότι το χρέος είναι μη βιώσιμο, γιατί το διάστημα 2030 - 2060 η ανάπτυξη δεν θα ξεπερνά, κατά τα στελέχη του, το 1% και ο πληθυσμός θα γερνάει.

Το ΔΝΤ θα συνεχίσει να λέει ότι η τριπλή αναδιάρθρωση δε είναι «ακριβής» ή «επαρκής», αλλά οι πάντες γνωρίζουν ότι στο παρασκήνιο, αυτά είναι απλά δικαιολογίες για να μην κάνει εκταμιεύσεις - τις οποίες άλλωστε κανείς δεν χρειάζεται.

Από την άλλη οι Ευρωπαίοι και όλοι οι επενδυτές γνωρίζουν ότι το μόνο πράγμα που έχει σημασία για την πρόσβαση στις αγορές είναι το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης σε συνδυασμό με το χρονολόγιο των λήξεων.

Κοινώς, αν θέλεις να πάρεις 5ετές ομόλογο, απλά κοιτά τι άλλο έχει να πληρώσει η Ελλάδα τα επόμενα χρόνια και κάνει αξιολόγηση των κινδύνων χρεοκοπίας.

Κανείς δεν ασχολείται με τον συνολικό όγκο του χρέους, που κατέχει άλλωστε στην πλειοψηφία του η ευρωπαϊκή οικογένεια και κανείς δεν ζητά πίσω.

Η δεύτερη φάση της αναδιάρθρωσης θα γίνει κανονικά, ότι και να λέει το ΔΝΤ, το επόμενο καλοκαίρι - φθινόπωρο.

Τα εργασιακά

Οι Βρυξέλλες και τα κράτη μέλη θυμούνται ότι το σχετικό νομοθετικό πακέτο περιορίστηκε και το ΔΝΤ δεν πήρε όλα όσα πιθανόν ήθελε τον Μάιο και τον Ιούνιο.

Όπως υπενθύμισε, εσχάτως, ο επικεφαλής εκπρόσωπος της Κομισιόν Μ. Σχοινάς, ο Πρόεδρος Γιούνκερ είχε παρέμβει για να παραχθεί ανεξάρτητη έκθεση εμπειρογνωμόνων για την εργασιακή νομοθεσία στην Ελλάδα και να ληφθούν υπόψιν τα αποτελέσματά της κατά την παραγωγή νομοθεσίας.

Το ΔΝΤ βεβαίως επιχειρηματολογεί πώς η νομοθεσία είναι ακόμα αποτρεπτική για τους επενδυτές, δεδομένου ότι η Ελλάδα θα έχει πάντα ενδο-ευρωπαϊκό ανταγωνισμό στο συγκεκριμένο πεδίο.

Υπό αυτή την έννοια τα εργασιακά θα επανέλθουν στις συζητήσεις και θεωρείται πιθανό να πρέπει να υπάρξουν νομοθετικές προσθήκες.

Ωστόσο, ούτε το ΔΝΤ είναι μόνο του στη διαπραγμάτευση, ούτε και η θέση του απόλυτα δεσμευτική.

Τα κόκκινα δάνεια

Η θέση του ΔΝΤ για νέες κεφαλαιακές ανάγκες των ελληνικών τραπεζών ξεκινά από την βασική του παραδοχή πως ο όγκος των μη εξυπηρετούμενων δανείων (NPLs) δεν θα μειωθεί.

Το ΔΝΤ εκτιμά ότι αφενός δεν υπάρχει η πολιτική βούληση, αφετέρου οι όποιες πωλήσεις ενυπόθηκων περιουσιακών στοιχείων, ή πακέτων (bundles) κόκκινων δανείων, δεν θα βελτιώσουν επαρκώς τα χαρτοφυλάκια των τραπεζών.

Την θέση αυτή δεν συμμερίζεται ούτε η ΕΚΤ, ούτε η ελληνική πλευρά. Η Κομισιόν πρόσφατα σχολίασε ότι οι τράπεζες είναι επαρκώς κεφαλαιοποιημένες και για τα NPLs υπάρχει στρατηγική.

Εκεί και θα επικεντρωθούν οι συζητήσεις: Είναι η στρατηγική γρήγορη και επαρκής;

Το ΔΝΤ επιχειρηματολογεί ότι ακόμα και σε χώρες με πολύ καλύτερους θεσμούς και υψηλότερη πολιτική βούληση (όπως η Κύπρος) ο όγκος των NPLs μειώνεται με πολύ αργά βήματα.

Στην Ελλάδα καταγράφονται χιλιάδες επιχειρησιακές δυσκολίες και κενά στο νομικό πλαίσιο.

Υπό αυτή την έννοια, είναι πολύ πιθανότερο η 3η αξιολόγηση (ή αμέσως επόμενη) να καταλήξει σε ένα πολύ πιο ισχυρό νομοθετικό πακέτο για τα NPLs, παρά να εκβιαστεί η ΕΕ σε νέα ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.

Οι μεταρρυθμίσεις

Εκεί τα πράγματα είναι απλά. Οι σελίδες των κειμένων που υπεγράφησαν τον Ιούνιο είναι σαφέστατες: Θα γίνει αξιολόγηση, θα υπάρξει μόνιμη κινητικότητα, οργανογράμματα, θα μειωθούν οι συμβασιούχοι, θα τροποποιηθούν τα μισθολόγια και θα αποπολιτικοποιηθεί το δημόσιο με αποσύνδεση διευθυντών και γενικών γραμματέων από τους υπουργούς.

Το ελληνικό δημόσια θα μοιάσει με το κυπριακό δημόσιο, ή αλλιώς η χώρα θα πεινάει για πάντα.

Η επιτήρηση

Τέλος σε σχέση με την επιτήρηση της χώρας, που ξανά πρόσφατα ο Επίτροπος Μοσκοβισί μας θύμισε πως ισχύει ως την αποπληρωμή του 75% των δανείων (και πολλοί αντιμετώπισαν ως «είδηση»), οι Βρυξέλλες θυμίζουν ότι η όλη συζήτηση είναι τελείως ανούσια.

Η ευρωζώνη θα αποκτήσει πολύ νωρίτερα θεσμούς μόνιμης, καθολικής και προληπτικής επιτήρησης και όποιοι έχουν στο μυαλό τους να επιστρέψουν στην στατιστική και λογιστική απάτη της περιόδου 2007 -2009 καλό θα είναι να το ξεχάσουν άπαξ και διαπαντός.

Και ναι, η υπόθεση Γεωργίου είναι προαπαιτούμενο, η κυβέρνηση έχει όλους τους όρους και τις προϋποθέσεις γραμμένες στην επιστολή της 23ης Αυγούστου 2016.

Οι επενδύσεις

Η καθυστερήσεις στις αποκρατικοποιήσεις στερούν 5,4 δισ. από τα ταμεία αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το ποσό αυτό θα αναζητηθεί στα δημοσιονομικά έσοδα.

Θα υπάρξουν όμως αφόρητες πιέσεις για το κτηματολόγιο, την ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης και το κανονιστικό πλαίσιο, πχ για τις επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές.

Πηγή: real.gr