Λέγεται Θόδωρος Καρυπίδης και είναι μεγαλοεπιχειρηματίας που θησαύρισε κι αυτός, όπως και τόσοι άλλοι, με το φαγοπότι των Ολυμπιακών Αγών...
Δυο χρόνια αργότερα ο κύριος αυτός ζήτησε να ενταχθεί η εταιρία του στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα και ν' απαλλαγεί, έτσι, από σειρά υποχρεώσεων και προς τους εργαζόμενους. Εντούτοις, την ίδια χρονιά έγινε μεγαλομέτοχος και πρόεδρος του Άρη Θεσσαλονίκης, με 1.200.000 ευρώ.
Ο "υπό πτώχευση" απατεώνας! Ο δολοφόνος της 42χρονης εργαζόμενης, που την είχε αφήσει απλήρωτη επί ένα δεκαπεντάμηνο. Από τότε, δηλαδή, που γινόταν μεγαλομέτοχος και πρόεδρος του Άρη!
Γιώργος Αλεξάτος
.jpg)
Αυτοί οι απατεώνες τι δουλειά έχουν στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπου πάνε φεσώνουν και το Κράτος και τους εργαζόμενους και τους ποδοσφαιριστές και μετά μιλάνε όλοι ΣΤΗΝ ΕΛΛΆΔΑ στήνουν τα ματς...Και μετά σκέφτονται πολιτεία, UEFA, FIFA τι έχουν και ψοφάνε τα έρμα !!!!
Στην Ελλάδα υπάρχει ο Όμιλος με Α.Ε..Υπάρχει Όμιλος ΜΕ 216 Α.Ε ναι όπως σας το γράφω με 216 Α.Ε και τι κάνουν οι απατεώνες;; { ΠΤΩΧΕΎΟΥΝ} την ΜΙΑ και έχουν της άλλες και ξαναμανά βάζουν προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους αχυράνθρωπους και βαράνε κανόνι ΚΑΙ τους αποκαλούν ΜΕΡΙΚΟΊ δημοσιογράφοι ως ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ της οικονομίας της ΧΧΧΧ-ΨΨΨΨ- επιχείρισης Η ομάδας...Και αντί να τους πάρουν τα σώβρακα [οι ακέραιοι] δικαστές μας βγάζουν αποφάσεις για τους εαυτούς τους και ότι δεν χρειάζεται η μάλλον κάνουν ζημιά αν οι εργαζόμενοι ζητούν να πάρουν τον μισθό τους...ΕΊΝΑΙ τεράστιοι Ξεφτίλες αυτή που κρατάνε την ζυγαριά και βγάζουν αποφάσεις η κάνω ΛΑΘΟΣ;;
Αναρωτιέμαι αυτοί που υπέγραψαν την ανακοίνωση της Ενώσεως Εισαγγελέων προβληματίζονται γιατί άραγε η εμπιστοσύνη των πολιτών προς το θεσμό της Δικαιοσύνης έχει κατρακυλήσει στις τελευταίες θέσεις στους αντίστοιχους δείκτες καταγραφής τα τελευταία 15 χρόνια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓνωρίζουν ότι η δικαιοσύνη έχει κατρακυλήσει στην 9η θέση από πλευράς αξιοπιστίας και 20 μονάδες προς τα κάτω ως προς τα ποσοστά των Ελλήνων που την εμπιστεύονται; Αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα για τη δημοκρατία; Ποια είναι η επιστημονική άποψη αυτών που υπογράφουν την ανακοίνωση της Ενώσεως Εισαγγελέων;
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Δημήτρης Παπαγγελόπουλος είπε ΤΑ ΠΑΡΑΠΆΝΩ..
Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς ιδιωτικοποιηθούν τα πάντα, ας ιδιωτικοποιηθεί η θάλασσα κι ο ουρανός, ας ιδιωτικοποιηθεί το νερό κι ο αέρας, ας ιδιωτικοποιηθεί η δικαιοσύνη και ο νόμος, ας ιδιωτικοποιηθεί το σύννεφο που περνάει, ας ιδιωτικοποιηθεί το όνειρο, ειδικά αν γίνεται μέρα και με τα μάτια ανοιχτά.
Και τελικά, για να ολοκληρωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις, ας ιδιωτικοποιηθούν και τα κράτη, παραδίδοντας για κάποιο χρονικό διάστημα την εκμετάλλευσή τους σε ιδιωτικές εταιρείες, που θα λειτουργούν σε καθεστώς διεθνούς ανταγωνισμού. Εκεί βρίσκεται η σωτηρία τού κόσμου...
Και τώρα, ας ιδιωτικοποιηθεί επίσης και η πουτάνα που τους γέννησε όλους.
