Προκόπης Παυλόπουλος: Ποιος φοβάται τον ρυθμιστικό ρόλο του Προέδρου;

Του Γ. Λακόπουλου Ο -συνήθως ήπιος – Βαγγέλης Αντώναρος μίλησε πρόσφατα για «ακροδεξιά σαπρόφυτα» που οργανώνουν επιθέσεις κατά του Προέ...

Του Γ. Λακόπουλου

Ο -συνήθως ήπιος – Βαγγέλης Αντώναρος μίλησε πρόσφατα για «ακροδεξιά σαπρόφυτα» που οργανώνουν επιθέσεις κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Όπως και να χαρακτηριστούν αυτοί που υπονοεί, οι συγκεκριμένοι καταλύουν μια μεταπολιτευτική κατάκτηση που συμβάδιζε με τις ευρωπαϊκές δημοκρατίες, την προστασία του προσώπου που συμβολίζει την ενότητα ενός έθνους. Είτε είναι εκλεγμένος Πρόεδρος, είτε κληρονομικός μονάρχης.

Εκτός από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο Κωστής Στεφανόπουλος και ο Κάρολος Παπούλιας – με δυο θητείες ο καθένας τους – έτυχαν αυτής της προστασίας. Και οι δύο είχαν πολιτικό παρελθόν και υπουργικές θητείες για τις οποίες θα μπορούσε να ειπωθούν πολλά. Κανείς δεν το έκανε από τη στιγμή που εγκαταστάθηκαν στην Ηρώδου του Αττικού. Και αυτό βοήθησε να παίξουν τον ρυθμιστικό ρολό τους, όταν χρειάσθηκε.

Αυτή η ελληνική και ευρωπαϊκή παράδοση ανατράπηκε όταν αναδείχθηκε ανώτατος άρχοντας ο Προκόπης Παυλόπουλος. Οι υποκινητές είναι γνωστοί: ένας πολιτικός με επαγγελματική αντιζηλία μαζί του, μια παρέα δημοσιογράφων για τους οποίους είναι γνωστό ότι «είθισται προσφοιτάν» σε συγκεκριμένες αυλές και ένα παράλληλο σύστημα βουλευτών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με ανάλογες συνήθειες.

Η μετακίνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας με την υποψηφιότητά του για την ηγεσία της ΝΔ έδωσε άλλη διάσταση σ’ αυτές τις συμπεριφορές. Κι’ αυτό γιατί ο τωρινός πρόεδρος της ΝΔ ως βουλευτής της ΝΔ επί Σαμαρά δεν είχε ψηφίσει- χωρίς συνέπειες – τον Παυλόπουλο για Πρόεδρο επικαλούμενος λογούς που ταιριάζουν περισσότερο σε επαρχιώτη πολιτευτή παρά σε μέλος Κοινοβουλευτικής Ομάδας συγχρόνου ευρωπαϊκού κόμματος. Αν δεν είχε τις προδιαγραφές για Πρόεδρος ο Παυλόπουλος ποιος τις είχε;

Στα πλαίσια υποστήριξης της υποψηφιότητάς του Μητσοτάκη ένας ευδιάκριτος κύκλος σχολιαστών και πολίτικων συμπεριέλαβε στην επίθεση κατά Παυλόπουλου και την παράμετρο του πρώην πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή για να στήσει το αβανταδόρικο στόρι κατά το οποίο ο «καραμανλισμός» ανέχεται ή και υποστηρίζει τον Τσίπρα. Άρα πρέπει να καταψηφιστεί ο Μεϊμαράκης και να βγει αρχηγός της ΝΔ κάποιος που έχει τις προδιαγραφές να προκαλέσει… πολιτειακή κρίση, με βάση τις απόψεις που διατύπωσε για τον Πρόεδρο. Σε ορισμένες εκδοχές του αυτό το στόρι έφτασε σε ακραία γελοιότητα και μάλιστα από υποτιθέμενες σοβαρές εφημερίδες.

Βγαίνοντας πάντα από την ίδια σκοτεινή καταπακτή δημοσιογράφοι, πολιτικοί και άλλοι παράγοντες συνεχίζουν κατά καιρούς τις επιθέσεις στον αρχηγό του κράτους, καταφεύγοντας σε υποτιμητικούς έως και υβριστικούς χαρακτηρισμούς.

Από την ανοησία ενός διευθυντή εφημερίδας που προσέθεσε τις ανανεούμενες κατ’ έτος εποχικές προσλήψεις στην πενταετία της ΝΔ και έβαλε τίτλο «850.000 προσλήψεις έκανε ο Παυλόπουλος», μέχρι τη χρήση ενός υποκοριστικού και βέβαια την επικίνδυνη έως προβοκατόρικη δοξασία ότι ο Πρόεδρος παίρνει το μέρος της σημερινής κυβέρνησης στις πολίτικες διενέξεις. Άρες μάρες κουκουνάρες.

