ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ο Τσίπρας με τη (δοκιμαστική) έξοδο στις αγορές...

Ως δοκιμή του συνολικού σχεδίου πολιτικής ανάκαμψης της κυβέρνησης αντιμετωπίζεται η (δοκιμαστική) έξοδος στις αγορές που εκτός απροόπτου...

Ως δοκιμή του συνολικού σχεδίου πολιτικής ανάκαμψης της κυβέρνησης αντιμετωπίζεται η (δοκιμαστική) έξοδος στις αγορές που εκτός απροόπτου αναμένεται να ανακοινωθεί εντός της εβδομάδας, ενδεχομένως και αύριο Δευτέρα ή την Τρίτη.

Οι υπάρχουσες πληροφορίες κάνουν λόγο για την έκδοση πενταετούς ομολόγου που θα καλυφθεί τόσο από ξένους επενδυτές όσο και από ελληνικές τράπεζες. Αύριο λήγει και το λεγόμενο «ομόλογο Σαμαρά» που έχουν στην κατοχή τους οι τελευταίες και αυτό θα τους επιτρέψει με τα περίπου 700 εκατομμύρια ευρώ που θα εισπράξουν να συμμετάσχουν στο νέο ομόλογο.

Το εγχείρημα δεν έγινε δεκτό με θετική διάθεση από όλες τις πλευρές ακόμη και εντός Ελλάδος. Πιο χαρακτηριστική θεωρείται η περίπτωση του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα ο οποίος επιχείρησε - την ώρα που δρομολογούνταν οι τελικές διαδικασίες- να τις φρενάρει υποστηρίζοντας ότι «είναι νωρίς ακόμη για έξοδο στις αγορές». Η απάντηση δεν άργησε να έλθει τόσο από την κυβέρνηση δια του υφυπουργού Στ. Πιτσιόρλα όσο και δια του γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ Π. Ρήγα ο οποίος τον εγκάλεσε δηκτικά ότι «ασκεί πολιτική ως υπουργός της ΝΔ».

Η αλήθεια είναι ότι ο κ. Στουρνάρας ήταν υπουργός Οικονομικών τον Απρίλιο του 2014 όταν η τότε κυβέρνηση Σαμαρά αποπειράθηκε τη δική της έξοδο στις αγορές η οποία συντελέστηκε με επιτόκιο 4,95%. «Με τη δοκιμαστική έξοδο στις αγορές σήμερα, ανοίξαμε το δρόμο για φθηνότερο δανεισμό από τις αγορές αύριο» δήλωνε περιχαρής ο κ. Σαμαράς. «Η έξοδος στις αγορές είναι καταλυτική για την ελληνική οικονομία και αυτό θα αποδειχθεί σε 2-3 μήνες» ήταν η πρόβλεψη την οποία διοχέτευε από το γραφείο του στην πλατεία Συντάγματος ο κ. Στουρνάρας αλλά έμελλε να μην επιβεβαιωθεί. Αυτό που συνέβη μερικούς μήνες αργότερα ήταν η μεγάλη ήττα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ -που συγκυβερνούσαν- στις ευρωεκλογές, η «απόδραση» του κ. Στουρνάρα στη διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος και η δραματική πορεία προς την επόμενη αξιολόγηση υπό τον κ. Χαρδούβελη που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ καθώς ήταν επί θύραις η πολιτική αλλαγή με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Από πλευράς αριθμών το στοίχημα για αυτή την δοκιμαστική έξοδο είναι να εξασφαλιστεί ένα επιτόκιο καλύτερα από τον πήχη του 4,95% του 2014, κάτι που όλα δείχνουν ότι δεν θα αποδειχτεί δύσκολο. Ορισμένοι αισιοδοξούν ότι μπορεί τελικώς να πλησιάσει και το 4% δεδομένου ότι το τελευταίο διάστημα σημειώνεται μια ραγδαία αποκλιμάκωση των επιτοκίων στα επίπεδα της προ κρίσης (του 2009!) εποχής. Σε κάθε περίπτωση ασφαλώς τα επιτόκια αυτά είναι πολύ υψηλότερα από τα επιτόκια που δανείζεται σήμερα η χώρα μας από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ESM) και είναι χαμηλότερα ακόμη και από 1%. Το βασικό ζητούμενο όμως του εγχειρήματος δεν έχει να κάνει με τα μεγέθη αυτά. Το ρίσκο που παίρνει η κυβέρνηση συναρτάται με το γενικότερο περιβάλλον που διαμορφώνεται εν όψει της ολοκλήρωσης του τρίτου μνημονίου σε ένα χρόνο και της επιδίωξης να μην ακολουθήσει -με τη μορφή τουλάχιστον που γνωρίζουμε- ένα επόμενο.

Αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά που προτάσσεται σε σχέση με το 2014 και την ανεπιτυχή εκείνη, όπως αποδείχθηκε, έξοδο στις αγορές. Όπως σημειώνουν μάλιστα άσπονδοι φίλοι του, ο κ. Στουρνάρας επεδίωξε να αποτρέψει τη σχεδιαζόμενη έξοδο επειδή αντιλαμβάνεται ότι οι διαφορές που υπάρχουν στο οικονομικό και πολιτικό τοπίο απειλούν να οδηγήσουν σε καταλυτικές συγκρίσεις.

Για τον κ. Τσίπρα το μεγάλο στοίχημα του ιδίου και της κυβέρνησης του είναι, ύστερα από τις τελευταίες αποφάσεις και παρά τα βάρη και τις θυσίες που συνεπάγονται με ορίζοντα δεκαετιών για την ελληνική κοινωνία, «η χώρα να βγει καθαρά και να αποχαιρετήσει οριστικά τα μνημόνια». Με άλλα λόγια, ελπίζεται ότι με τη δοκιμή των επόμενων ημερών θα δοκιμαστούν κατά τέτοιο τρόπο και οι ορέξεις των ξένων επενδυτών ώστε να δοθεί το μήνυμα ότι η επιστροφή στις αγορές μπορεί να είναι πλήρης στους προσεχείς μήνες δίχως αστερίσκους ή ακόμη και «πιστοληπτική γραμμή» όπως συνέβη προ τριετίας.

Εκτός από το γεγονός ότι και η ευρωπαϊκή οικονομία βρίσκεται πλέον σε τροχιά ανάκαμψης, το έτερο πλεονέκτημα για τον κ. Τσίπρα είναι ότι σε αντίθεση με τον προκάτοχό του δεν αντιμετωπίζει τον κίνδυνο πολιτικών επιπλοκών για την προσεχή διετία. Οι επόμενες κάλπες (των ευρωεκλογών) θα στηθούν τον Μάιο του 2019 και επομένως δεν υπάρχει κάποιος προγραμματισμένος εκλογικός σταθμός (όπως ήταν το 2015 η ανάδειξη του Προέδρου της Δημοκρατίας) τον οποίο πρέπει να υπερβεί. Το καθαρό πολιτικό τοπίο που, παρά τη μεγάλη κοινωνική δυσαρέσκεια, έχει μπροστά του επηρεάζει και τις προτεραιότητες των δανειστών που δεν νιώθουν την πίεση να αναζητήσουν εναλλακτικές λύσεις. Αυτό επιτρέπει στην ηγεσία της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ να αρχίσει να κτίζει, έστω και με επικοινωνιακά υλικά σε πρώτη φάση, το αφήγημα της «μεταμνημονιακής περιόδου», να το εκλαϊκεύει με στοιχεία περί «οριστικής εξόδου από την κρίση» και να αλλάζει σταδιακά την ατζέντα με νέα θεματολογία.. Η επικείμενη έξοδος στις αγορές αποτελεί ίσως τον θεμέλιο λίθο αυτού του αφηγήματος το οποίο, όσο κι αν δεν έχει καμία άμεση επίδραση στην πολύ δύσκολη έως ασφυκτική καθημερινότητα των περισσότερων Ελλήνων, σηματοδοτεί τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ προς τις επόμενες εκλογές οψέποτε γίνουν και τα διλήμματα που θα θέτει εφεξής έναντι της ΝΔ... 

Ανδρέας Καψαμπέλης

www.dimokrtianews.gr