Όταν πάει κάποιος για δουλειά, κάνει μια σύμβαση με τον εργοδότη του: εγώ θα σου δουλεύω κι εσύ θα με πληρώνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε πότε; Μπορεί κάθε βδομάδα, μπορεί κάθε δεκαπέντε, μπορεί μια φορά τον μήνα αλλά κάθε μήνα θα καθαρίζουμε τα πιάτα μας. Κι όταν λέμε "κάθε μήνα" εννοούμε ότι, βάσει νόμου, μέχρι τις 5 κάθε μήνα πρέπει να έχει τακτοποιηθεί ο προηγούμενος.
Αφού, λοιπόν, ο εργοδότης δεν τήρησε τις δικές του υποχρεώσεις από την σύμβαση, θεωρείται ότι αυτή η σύμβαση πέφτει σε βάρος του ή, όπως λένε οι μορφωμένοι, η σύμβαση καταγγέλεται. Κι όπως γίνεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, όταν μια σύμβαση καταγγέλεται με ευθύνη κάποιου, αυτός ο κάποιος οφείλει αποζημίωση. Άρα, πλήρωνε κύριε εργοδότα. Καλά ως εδώ;
Αμ δε! Ο εργοδότης πήρε τη υπόθεση και την πήγε στον Άρειο Πάγο. Άντε ξανά-μανά από την αρχή. Φέρτε να ψειρίσουμε τα χαρτιά, να δούμε μήπως λείπει από κάπου καμμιά περισπωμένη.
Κι απάνω στο ψείρισμα, έρχεται η φαεινή στους αρειοπαγίτες: "μόνη η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών του μισθωτού, έστω και μακροχρόνια, δεν αρκεί να θεμελιώσει την έννοια της βλαπτικής μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας του, αν δεν συνδέεται και με την πρόθεση του εργοδότη να εξαναγκάσει αυτόν σε παραίτηση προκειμένου να αποφύγει την καταβολή σ’ αυτόν της αποζημίωσης απόλυσης".
Ώπα! Ρε σεις, ο άλλος με έχει 15 μήνες απλήρωτο κι αυτό δεν συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων που λένε ότι πρέπει να με πληρώνει κάθε μήνα; Για να μη σχολιάσω την γελοιότητα του επιχειρήματος ότι είναι βλαπτική μεταβολή μόνο αν απώτερος στόχος του είναι να με κάνει να φύγω από μόνος μου.
Γιατί να θέλει να φύγω αφού με έχει και δουλεύω τζάμπα; Κι από την άλλη, ποιός διάβολο μπορεί να ανακαλύψει την "πρόθεση του εργοδότη"; Τους ψυχαναλυτές θα παραστήσουμε ή τους εξομολόγους; Τις καλές προθέσεις κάποιου τις εξετάζουμε όταν έρχεται με το λουλουδικό του και ζητάει την χείρα της κόρης μας, όχι όταν είναι αφεντικό που πρέπει να πληρώνει τους εργάτες του. Ήμαρτον!
Ας αλλάξουμε θέμα. Τον Γκίκα τον θυμάστε; Τον Γκίκα τον Χαρδούβελη; Εκείνο τον υπουργό οικονομικών του Σαμαρά, για τα email του οποίου μας έχει πρήξει τα σκώτια ο Βενιζέλος; Εκείνονε, μωρέ, που έβγαλε στο εξωτερικό 362.417 ευρώ την εποχή που ήταν διευθυντής του οικονομικού γραφείου του τότε πρωθυπουργού Λουκά Παπαδήμου, δίχως να τον πάρει χαμπάρι κανένας και δίχως να τα δηλώσει πουθενά; Ακόμα να τον θυμηθείτε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς αναμοχλεύσω λίγο την μνήμη σας, μπας και ξεκολλήσετε.
Το καλοκαίρι του 2012, λοιπόν, ο αξιότιμος υπουργός οικονομικών κ. Γκίκας Χαρδούβελης, επί δυο σχεδόν μήνες έστελνε καθημερινά εμβάσματα στο εξωτερικό, ύψους μέχρι 9.800 ευρώ το καθένα. Κάθε μέρα αυτή την δουλειά.
