Πόσες γλώσσες ακόμη θα μάθει ο Αρχηγός;

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος.  "Ζηλευτό" πράγμα, αναγνώστη μου, η λευκή σελίδα στο μυαλό των ενηλίκων! Μπορείς να...

Επισημαίνει ο Δημήτρης Α. Γιαννακόπουλος. 

"Ζηλευτό" πράγμα, αναγνώστη μου, η λευκή σελίδα στο μυαλό των ενηλίκων! Μπορείς να τοποθετήσεις ό, τι σου υπαγορεύουν κάθε φορά και να μένει και χώρος για τον επόμενο λογογράφο: για μια ακόμη γλώσσα.

Παρακολουθώ με επαγγελματική συνέπεια και ερασιτεχνικό σφρίγος την εξέλιξη του πολιτικού λόγου στην Ελλάδα ήδη από την μεταπολίτευση του 1974 και ειλικρινά σου λέω ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε Αρχηγός που να εκφράζει τις “απόψεις” του με τόσο μεγάλη δόση και ικανότητα πολυγλωσσίας. Εντυπωσιακές είναι οι επιδόσεις στο ζήτημα του σημερινού Αρχηγού. Σπάνιες στο πλαίσιο της νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας. Ελάχιστοι ηγέτες της Ευρασίας επέδειξαν τόσο ταλέντο. Όσο για την Αφρική και τη Νότιο Αμερική δεν έχω γνώμη, δεν γνωρίζω.

Ξέρεις τι είναι την μια μέρα να μιλάς με άνεση μια πολιτική γλώσσα, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που ο ειδικός στην πολιτική μεθοδολογία να θεωρεί πως την κατέχεις σε βάθος και την άλλη ημέρα να ομιλείς μια άλλη εξίσου καλά, για να εκφραστείς την επόμενη μέρα σε μια τρίτη σαν να είναι η μητρική σου!

Όσοι ειρωνεύονταν τον Αρχηγό για τις επιδώσεις του στην Αγγλική είναι συμπλεγματικοί και ανόητοι. Αν ήταν οι ίδιοι γλωσσικώς εκπαιδευμένοι θα τον θαύμαζαν, όπως με κάποια έννοια συμβαίνει να τον θαυμάζω εγώ. Μα, πως τα λέει αυτός ο άνθρωπος, αναρωτιέμαι! Πώς μπορεί να εναλλάσσει τον πολιτικό του λόγο διαρκώς και σχετικά άρτια, πατώντας με άνεση σε μια διαφορετική πολιτική μεθοδολογία κάθε φορά; Με τους σοσιαλιστές, σοσιαλιστής, με τους καπιταλιστές, καπιταλιστής, με τους νεοφιλελεύθερους, νεοφιλελεύθερος, με τους ρεαλιστές, ρεαλιστής, με τους κονστρουκτιβιστές, κονστρουκτιβιστής και πάει λέγοντας, καλύπτοντας και τις 1000 περίπου σελίδες του κλασικού ίσως πλέον μεθοδολογικού εγχειριδίου της Πολιτικής Επιστήμης των "Goodin and Klingemann".

Είναι να μην τον θαυμάζεις, λοιπόν! Είναι μοναδικός! Ξέρεις τι προσπάθεια έχω καταβάλει για να συμβουλεύσω πολιτικούς πάνω σε μια διαφορετική από αυτή που έχουν ήδη εσωτερικεύσει και εντάξει στο γνωστικό τους μοντέλο πολιτική / οικονομική αφήγηση; Τεράστια και συχνά αναποτελεσματικά. Το ίδιο και με άλλες προσωπικότητες σε άλλους χώρους της διοίκησης και των επιχειρήσεων και γενικότερα των διαμορφωτών αποφάσεων. Εδώ - εξομολογούμαι - ιδρώνω για να μάθει η γυναικά μου μια διαφορετική γλώσσα από αυτήν που εκπαιδεύτηκε για να διοικεί την εκπαιδευτική της μονάδα!

Είναι δύσκολο πράγμα, αναγνώστη μου, να μετεκπαιδεύσεις επαγγελματίες πολιτικούς και μάνατζερ σε διαφορετική πολιτική και οικονομική αφήγηση από αυτήν με την οποία έχουν συγκροτήσει το γνωστικό τους μοντέλο, μέσα από μια μακρά συνήθως διαδικασία εκπαίδευσης (θεωρίας, πρακτικής, ρουτίνας, στερεοτύπων και εξάσκησης), ακόμη και εάν οι ίδιοι το επιθυμούν διακαώς.

Όσο πιο καταρτισμένος στο αντικείμενό του είναι ο ηγέτης, τόσο πιο δύσκολη η άρτια εκμάθηση μιας διαφορετικής πολιτικοοικονομικής discourse, από αυτήν με την οποία είναι εξοικειωμένος. Δύσκολα μπορεί να εμφανιστεί και να μιλήσει μια διαφορετική πολιτική γλώσσα σαν να είναι αυθεντικά δική του. Ελάχιστοι το πετυχαίνουν πραγματικά. Η προηγούμενη εμπεδωμένη γνώση τους "μπερδεύει" και τα μπερδεύουν.

Έλα όμως που ο Αρχηγός μας στην Ελλάδα, ελάχιστα "μπερδεύεται"! Είναι σχεδόν άψογος περνώντας από την μια γλώσσα στην άλλη! Αυτό θέλει ιδιαίτερη ικανότητα και "λευκή σελίδα" σε ό,τι αφορά στην δομημένη γνώση για να επιτευχθεί. Είναι αρετή;

Πολιτική αρετή όχι, με την έννοια της αρχαιολογίας και γενεαλογίας της συγκεκριμένης γλώσσας / γνώσης και της αίσθησης του κόσμου μέσω αυτής, αλλά σίγουρα αυτό θεωρείται αρετή στον κοινωνικό χώρο που εξομοιώνεται με την αγορά. Διαφορετικές αγορές, διαφορετικές γλώσσες. Διαφορετικό "κοινό στόχος", διαφορετική γλώσσα. Αρκεί το αφήγημα να εμφανίζει κάθε φορά μεγάλο βαθμό μεθοδολογικής συνέπειας και συνοχής.

Η πολυγλωσσία αυτή είναι χαρακτηριστικό φαινόμενο της μετάβασης από τη νεωτερικότητα στη μετανεωτερικότητα και από τις μοντέρνες πολιτικές στον πολιτικό μεταμοντερνισμό. Ναι, διαθέτουμε έναν μεταμοντέρνο Αρχηγό, που δυστυχώς "βασανίζεται" σε ένα κόμμα που μεταμορφώθηκε μόλις πριν από λίγο σε μοντέρνα πολιτική οντότητα, ενώ τώρα καλείται να ακολουθήσει τον ηγέτη του στον μεταμοντερνισμό. Πόσες γλώσσες, θεέ μου, να μάθει μέσα σε μια κυβερνητική θητεία αυτό το κόμμα!