Ένα μικρό, καταπράσινο κοιμητήριο με θέα που ξεπερνά τον κόλπο της Σούδας και χάνεται στον ορίζοντα του Κρητικού πελάγους, θα γίνει από...
Στο Δημοτικό Νεκροταφείο του Αργουλιδέ, στο Ακρωτήρι Χανίων, από νωρίς το πρωί της Δευτέρας είναι σε εξέλιξη πυρετώδεις προετοιμασίες. Πρέπει να πραγματοποιηθεί καθαριότητα και φροντίδα του χώρου, αλλά και συντονισμός όλων των εμπλεκομένων για την οργάνωση της τελετής ταφής του πρώην Πρωθυπουργού, που έχει προγραμματιστεί για τις 5 το απόγευμα της Πέμπτης.
Εξάλλου, για όλα τα υπόλοιπα είχε φροντίσει ο ίδιος εδώ και 15 περίπου χρόνια. Όσο ήταν εν ζωή, ακμαίος και υγιέστατος.
Για την μητέρα του
Την απόφασή του για κατασκευή δύο ταφών εκεί, για τον ίδιο και για την αγαπημένη του Μαρίκα, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είναι άγνωστο πότε την έλαβε. Την ανακοίνωσε όμως, το 2004.
Η επιλογή του σημείου κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Εκτός από το προνομιακό τοπίο, εκεί, χωμένο μέσα στα βράχια, βρισκόταν ένα μικρό εκκλησάκι του Τιμίου Σταυρού, το οποίο αποφάσισε να «υιοθετήσει» τιμώντας τη μητέρα του, Σταυρούλα Πλουμιδάκη – Μητσοτάκη. Από εκείνη ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης είχε πάρει πολλά φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά, αλλά και στοιχεία του χαρακτήρα του.
Σύντομα στην περιοχή ξεκίνησαν εργασίες ανάπλασης, τις οποίες ο ίδιος σχεδίαζε προσεκτικά και επιτηρούσε στενά. «Όλα αυτά τα χρόνια φρόντισα και φτιάξαμε διάφορα, όπως περιμάντρωση, συντήρηση των δένδρων, αύξηση της πυκνής βλάστησης, δημιουργία δύο τάφων…», είχε δηλώσει σε συνέντευξή του στο Βήμα, τον Φεβρουάριο του 2010.
Επισκεπτόταν την περιοχή πολύ συχνά, κάθε καλοκαίρι μόλις «κατέβαινε» στα Χανιά για να απολαμβάνει το τοπίο και να αγναντεύει τη θάλασσα. Όταν οι εργασίες ολοκληρώθηκαν, ο ίδιος φρόντισε μέχρι και για τη δωρεά παρακείμενου οικοπέδου στην εκκλησία, ώστε να δημιουργηθεί πάρκινγκ για τον κόσμο που θα ερχόταν να τους αποχαιρετίσει.
Η ταφή της Μαρίκας
Ήταν 9 Μαΐου του 2012, όταν ο πρώην Πρωθυπουργός συντετριμμένος πέρασε τη σιδερένια πόρτα του νεκροταφείου για να αποχαιρετίσει τη λατρεμένη του Μαρίκα που είχε φύγει από την ζωή τρεις ημέρες νωρίτερα. Έκτοτε, τα ταξίδια του στα Χανιά αραίωσαν.
.jpg)
.webp)
Κάποτε κατέκρινα τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για τα Ιουλιανά, πέρασαν χρόνια, απομακρύνθηκα από τα γεγονότα αυτά, και νοερά με περισσότερη ψυχραιμία τα ξανασκέφτηκα χωρίς < παρωπίδες >
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν είσαι ιδιοκτήτης μιας επιχειρήσεως, και έχεις παιδιά είναι φυσικό να θέλεις να τους την παραδώσεις έστω και αν βλέπεις ότι δεν θα τα πάνε και πολύ καλά, δεν το βαστά η καρδιά σου να την δώσεις- πουλήσεις σε ένα ξένο και αυτός να ωφεληθεί τους κόπους που έκανες μια ζωή, και τα παιδιά σου να ξαναρχίσουν από την αρχή με κάτι διαφορετικό, είμαστε Ελληνες και θέλουμε στην επιχείρηση μας την φυσική κατά εμάς συνέχεια, να πάει στα παιδιά μας.
