Τα γέλια και τα κλάματα για την «έξοδο στις αγορές»...

Χαρές και πανηγύρια (από χθες) στην κυβέρνηση για την «έξοδο στις αγορές» που δεν μεταφράζεται σε τίποτε θετικό για τον φτωχοποιημένο Έλ...

Χαρές και πανηγύρια (από χθες) στην κυβέρνηση για την «έξοδο στις αγορές» που δεν μεταφράζεται σε τίποτε θετικό για τον φτωχοποιημένο Έλληνα πολίτη, τον άνεργο, τον επαγγελματία που τον τσακίζουν οι φόροι και οι εισφορές, τον εργαζόμενο που δεν πληρώνεται, τον νέο που ξενιτεύεται για να βρει την τύχη του. Η καθημερινότητα όχι μόνο δεν αλλάζει, αλλά συνεχίζει να χειροτερεύει… 

Όμως ρωτώντας τους ανθρώπους που τα γνωρίζουν καλά αυτά τα θέματα, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι κι αυτή ακόμη η «επιτυχία» όπως παρουσιάζεται για λόγους προπαγανδιστικούς, δεν είναι επιτυχία. Και δεν αναφέρομαι στο γεγονός ότι ενώ μέχρι τώρα δανειζόμαστε με επιτόκια 1-1,5%, το επιτόκιο που έχει και αυτό ομόλογο είναι της τάξης του 4,5-5%. Ο αντίλογος που αναπτύσσεται σε αυτό είναι ότι «βγαίνοντας» στις αγορές υποτίθεται ότι ως χώρα ανακτούμε την οικονομική ανεξαρτησία μας, ενώ το αντίτιμο για τα χαμηλά επιτόκια των δανειστών είναι τα μνημονιακά δεσμά. Κουραφέξαλα..

Ακόμη και αυτή καθαυτή η  «επιτυχημένη έξοδος στις αγορές» έχει πολλές παγίδες στις οποίες έπεσε εν γνώσει της η κυβέρνηση μόνο και μόνο για να προσπαθήσει να αποκομίσει μερικά πολιτικά –και μόνο- οφέλη σε μια φάση που βρίσκεται στριμωγμένη από παντού και βλέπει τα ποσοστά της να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση.

Κατ’ αρχάς, το κουπόνι του πενταετούς ομολόγου  διαμορφώθηκε στο 4,375% ενώ το ύψος του επιτοκίου στο 4,625%. Κατά την προηγούμενη έξοδο στις αγορές τον Απρίλιο του 2014, επί κυβέρνησης Σαμαρά, είχαν διαμορφωθεί στο 4,75% και 4,95% αντίστοιχα. Οι διαφορές δεν είναι μεγάλες αλλά είναι συγκριτικά υπαρκτές (...0,375%) κι αυτό επιτρέπει στους σημερινές να «πανηγυρίζουν» ότι τα κατάφεραν καλύτερα από τους προηγούμενους. Το τι κατάφεραν και οι μεν και οι δε το βλέπουμε οι πολίτες καθημερινά…

«Η ουσία σε σχέση με αυτούς τους αριθμούς ποια είναι;» ρώτησα έναν πολύ καλό γνώστη της υπόθεσης. Αν και άρχισε αμέσως  η προπαγάνδα για «για την εμπιστοσύνη των αγορών στο success story του Τσίπρα», το επιτόκιο αυτό δεν είναι, όπως δεν ήταν και του 2014. Για να είχε κάποιο νόημα αυτό το εγχείρημα θα έπρεπε, τηρουμένων των αναλογιών, το κουπόνι να μην ξεπεράσει το 3,95% - και όπως είπαμε χθες διαμορφώθηκε στο 4,375%. Κι αυτό γιατί στους σοβαρούς οικονομικούς κύκλους, ακόμη και των «αγορών», δεν μετράνε οι απόλυτοι αριθμοί αλλά η σύγκριση με το τι συμβαίνει στις άλλες χώρες και ιδιαίτερα στη Γερμανία. Εκεί το πενταετές ομόλογο το 2014 έπαιζε με επιτόκιο στο 0,6 ενώ σήμερα παίζει στο -0,2%. Κι οι δικοί μας δανείστηκαν σχεδόν σα να μην άλλαξε τίποτε…

Ποιοι είναι όμως που κάνουν «πάρτι»; Οι κάτοχοι των ομολόγων σίγουρα, αφού σύμφωνα με τους όρους ανταλλαγής, η εξαγορά γίνεται με καταβολή δεδουλευμένων τόκων περίπου 1,2% της ονομαστικής και τιμή αγοράς στο 10,6% της ονομαστικής. Αυτό σημαίνει ότι για κάθε ένα δισ ομολόγων του 2014, οι κάτοχοι έβαλαν στο παντελόνι 38 εκατομμύρια ευρώ. Σε 144 εκατομμύρια ευρώ υπολογίζονται συνολικά αυτοί οι τόκοι που πήραν οι παλαιοί κάτοχοι τα οποία θα τα πληρώσουμε φυσικά οι Έλληνες για να κάνει ο Τσίπρας την πολιτική φιγούρα του. Παίρνουν και ίσης ονομαστικής αξίας νέο ομόλογο πενταετούς διάρκειας, με το νέο "κουπόνι"…
Επίσης οι έξι 6 ξένες τράπεζες (BNP, Bank of America, Merrill Lynch, Citi, Deutsche Bank, HSBC) έχουν κέρδος πάνω από 6 εκατ. ευρώ, που θα πάρουν ως αμοιβή για την αναδοχή του ομολόγου.

Ποιοι είναι οι πρώτοι που πρέπει να κλαίνε; Οι νέοι Έλληνες συνταξιούχοι…
Ακριβώς! Για το νέο ομόλογο οι ελληνικές τράπεζες έδωσαν 900 εκατομμύρια ευρώ ενώ άλλα 500 εκατομμύρια δόθηκαν από το Κοινό Κεφάλαιο των Ασφαλιστικών Ταμείων. Ύστερα από αυτό, όπως καταλαβαίνετε, όσοι περιμένουν να πάρουν εφάπαξ και συντάξεις, θα περιμένουν πολύ ακόμη…

Ένα τελευταίο ερώτημα είναι γιατί οι δανειστές – Ευρωπαίοι και ΔΝΤ- έδωσαν το πράσινο φως στον Τσίπρα «να βγει», έστω και με αυτόν τρόπο, στις αγορές. Τον διευκόλυναν και γιατί;
Η απάντηση είναι ότι ο Σόιμπλε είπε το «ναι» γιατί θέλει να πουλήσει στους Γερμανούς ψηφοφόρους το δικό του παραμύθι ότι το πείραμα στην Ελλάδα πέτυχε και …ιδού το αποτέλεσμα: Έξοδος στις αγορές! Τα υπόλοιπα τα κρατάει για μετά τις 24 Σεπτεμβρίου, όταν –για να μην παραμυθιαζόμαστε κι εμείς- θα ξαναγίνει ο …γνωστός Σόιμπλε.
Την ίδια σκοπιμότητα έχει και το ΔΝΤ για να συνεχίσει με γνώμονα την …επιτυχία του, να πίνει, χωρίς αντίδραση, το «αίμα» των κοινωνιών σε όποια άλλη χώρα του πλανήτη χρειαστεί.
Κι αφού ο Τσίπρας έχει μεταβληθεί σε υπάλληλό τους, γιατί να μην τον χρησιμοποιήσουν; 

Μ. Γιαλούρος