Συμπεράσματα από τη νέα κόντρα κορυφής στη Βουλή...

Μία από τα ίδια, ήταν η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών με αφορμή την πρόσφατη συμφωνία του Eurogroup; Ναι, μία ...

Μία από τα ίδια, ήταν η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών με αφορμή την πρόσφατη συμφωνία του Eurogroup; Ναι, μία από τα ίδια με τους γνωστούς πρωταγωνιστές μιας ακόμη κακόγουστης παράστασης πολιτικού θεάτρου. Ωστόσο, πίσω από τις γραμμές κι αυτής της παράστασης οι προσεκτικοί παρατηρητές των κοινοβουλευτικών θεωρείων και οι μετέχοντες στα πηγαδάκια των διαδρόμων έβγαλαν συμπεράσματα που έχουν μια χρησιμότητα για το τι θα συμβεί από εδώ και πέρα... 

Ο κ. Τσίπρας, κατ' αρχάς, για πρώτη ίσως φορά, δεν θύμιζε τον παλιό του εαυτό. Έδειξε ότι έχει αρχίσει να «κουράζεται» και να χάνει την αυτοπεποίθηση την οποία εμφάνιζε μέχρι και πρότινος. Διάβαζε στοιχεία και αριθμούς τους οποίους ούτε ο ίδιος δεν πιστεύει. Προσπαθεί όμως, όπως λένε και στελέχη του χώρου του, να χτίσει το δικό του «sucess story» για να μπορεί να το επικαλείται μόλις βρεθεί σε λίγο καιρό στην αντιπολίτευση. Μιμείται δηλαδή τον Σαμαρά που μαζί με τον Βενιζέλο, λίγο καιρό πριν χάσουν την εξουσία, έσπευσαν να δημιουργήσουν ένα ψεύτικο άλλοθι, επιτυχίας και το οποίο παρουσιάζουν μέχρι σήμερα. Μαζί με το αλά ΣΥΡΙΖΑ «sucess story», επιχειρεί ...ξεψυχισμένα να συντηρήσει προς την ίδια κατεύθυνση και την πόλωση με τις αριστερού τύπου διαχωριστικές γραμμές. Αυτό έκανε και χθες.

Η ψυχολογική αποσταθεροποίησή του, η οποία λέγεται ότι είναι αντιληπτή και από τους συνομιλητές του έχει να κάνει και με το γεγονός ότι πολύ σύντομα -ίσως και το φθινόπωρο- θα κληθεί να πάρει κι άλλα μέτρα στο πλαίσιο της «τρίτης αξιολόγησης». Αντιλαμβάνεται λοιπόν ότι η αντίστροφη μέτρηση για να βρεθεί εκτός Μεγάρου Μαξίμου έχει ξεκινήσει, όσο και να προσπαθεί να βρει τρόπους να το αποφύγει.

Εκτός από τα νέα μέτρα που έρχονται μάλιστα μετατρέπεται σε πέτρα που απειλεί να τον τραβήξει μια ώρα αρχύτερα στο βυθό το θέμα Καμμένου και οι συνομιλίες του με τον Γιαννουσάκη. Ο κ. Τσίπρας υπολόγιζε ότι θα βρει εφεδρείες για να μπορέσει να συνεχίσει και χωρίς τους ΑΝΕΛ αλλά από χθες, στη Βουλή, κατάλαβε ότι δεν μπορεί πια να ελπίζει σε αυτό. Η Γεννηματά, για να μπορέσει να κρατήσει ενωμένο το δικό της «μαγαζί», τώρα που πάει να φιλοξενήσει κι άλλους, θέτει ως προϋπόθεση να προηγηθούν εκλογές πριν από οποιαδήποτε συμφωνία ή απόφαση. Ο Θεοδωράκης ακόμη πιο δύσκολα τώρα θα μπορέσει να κρατήσει αυτόνομο το Ποτάμι και το πιθανότερο είναι να βρει μια φόρμουλα συνεργασίας με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη. Ακόμη κι ο Λεβέντης, κάνοντας τη δική του επική κωλοτούμπα χθες, διαβεβαίωσε από τη βήμα ότι και οικουμενική κυβέρνηση να σχηματιστεί από την παρούσα Βουλή, ο ίδιος και το κόμμα του δεν πρόκειται να συμμετάσχει. Κρατάει την όρεξή του για την ...επόμενη Βουλή ο μεγάλος αρχηγός...

Το συμπέρασμα επομένως είναι ότι ο κ. Τσίπρας παραμένει «όμηρος» του Π. Καμμένου ο οποίος για να σιγουρέψει αυτή την πλήρη εξάρτηση δεν έχασε την ευκαιρία -κάνοντας σόου- να προκαλέσει την αντιπολίτευση με τη φράση «αν έχετε άντερα, καταθέστε πρόταση μομφής εναντίον μου». Στο άκουσμα αυτής της φράσης βέβαια πολλούς από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τους έπιασε ανατριχίλα σκεπτόμενοι ότι θα χρειαστεί πιθανότατα να στηρίξουν με την ψήφο τους τον αρχηγό των ΑΝΕΛ. Αυτό ακριβώς όμως επιδιώκει και ο ίδιος: Να τους μετατρέψει σε ασπίδα του, αναγκάζοντας τον Τσίπρα να τον υπερασπιστεί μέχρι τέλους για να μην πέσει η κυβέρνησή του...

Αυτός που πάντως έδειξε χθες ότι δεν βιάζεται να πέσει η κυβέρνηση ήταν ο Μητσοτάκης! Παραδόξως; Οχι...
Μπορεί ο αρχηγός της ΝΔ να χρησιμοποίησε κι αυτός υψηλούς τόνους, αλλά για τους «μυημένους» έγινε φανερό ότι θέλει να αφήσει κι άλλο χρόνο στον Τσίπρα χωρίς να πάρει καμιά πρωτοβουλία που θα του δημιουργεί πραγματική πίεση και που θα δίνει ουσιαστικό περιεχόμενο στο αίτημα για εκλογές. Σα να του λέει «ολοκλήρωσε εσύ τη βρώμικη δουλειά κι εγώ περιμένω...». Γι αυτό και πίσω από τη χθεσινό πολιτικό σκυλοκαβγά στη Βουλής υπάρχει η άτυπη συμφωνία των δυο τους που φυσικά εξυπηρετεί πρώτα απ' όλα τους δανειστές. Στην πλάτη του ελληνικού λαού ασφαλώς...

Μ. Γιαλούρος