Και πάντοτε λιγώτερα από δέκα χιλιάρικα την φορά, καθ' όσον ο κ. Χαρδούβελης γνώριζε πως για ποσά πάνω από δέκα χιλιάρικα ανακατεύεται η Τράπεζα της Ελλάδος και αρχίζει τα πού, τα πώς, τα γιατί και άλλες τέτοιες ενοχλητικές ερωτήσεις. Κι όταν ήρθε η ώρα και ξεμπροστιάστηκε και τον ρώτησαν προς τι όλα αυτά, ο αξιότιμος υπουργός οικονομικών δεν δίστασε να απαντήσει: "Τον Ιούνιο του 2012 φοβήθηκα και εγώ, όπως φοβήθηκε τότε όλη η Ελλάδα. Και εγώ όπως και πολλοί Έλληνες μετέφερα κάποια από τα χρήματα μου, για να μπορώ να συντηρήσω τα παιδιά μου, φοβήθηκα πως μπορεί να καταρρεύσει η χώρα". Τον θυμηθήκατε τώρα; Μπράβο!
Πάμε τώρα στο ζουμί. Εντελώς συμπτωματικά, ο κ. Χαρδούβελης είχε ξεχάσει να υποβάλει δηλώσεις "πόθεν έσχες" για τα έτη 2011 και 2012. Για την ακρίβεια, δεν είχε ξεχάσει αλλά δεν ήξερε ότι έχει τέτοια υποχρέωση, όπως ισχυρίστηκε στο δικαστήριο όπου πήγε κατηγορούμενος .
Ήταν μια ωραία δίκη με ωραία επιχειρήματα υπέρ του κ. Χαρδούβελη, από τα οποία σταχυολογώ τα ωραιότερα:
- "Την εποχή εκείνη ήμουν προϊστάμενος του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού. Δεν είχαμε καμία απολύτως ειδοποίηση εκείνο το διάστημα ότι πρέπει να υποβάλλουμε δήλωση πόθεν έσχες" (Δημήτρης Τσιόδρας, δημοσιογράφος, στέλεχος του Ποταμιού).
- "Δεν ήξερε, δεν είχε ενημερωθεί ότι είναι υπόχρεος σε υποβολή δήλωσης ως προϊστάμενος γραφείου πρωθυπουργού. Η περίπτωσή του δεν αναφέρεται ρητά στο νόμο. Επειδή η σύζυγος του είναι αμερικανίδα πολίτης, είναι υποχρεωμένος να κάνει φορολογική δήλωση στην Αμερική. Άρα δεν του ήταν τίποτα, αν το ήξερε, να υποβάλλει και στην Ελλάδα" (Παναγιώτης Κουρελέας, συνήγορος υπεράσπισης).
- "Δεν γνώριζα ότι έπρεπε να υποβάλω δήλωση και δεν είχα χρόνο να ενημερωθώ. Παραλάβαμε χάος. Μου ζήτησε ο κύριος Παπαδήμος να αναλάβω και δέχτηκα για να βοηθήσω" (Γκίκας Χαρδούβελης, απολογούμενος).
Με απλά λόγια, ο κυρ-Γκίκας ήξερε τον νόμο για τα δεκαχίλιαρα εμβάσματα αλλά δεν είχε ιδέα για τον νόμο περί πόθεν έσχες. Μάλιστα.
Λοιπόν, πόσες πιθανότητες νομίζετε πως έχει να γλιτώσει σε δικαστήριο οποιοσδήποτε απλός πολίτης επικαλείται άγνοια νόμου; Καμμία, φυσικά! Ακόμη και οι πέτρες γνωρίζουν ότι "άγνοια νόμου δεν δικαιολογείται".
Αλλά ο κυρ-Γκίκας δεν είναι απλός πολίτης. Διότι ακόμη και στην δημοκρατία, όπου όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, υπάρχουν πάντοτε κάποιοι που είναι πιο ίσοι από τους άλλους.
Έτσι, ο ΜΕΓΑΣ εισαγγελέας θεώρησε ότι στην περίπτωση Χαρδούβελη "δεν υπήρχε δόλια προαίρεση αλλά αμελής συμπεριφορά" και συμπέρανε ότι ο πρώην υπουργός "πρέπει να μείνει ατιμώρητος εν όψει αυτού του γεγονότος". Και, βεβαίως, το δικαστήριο απάλλαξε ΟΜΟΦΩΝΑ τον κατηγορούμενο, ο οποίος έμεινε "ατιμώρητος". Κι αυτές τις αηδίες του τύπου "όποιος σφάλλει, πληρώνει" να τις ξεχάσετε.
Στην ιστορία τού ελληνικού χρονογραφήματος έχουν μείνει ως κλασσικές οι συλλογές τού αξέχαστου Δημήτρη Ψαθά "Η Θέμις έχει κέφια" και "Η Θέμις έχει νεύρα". Με μερικά στιγμιότυπα σαν τα παραπάνω, γιατί να μη βρεθεί κάποιος χρονογράφος να ετοιμάσει μια νέα συλλογή με τίτλο "Η Θέμις τό 'χει χάσει" ή κάτι παρεμφερές;