ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ! ΓΙΑΤΙ ο Τσίπρας δεν θα «απαρνηθεί» τον Καμμένο...

Πολλές και αθέατες πτυχές έχει το «θέμα Καμμένου» που κλιμακώνεται με εντυπωσιακό ρυθμό τις τελευταίες ημέρες. Είναι φανερό μάλιστα ότι ...

Πολλές και αθέατες πτυχές έχει το «θέμα Καμμένου» που κλιμακώνεται με εντυπωσιακό ρυθμό τις τελευταίες ημέρες. Είναι φανερό μάλιστα ότι επιχειρείται, στον απόηχο των δημοσιευμάτων περί συνομιλίας του υπουργού Εθνικής Άμυνας με καταδικασθέντα για την υπόθεση του Noor 1, να δρομολογηθούν πολιτικές εξελίξεις σε μια γενικότερα ρευστή και κρίσιμη για τη χώρα περίοδο. 

Η προσπάθεια να τεθεί εκτός κυβερνητικού σχήματος ο κ. Καμμένος μαζί με τους ΑΝΕΛ ή τουλάχιστον να παραγκωνιστεί έχει μακρύ παρελθόν. Τώρα όμως περνά σε μια νέα φάση η οποία κατά τους γνωρίζοντες συνδυάζεται και με πιθανολογούμενες, ή επιδιωκόμενες, ανακατατάξεις εν όψει του φθινοπώρου. Οι υποβολείς της προσπάθειας αυτής έρχονται μάλιστα από εξωτερικό και από πρόσωπα που συνδέονται απευθείας με τον πυρήνα των δανειστών.

Η κυβερνητική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ είχε ενοχλήσει το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες από την πρώτη κιόλας ημέρα των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015. Τα κέντρα αυτά δεν έκρυβαν ότι στη θέση του κόμματος του κ. Καμμένου θα ήθελαν το Ποτάμι, το ΠΑΣΟΚ, την Ένωση Κέντρου ή και τα τρία αυτά μικρότερα κόμματα του κεντρώου χώρου. Εκτός από τις κινήσεις του παρασκηνίου έχουν υπάρξει και δημόσιες δηλώσεις, που αποτέλεσαν ανεπίτρεπτη παρέμβαση, προς αυτή την κατεύθυνση ακόμη και από τον σημερινό υποψήφιο καγκελάριο των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών Μάρτιν Σουλτς όταν ήταν πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου ή τον επικεφαλής της ομάδας των Σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο Τζιάνι Πιτέλα.

Ορισμένοι πιστεύουν ότι υπό τις παρούσες συνθήκες το ρήγμα που δεν προέκυψε τα προηγούμενα δυόμιση χρόνια θα μπορούσε να εκδηλωθεί τώρα. Αυτό είναι λάθος. Γι αυτό και το Μέγαρο Μαξίμου έχει την άνεση να προκαλεί την αξιωματική αντιπολίτευση να καταθέσει πρόταση μομφής κατά του υπουργού Εθνικής Άμυνας. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι βέβαιον ότι θα καταψήφιζαν την πρόταση τουλάχιστον 153 (της κυβερνητικής πλειοψηφίας) βουλευτές ή ακόμη και 154. Δεδομένο είναι ότι στο πλαίσιο αυτό θα στηρίξουν τον κ. Καμμένο και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι, κατά βάση για λόγους συντήρησης της «αριστερής» εκλογικής πελατείας τους, έχουν στραφεί κατά καιρούς εναντίον του. Πρόκειται για περιπτώσεις όπως των Ν. Φίλη, Ν. Ξυδάκη, Μ. Μπαλαούρα, Τ. Χριστοδουλοπούλου, Σ. Αναγνωστοπούλου, Χρ. Καραγιαννίδη, Χρ. Παπαδόπουλου κ.α. Αρκετοί από αυτούς ανήκουν στην λεγόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ (την ομάδα των ‘’53’’) που παράλληλα έχει ταχθεί, όπως και ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, υπέρ της προοπτικής σύγκλισης με τις άλλες σοσιαλδημοκρατικές και κεντροαριστερές δυνάμεις. Ωστόσο ουδείς εξ αυτών σε μια μετωπική σύγκρουση, όπως αυτή που προδιαγράφεται, πρόκειται να τολμήσει να βγει εκτός «γραμμής. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση, προχθές, του κ. Βούτση ότι «ο υπουργός Εθνικής Άμυνας έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει, να καλέσει έναν μάρτυρα να πει την αλήθεια».