Αν όμως είμαστε σε ένα σύλλογο που τα μέλη του μας έχουν εκλέξει στο συμβούλιο του, είμαστε ο πρόεδρος ή η προεδρίνα του συλλόγου, αυτήν την θέση δεν επιτρέπετε επ’ ουδενί να σκεφτούμε ότι πρέπει να την δώσουμε στο παιδί μας, όποιο κι αν είναι αυτό, να το οπλίσουμε, να μεθοδεύσουμε τα πράγματα που με την αποχώρηση μας να αναλάβει, το σωστό είναι να φύγουμε εμείς να αναλάβουν άλλοι που έχουν αγωνιστεί για αυτόν τον σύλλογο, το παιδί μας να γίνει μέλος του και αν με την πάροδο του χρόνου το αξιωθεί και είναι ικανό ας πάρει με νόμιμες εκλογικές διαδικασίες στα χέρια του τον σύλλογο αυτό.
Τι έγινε όμως στην Ένωση Κέντρου στον μεγάλο αυτό σύλλογο που εμφανέστατα η μεγάλη του δύναμη ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, αλλά είχε κοντά του και άλλους αρκετά δυνατούς πολιτικούς, τον Σοφοκλή Βενιζέλο, τον Γεώργιο Μαύρο, τον Ιωάννη Ζίγδη, τον Κωσταντίνο Μητσοτάκη, τον Στέφανο Στεφανόπουλο που κακά τα ψέματα ένας Θεός ξέρει πως είδαν την έλευση του υιού Ανδρέα Παπανδρέου στα πολίτικά πράγματα της Ενώσεως Κέντρου.
Όποιος άκουγε τον υιό δεν ψυχανεμιζόταν πίσω του τον πατέρα; Δεν είχε τον ίδιο σεβασμό ένας βουλευτής πχ. από τ…….. , με τον σεβασμό, τον φόβο, και γιατί όχι και με τον μανδύα του ισχυρού που περιέβαλε τον ουρανοκατέβατο υιό Παπανδρέου, για να μην πούμε ότι όποιος ήταν με τον υιό είχε γενικώς, περισσότερες πιθανότητες σε πολλά.
Δεν έγινε φανερό ότι με την έλευση του ιού στην Ελλάδα ο πατέρας του ο κραταιός Γεώργιος Παπανδρέου και να μην το ήθελε του έδινε πόντους, προτεραιότητα για την επόμενη αρχηγία; Και αυτοί που ήταν στον σύλλογο από χρόνια και είχαν μοχθήσει γι’ αυτόν τι θα γινόταν, τι θα έκαναν; Θα τα παρατούσαν και θα φώναζαν ωσανά καλώς όρισες Αναμενόμενε; Εμείς οι Προφήτες σου στρώσαμε τον δρόμο για να μας διδάξεις την Νέα Θρησκεία; Δεν ήταν άνθρωποι; Δεν είχαν επιθυμίες; Ειδικά ο δυναμικός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν είδε ότι πεταγόταν σαν την μύγα από το γάλα για χάρη του υιού; Αυτά δεν είχαν καμιά σχέση με όσα ακολούθησαν, τα Ιουλιανά και την Χούντα; Αυτή η Χούντα δεν ήταν στα σκαριά ανεξάρτητα από την θέληση των πολιτικών και των πολιτικών τους;
Συμπέρασμα, ήταν Μέγα Σφάλμα του Γεωργίου Παπανδρέου η προβολή και η υπουργοποίηση του Ανδρέα, αυτή ήταν η σπίθα που προκάλεσε όλα τα επόμενα, έναν μεγάλο ανοιχτό σύλλογο δεν τον παραδίνουμε στα παιδιά μας, όλα με τον καιρό.