Ωστόσο τίποτε δεν γίνεται τυχαία. Κάποιοι κύκλοι, ορατοί δια γυμνού οφθαλμού θέλουν να ακυρώσουν εκ των προτέρων τον ρυθμιστικό ρόλο του Προέδρου. Όπως προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν τον καταλυτικό ρολό Παυλόπουλου έναντι των ξένων που προσέτρεχαν σ’ αυτόν, το δραματικό καλοκαίρι του 2015, όταν η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα αρμένιζε στραβά.

Ένα στοιχείο που απέτρεψε την τελική καταστροφική εξέλιξη ήταν και ότι ο Πρόεδρος είχε ξεκαθαρίσει ότι θα παραιτηθεί – και άρα θα προκληθούν εκλογές – αν θιγεί η παρουσία της χώρας στην Ευρωζώνη.

Έκτοτε οι εξυπνάδες, οι φαιδροί ισχυρισμοί και οι ευθείες προσωπικές επιθέσεις επανεμφανίζονται στοχευμένα και πάντα όταν πρόκειται να συζητηθεί ένα κρίσιμο ζήτημα, όπως είναι η προοπτική αναθεώρησης του Συντάγματος εν προκειμένω. Σαν να υπάρχει τρόπος να στερήσει κανείς από έναν διακεκριμένο καθηγητή της Νομικής να έχει γνώμη.

Εδώ που τα λεμέ, κάνεις δεν τους δίνει σημασία πλέον, ούτε καν ο θιγόμενος. Άλλωστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε και κάνει, πλέον, ότι περνάει από το χέρι του για να λειάνει τις σχέσεις του με το προεδρικό μέγαρο.

Ο Προκοπής Παυλόπουλος είναι καλός Πρόεδρος. Αν το απλουστεύαμε θα λέγαμε «ξέρει τη δουλειά». Και το αποτύπωμα της διαδρομής του ως τώρα είναι θετικό, εντός και εκτός της χώρας.

Ως πρώην υπουργό μπορεί να τον αξιολογήσει κανείς όπως θέλει, είτε προσωπικά τον ίδιο, είτε ως μέλος των υπουργικών συμβουλίων του κόμματος του. Αλλά δυο πράγματα δεν μπορεί να του αμφισβητήσει. Το κύρος και τις γνώσεις του ως πανεπιστημιακού και την εκτέλεση των καθηκόντων με ευσυνειδησία, επάρκεια και συνταγματική προσήλωση.

Είναι Πρόεδρος που μιλάει και δεν εννοεί να αλλάξει. Όπως είναι και αρχηγός κράτος με κινητικότητα, διεθνείς επαφές και ενεργό ενδιαφέρον για την πορεία των πραγμάτων. Αδιαφορώντας συνήθως για την κακεντρέχεια όσων θα προτιμούσαν να… συγκρουστεί με τον Τσίπρα, δηλαδή να προκαλέσει πολιτειακή κρίση.

Οι τελευταίες αιχμές κατά του Προέδρου φαίνεται να έχουν μια διαφορετική στόχευση καθώς πηγάζουν από μια συγκεκριμένη εκτίμηση των πραγμάτων και αφορούν το πολιτικό τοπίο μετά τις εκλογές οπότε αυτές προκύψουν.

Ένα ενδεχόμενο είναι να σχηματισθεί αμέσως κυβέρνηση αυτοδύναμη ή με εύκολη σύμπραξη κομμάτων που θα εξασφάλιζε κοινοβουλευτική πλειοψηφία και ομαλές εξελίξεις. Σε αυτή την περίπτωση ο Πρόεδρος απλώς θα τις επικύρωνε.

Όσοι όμως φοβούνται ότι η επιδίωξη για αυτοδύναμη κυβέρνηση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, κρίνουν ότι θα κερδίσουν κάτι αν έχει υπονομευθεί εκ των προτέρων ο ρυθμιστικός ρόλος του Προέδρου που προβλέπει το Σύνταγμα.

Ουσιαστικά είναι μια αψυχολόγητη, ανόητη και φοβική συμπεριφορά. Ο Προκόπης Παυλόπουλος γνωρίζει τον ρολό του και θα τον διεκπεραιώσει με τον υψηλότερο βαθμό ευθύνης, στο πνεύμα και το γράμμα του Συντάγματος, αν χρειαστεί.