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, ο άξονας Τσίπρα – Καμμένου τείνει να βγει ενισχυμένος από αυτήν την περιπέτεια. Αντίθετα, φαίνεται ότι ηττώνται όσοι εντός και εκτός Ελλάδας θεώρησαν ότι βρέθηκε η κατάλληλη ευκαιρία, η αφορμή, για την τελική πρόβα νέων κυβερνητικών κοστουμιών. Στα παρασκήνια είχε αρχίσει άλλωστε να αναπτύσσεται εδώ και καιρό η άποψη ότι εξέλιπαν πλέον οι λόγοι για τη συγκρότηση μιας ιδεολογικά «ανομοιογενούς» κυβέρνησης λόγω της κοινής αντίθεσης στα μνημόνια και ότι έρχεται η ώρα των συνεργασιών με «προγραμματικές» συγκλίσεις.

Η πραγματικότητα βέβαια δεν είναι τόσο θεωρητική. Η πρόσφατη συμφωνία του Eurogroup και η απόφαση για εκταμίευση της δόσης των 8,5 δις ευρώ μπορεί να επιφέρουν εν όψει και του θέρους μια χαλάρωση, αλλά όλοι γνωρίζουν ότι από τον Οκτώβριο έρχεται νέα ανηφόρα. Η επόμενη ημέρα των γερμανικών εκλογών κάθε άλλο παρά ειδυλλιακή προβλέπεται καθώς παρά τα λεγόμενα φως στο τούνελ για την οικονομία και την κοινωνία δεν φαίνεται, τουλάχιστον ακόμη. Ο κίνδυνος για νέα μέτρα, μετά ή άνευ συμπληρωματικού μνημονίου, δεν έχει εξαλειφθεί όπως επίσης παραμένει και η αβεβαιότητα ενός ακόμη μνημονίου. Η προοπτική αυτή τροφοδοτεί και τις διεργασίες για τον σχηματισμό κυβέρνησης ευρύτερης συνεργασίας ή ακόμη και «οικουμενικής» προκειμένου να υπάρχει μεγαλύτερη βάση στήριξης στη Βουλή και να μην αποτελούν απειλή οι εσωτερικές διαφοροποιήσεις στα κόμματα. Την επωδό αυτή αν και μονότονη δεν παύει άλλωστε να επαναλαμβάνει ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων Βασίλης Λεβέντης ο οποίος έχει μετατραπεί στον πιο αυθεντικό μεταφορέα των επιδιώξεων των δανειστών. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι πιέσεις θα καταστούν εντονότερες από τη στιγμή που αποκλείεται η λύση των πρόωρων εκλογών και επιλέγεται η γραμμή για εξάντληση της τετραετίας. Εκτιμάται μάλιστα ότι το ΠΑΣΟΚ της Φ. Γεννηματά και το Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη θα οδηγούνταν, παρά τη σημερινή ρητορική τους, στην ανάγκη να επανεξετάσουν τη στάση τους εν όψει της επόμενης διετίας και με δεδομένη τη δική τους κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Το βασικό πρόβλημα άλλωστε και οι δυο το έχουν με τον κ. Καμμένο, όπως φαίνεται και από την ένταση με την οποία ξιφουλκούν εναντίον του και αυτές τις ημέρες προκειμένου να τον αχρηστεύσουν. Χωρίς αυτόν θα δέχονταν πολύ ευκολότερα, ακόμη και τώρα, να βρουν συνισταμένη συνεργασίας με τον κ. Τσίπρα στο πλαίσιο μιας νέας «κεντροαριστεράς» που θα εξασφάλιζε και τη δική τους πολιτική επιβίωση. Όπως δείχνουν όλα όμως η πρόβα εξουδετέρωσης και η «τελική έφοδος» κατά του κ. Καμμένου οδηγείται σε αποτυχία χάρη στην «ισχυρή άμυνα» του κ. Τσίπρα.

Ανδρέας Καψαμπέλης

www.dimokratianews.gr